Voordat het zover is, eerst nog een 'bombardement' van foto's. We hebben nl. weer wat meer ontdenkt over de omgeving waarin we wonen: Røstvangen gruve! Een geweldige plek om een paar uurtjes door te brengen.
Røstvangen-groeve ligt tussen Tynset en Kvikne. Er werd in de periode vanaf 1904 tot 1921 erts gewonnen. Er leefden in de hoogtijdagen van het bedrijf zo'n 500 personen in de kleine samenleving. Er waren winkels, een restaurant, een buurthuis met bioscoopzaal, bibliotheek, een school, een toneelvereniging, muziekkorps, voetbalvereniging enz. Zomaar ineens werd het bedrijf stil gelegd, ging failliet en verdween alles van deze plek. Vandaag zijn er alleen nog wat resten van fundamenten van huizen en de 'wasserij' waar de erts werd gewassen.
Er is nog van alles te ontdekken, tussen de resten van de gebouwen en huizen. Het meeste is bijna vergaan of verroest. Na het faillissement zijn de meeste huizen met springstof tot ontploffing gebracht. een aantal gebouwen zijn bewaard gebleven en doen nu dienst als buurthuizen, bijv. Alfarheim in Tolga en Heim in Tynset.
Een heerlijke, spannende omgeving voor de jongens!
We volgen de oude kabelbaan naar boven en komen nog diverse verroeste bakken tegen waarmee de erts/de malm werd vervoerd naar Tynset. Ze konden zo'n 300 kilo vervoeren en het duurde ongeveer twee uur en tien minuten om zo'n vracht naar Tynset te transporteren. Hier werd het opgeslagen, voordat het met een trein naar de haven in Trondheim werd vervoerd. Daarna ging het met een schip naar het buitenland.
Op de terugweg gaan we nog even langs een verborgen groeve-ingang (denken we). Niels en André hadden dit ontdekt, toen ze op de heenweg een andere route kozen. Dit was zo bijzonder dat we er nog even met z'n allen zijn gaan kijken. Een prachtige, verborgen ijswereld onder de grond!
Na nog een laatste stop bij een vogel-observatietoren langs Stugusjøen, gaan we moe, maar tevreden naar huis.
's Avonds rond tien uur gaat het alarm van het Rode Kruis en rukken we uit voor een zoekactie bij Savalen. Als we daar rond elf uur aankomen, is de dame in kwestie net gevonden! In goede gezondheid en compleet verbaast over alle paniek...ze was gewoon een eindje gaan lopen... Door haar lichte dementie had ze alleen niet in de gaten dat dat 'eventjes' inmiddels al 8 uur geleden was. Een goed einde deze keer! De zon begon net onder te gaan, en we hebben meteen wat elanden gespot onderweg. Rond twaalf uur, toen het een beetje begon te schemeren, was ik weer thuis!
Woensdag 7 juni gaan we, zonder de kinderen, een 'ti-på-topp' doen. Dit zijn tien tot twaalf bergtoppen die op een kaart staan, speciaal voor de volwassenen. Ze liggen vaak iets verder weg en zijn moeilijker bereikbaar, dan de vijf kindertoppen.
De wandeling naar de top is lang. Eerst lopen we door een rare omgeving van kale, geknakte, overgroeide berkenbomen, voordat we boven de boomgrens uitkomen. Hier liggen nog grote stukken met sneeuw, zgn. snøfonner, die we over moeten. Ook zorgt het smeltwater voor kleine stroompjes waar we voorzichtig doorheen waden. Op de top staat een flinke wind, die ervoor zorgt dat we er niet te lang blijven.
En toen het verhaal met de boomstam! Op de terugweg waaide het blijkbaar zo hard, dat een tak van een berkenboom, het gewicht van zijn jonge, groene blaadjes niet meer aan kon....
We hoorden een harde bonk op het dak van de auto, en niet bewust van wat er was gebeurd, reden we nog een stukje verder. Totdat we achterom keken en zagen dat de weg geblokkeerd was door een hele grote tak....
Resultaat: diverse deuken, krassen en twee barsten in de voorruit...en een eerste declaratie bij de verzekeringsmaatschappij waar we net vorige maand naartoe zijn overgestapt!
Ach...we denken maar zo: het had erger kunnen zijn, we hebben een engeltje op onze schouder!
Zaterdag 10 juni zijn we met de camper naar Hamar gereden. We hebben wat gewinkeld (bijna niets gekocht....ongelooflijk, maar waar!) en hebben toen onze overnachtingsplek opgezocht. In Hamar is er een camper-parkeerplaats waar je gratis kan overnachten, aan het water, de Mjøsa.
Er loopt een wandelroute langs het water, die je helemaal tot in het centrum brengt. Dit weekend was er ook een Middeleeuwen-festival in het park verderop, waardoor we met zacht trommelgeluid in slaap vielen.
Zondags heeft André mij afgezet in Brummundal, voor een dag cursus van het Rode Kruis. Ik mag mij nu 'instruktør DHLR' noemen. Met andere woorden...ik kan anderen les geven in reanimatie met een AED/defibrillator.
De mannen zouden een dagje gaan zwemmen, maar omdat het zwembad pas later op de dag open ging, hebben ze hun plannen veranderd en zijn naar het treinmuseum in Hamar gegaan.
Dinsdag 13 juni ging Niels terug in de tijd...in de zesde klas leren ze over de periode dat Tynset een treinstation kreeg en dat de mensen begonnen te reizen. Ze waren allemaal gekleed in ouderwetse kleding en stond op het station te wachten tot de trein kwam met enkele gasten. Na een verwelkoming gingen ze naar het museum, waar er een maaltijd werd geserveerd (die ze ook zelf hadden voorbereid) en er werden toespraken gehouden...allemaal in de geest van die tijdsperiode!
In het toneelstuk wat ze hadden ingestudeerd speelde Niels de jongste zoon van een hele arme familie, die met de trein, naar Amerika wilden reizen.
Omdat de muziekschool ook dicht is tijdens de zomervakantie, werden er zomer-afsluitingsconcerten gegeven. Ook Tygo mocht weer van zich laten horen....nerveus, maar prachtig gedaan!
Met mijn collega's zijn we naar Bortistu geweest, omdat we een bon hadden gewonnen voor koffie en wat lekkers. We hebben meegedaan aan een bedrijvenactie, waarbij je gestimuleerd wordt om naar je werk te fietsen of lopen. Alle bewegingsactiviteiten mag je opschrijven en iedere week wordt er een team als winnaar aangewezen...deze keer waren wij dat.
En zo zijn er de laatste week allemaal 'sommer-avslutningen', momenten om afscheid te nemen voordat iedereen in de vakantie-modus gaat. Ik ben nog uit eten geweest met alle collega's, een laatste keer Zumba, een barbecue met het Rode Kruis...nu mag de vakantie wel komen.
Afgelopen woensdag hebben we de camper nog even 'gepimpt' met wat Nederlandse stickers. Nu kan iedereen die ons voorbij ziet komen, duidelijk zien dat er in deze Noorse camper Nederlands bloed zit!
We gaan dus weer op pad, en deze keer naar Zweden!
Nu gauw mijn bed in, want morgen vertrekken we al en het is inmiddels alweer na middernacht....pfff, als ik aan mijn blog begin, weet ik niet van ophouden....hij is in elk geval weer af!😉💪
