Ons tweede huis op wielen!

Na lang wikken-en-wegen toch maar besloten om een camper te kopen. We zijn en blijven toch kampeerders en er was een leuk exemplaar te koop op Finn.no (de Noorse versie van Marktplaats).

Het enige nadeel was dat deze camper bij een dealer stond in het Zuid-Oosten van Noorwegen, onder Oslo. Dit is vanaf ons zo'n kleine 5 uur rijden. Het was een camper onder de 6 meter (voordeliger op veerboten en tolwegen) mèt stapelbed, dus voor ons wèl de moeite waard om te bekijken.

Met Niels ging het al een heel stuk beter en kon na 2 weken alweer zonder krukken lopen, maar om hem nu 10 uur op-en-neer in de auto te laten zitten was nog wat teveel. We hadden daarom 2 overnachtingen geboekt en zijn op vrijdag al gaan rijden. We hebben een tussenstop gemaakt in Elverum en daar lekker gegeten bij een pizzeria.

Daarna doorgereden naar onze hut op Sanngrund camping. Nou ja, het was meer een vakantiehuisje met eigen bad en douche. Erg schoon en netjes, dus zeker voor herhaling vatbaar. Moeten we onthouden. Leuke ligging aan het water en heerlijk rustig. We hebben ervan genoten.

Op zaterdag zijn we nog een ruim uurtje doorgereden naar de caravandealer in Mysen. We hadden een afspraak gemaakt voor een proefritje en dat was maar goed ook. Er was nl. nog een gezin die de camper graag wilden bekijken. Tijdens het proefrijden zaten Niels en Tygo al gauw met de tablet te spelen op het bankje en omdat wij druk aan het uitproberen en overleggen waren, hadden we niet goed in de gaten dat dàt niet zo slim is. Meestal is het Niels die wagenziek wordt als hij iets zit te lezen, maar nu begon Tygo een beetje te huilen en zei dat hij zich niet zo lekker voelde....we moesten dus de camper daarna wel kopen.

Na nog wat onderhandelingen over dingen die we wilden veranderen, is dit 'm dus geworden...we kunnen hem 28 mei ophalen. 

 Gelukkig voelde Tygo zich daarna weer beter en kon weer lachen op de foto. We moesten alleen nog wat andere kleding kopen. Geen straf om een winkelcentrum te bezoeken, en helemaal als ze ook nog eens Lego verkopen. We hebben nog wat kadootjes gekocht, alvast voor Niels' verjaardag , een grote doos voor Tygo's verjaardag (pas in oktober...maar hij wilde 'm zo graag) en de Lego-camper voor mama. Want die wilde ik ook al zo'n lange tijd! Deze mocht 's avonds nog even in elkaar gezet worden.

Op zondag zijn we op ons gemak terug naar Tynset gereden en nog een tussenstop gemaakt bij Marijke in Koppang/Imsroa. Ze komt ook uit Dordt en woont, net als ons, nog maar een jaar in Noorwegen en heeft al een lief huisje gekocht wat ze aan het opknappen is. Groot respect, want het is veel werk! Het was gezellig en goed om elkaar weer even te zien en te spreken.http://van-der-wheel.blogspot.no/

27 April was voor ons een gewone werkdag, terwijl iedereen in Dordrecht groot feest vierde met de koning en koningin. We hebben allemaal wat oranje, rood, wit en blauw aangedaan, maar het echte feestgevoel miste ik dit jaar. Ik heb wel op mijn kantoortje een mooie poster en een oranje t-shirt opgehangen. Natuurlijk moest ik aan iedereen uitleggen waarom ik er zo feestlijk uitzag. Dat oranje kennen ze vooral van de voetbal.

Op zaterdag 2 mei was er een Auksjon, ofwel een veiling in Oversjødalen. Ik was erg nieuwsgierig, want ik hoorde dat dat altijd een bijzondere gebeurtenis is, waar veel volk op af komt. De veilingmeester is een 'bekende' in de omgeving en hij maakt er meestal ook een leuke voorstelling van. Er was veel elektrisch gereedschap waar veel lokale bedrijven op af kwamen, maar ook een verzameling van-alles-wat. Verbazingwekkend hoeveel mensen soms geven voor iets wat het eigenlijk niet waard is, maar ook dingen die weggingen voor een prijs vèr onder de eigenlijke waarde.

Ik heb nog een Black&Decker schuurmachine op de kop getikt in een mooie metalen koffer maar voor de rest heb ik alleen maar zitten genieten.
Eleonie vroeg of we nog even langs kwamen, dus Tygo reed met Remco en Steven mee, terwijl Niels naast mij zat en nog wat foto's nam van de hoeveelheid auto's in het meestal, stille dorp en de mooie besneeuwde bergen.

Afgelopen donderdag 7 mei twijfelde Niels nog een beetje of hij naar de judo moest gaan, want sinds zijn 'ongeluk' was hij niet meer geweest (bijna 4 weken). Maar aangezien er op school gevraagd werd of hij wilde komen (door de dochter van de judomeester) besloten we toch maar te gaan. Het bleek de laatste avond van het seizoen te zijn en het uitdelen van de judobanden. Fijn dat hij dit weer heeft mee mogen maken: zo trots als een aap kreeg hij zijn nieuwe band!

Op 8 mei hebben ze 's avonds voor het naar bed gaan, nog snel wat cakejes versiert met papa, want de volgende dag zou een bijzondere dag worden. Niels werd 10 jaar!

Op zaterdag 9 mei was het groot feest, en  Niels kreeg zijn Lego-trein. Verder waren er pakjes en brieven uit Nederland en werd er natuurlijk ge-skypt met de opa's, oma's, tantes en ooms. 

André had, met veel plezier, zijn best gedaan op heel veel verschillende koekjes en taarten. 

 Het weer werkte erg goed mee. Hierdoor konden we een groot gedeelte van de dag lekker buiten zitten. Op de veranda stond flink wat wind, dus hebben we de stoelen en tafel later verhuisd naar de tuin. Uit de wind en in de zon was het heerlijk. 

 De kinderen hebben lekker buiten gespeeld, en (helaas) ook Niels z'n nieuwe broek was flink vies geworden (ondanks de waarschuwing van te voren), maar hij heeft wel genoten. Het was leuk om iedereen weer even te zien. 

verstoppertje spelen

De oudere buurman en buurvrouw zijn later op de dag gekomen. Ze zagen dat er constant visite was en durfden daarom niet binnen te komen. Ze waren bang dat er alleen maar Nederlands gesproken werd, maar aangezien ook onze Duitse kennissen er waren, hebben we gewoon Noors gepraat. Ze vertelde dat op Noorse verjaardagen er meestal niet zoveel mensen komen en zeker niet zo lang, maar ze had het wel naar haar zin gehad en was blij dat ze tòch nog even binnen waren geweest.

Emil vond het ook leuk om nog wat langer te blijven, dus we hadden die nacht een leuke logée erbij. Ook Niels en Tygo vonden het erg gezellig. We zijn hem zondag terug gaan brengen in Oppdal en hebben terug gereden langs het Dovrefjell Nationaal Park. 

Dovrefjell is een bergplateau in de provincie Oppdal en de snelweg E6 loopt dwars over het plateau.

een paar foto's uit de omgeving van Oppdal en de rit over Dovrefjell

Vanochtend moest ik nog even op mijn werk zijn, en omdat Tygo altijd vrij is op woensdag ging hij gezellig mee. Hij werd meteen aan het werk gezet. 

Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin, de werkzaamheden zijn divers en uitdagend, ze zijn tevreden, en willen het liefst dat ik blijf. Een andere collega wil ook graag een deeltijd-baan, dus we zouden samen een volledige baan kunnen delen. Ik vind 2 à 3 dagen per week voldoende. Er is alleen nog geen beslissing genomen en mijn contract loopt eind mei af. Planning en beslissingen nemen gebeurd altijd op het laatste moment hier. Ondertussen kijk ik wel verder naar een baan met meer vastigheid. Liever blijf ik bij Meskano werken, want het geeft mij veel voldoening.

Door het praten, lezen en schrijven in het Noors ga ik fouten maken in het Nederlands. Afgelopen week moest André (met zijn dyslexie!) mij corrigeren, omdat ik sommige Nederlandse woordjes verkeerd ga schrijven. Bijv. "med" in plaats van "met", en hoe schreef ik ook alweer "praktisch"?. En soms heb ik moeite om op het Nederlandse woord te komen, terwijl ik het wel in het Noors kan zeggen (ledig stilling...eh..vacature). 

Erg grappig!

Tot nu toe is iedereen erg verbaasd als ze horen dat ik nog maar een jaar in Noorwegen woon, en nu al zo goed Noors spreek. Wordt er regelmatig verlegen van.

Komende maand wordt druk, met veel afspraken in het ziekenhuis met Niels voor onderzoek. Eerst eind deze maand naar Hamar voor een neuro-psychologisch onderzoek (hotel en reiskosten worden vergoed!), en in juni naar Elverum voor oogcontrole en MRI van z'n hoofd en nieren.

Verder werd geadviseerd om ons aan te melden voor een cursus over NF1 (de aandoening die Niels heeft: neurofibromatose.nl/wat-is-nf/sub-pagina-2 ). Deze duurt 5 dagen, in de buurt van Oslo. Overnachting, reiskosten, vergoeding van gemiste werkdagen en een programma voor het hele gezin. Ze doen hier alles voor kinderen, soms denk ik wel eens iets tè overdreven. Maar ja...we krijgen de mogelijkheid om wat meer thuis te raken in het Noorse gezondheidssysteem, bij te leren over Niels' aandoening en kennis te maken met andere gezinnen in dezelfde situatie. De aanmelding is dus de deur uit. Even afwachten of het allemaal door gaat uiteindelijk.