Drukke mei-maand in Tynset...

Verjaardag vieren, 17 mei, wandelen, zwemmen, huizen kijken en nog meer wandelen!

Mijn verhaal deze maand begint op 9 mei. Niels is 12 jaar geworden....12 jaar!!!

Wat is hij alweer groot en wat ben ik blij dat hij nog geen schoolkeuze hoeft te maken! Geen idee wat hij in Nederland had moeten kiezen, daar is hij nog niet mee bezig.

Zijn verjaardag viel op een dinsdag, midden in de week, dus gewoon naar school. Trakteren doen we hier niet aan...(gelukkig), want er zitten meer dan 50 kinderen in zijn klas. Wel zijn we uit eten gegaan en hebben we, via de skype, nog even de felicitaties in ontvangst genomen van familie. Op zaterdag hebben we zijn verjaardag uitgebreid gevierd met taart en broodjes hamburger en worst. Het was weer ouderwets gezellig met alle visite!

Zondag hebben we nog snel een uitnodiging gemaakt voor een overnachtingsfeestje met de vrienden van Niels. Deze hebben we voor het eten nog 'even' weg gebracht. Bijna twee uur bezig geweest, omdat twee van de vier jongens niet in de buurt wonen. We moesten even bij de lammetjes komen kijken, op de boerderij van één van zijn vriendjes in Lonåsen. Omdat we daar naar een huis willen kijken, heb ik ook meteen de kans benut om ze een beetje uit te vragen over hoe het is om daar te wonen.

Afzwemmen op maandag 15 mei, de jongens mogen weer een groepje verder.

Op dinsdag lopen de kinderen van de kinderdag-verblijven en de school-muziekkorps een rondje langs het verpleeghuis om de bewoners alvast een voorproefje te geven van de grote feestdag, morgen 17 mei.

Nationale feestdag, 17 mei 2017
Zoals ieder jaar lopen we mee in de parade vanaf de kerk naar Tynset centrum. Dit jaar heb ik een feestjurk aan. Geen traditionele bunad, zoals veel vrouwen hebben, maar een simpele jurk met een oer-Nederlandse broche: Wilhelmina-dubbeltjes. Beetje Noors-beetje Nederlands zeg maar.
Een echte bunad weerspiegeld de geboortestreek waar iemand vandaan komt. Deze zijn vaak overvloedig, met de hand, geborduurd en worden vaak doorgegeven van generatie op generatie. Als je er een wilt kopen, moet je rekenen op zo'n 2000 tot 3000 euro.
Het lijkt mij wel mooi om nog tulpen op mijn schort te borduren....maar ik zoek nog iemand die dit voor mij wil doen. Ik kan helaas niet borduren (geen geduld voor en te slechte ogen...😉). Over reis, kost en inwoning kan gepraat worden!

Ieder jaar hetzelfde ritueel....vanaf de kerk naar beneden, langs de weg over de brug naar Tynset, door het centrum naar het verpleeghuis (waar ik werk) en luisteren naar toespraken.

Niels heeft de grootste lol met zijn beste vriend Magnus en Tygo is een serieuze vlaggendrager.  We boffen ontzettend met het heerlijke weer. Jassen hebben we dit jaar niet nodig.




Na dit officiële gedeelte is er koffie, taart en ijs. We zijn eerst naar de gymzaal gegaan waar we wat hebben gedronken, maar merkten dat er veel mensen buiten terrassen hadden opgezocht vanwege het zonnetje buiten. We zijn al snel verder gegaan naar het 'samfunnshus', zeg maar het wijkgebouw waar wij 'bijhoren' omdat we in Smågardan wonen. Hier troffen we onze buren en een aantal andere bekenden, maar veel contacten hadden we verder niet. We zijn een uurtje naar huis gegaan, voordat de gratis film begon in de bioscoop.

Na de bioscoop hebben we nog wat gegeten bij een restaurant in Tynset, voordat de Russen-optocht begon.

Russen....heb ik vorig jaar zeker iets over vertelt, maar voor de zekerheid: het zijn de laatstejaars van de videregående skole, het voortgezet onderwijs in Nederland. Voor het examen begint hebben ze een aantal weken met feesten erop zitten. Ieder jaar is er weer de discussie of dit slim is...feesten voor je examen, maar het is een traditie die niet makkelijk te veranderen is. Na deze school kiezen de meesten voor verder studeren aan een hogeschool of universiteit, of gaan werken. Met de optocht sluiten ze de periode van feesten af.


Iedere Russ heeft visitekaartjes die ijverig verzameld worden door de basisschool-leerlingen. De optocht is dan ook de laatste mogelijkheid om ontbrekende kaartjes te verzamelen...
Naast de kleding (die je eigenlijk heel deze periode moet dragen), ontbreekt het een goede Russ niet aan een busje (liefst Chevrolet) met een uitgebreide muziekinstallatie.

De jongens hebben er zin in, ze kunnen niet wachten tot ze ook Russ mogen zijn...van mij mag dat nog wel even duren. Veilig bij mamma thuis in plaats van wilde feesten tot midden in de nacht!

Vrijdag 19 mei verzamelden 4 jongens uit Niels z'n klas voor een overnachtingsfeestje bij ons thuis. Vorig jaar hadden we ook zo'n feestje gehouden en dat was goed bevallen. 

 We begonnen de avond met hamburgers en worstenbroodjes. Na het uitdelen van de cadeautjes, deden ze nog diverse spelletjes buiten. Zo rond tien uur, moesten we ze binnen roepen, want anders was er te weinig tijd over om de film te kijken. Chocoladecake, popcorn, cola...ze hadden het goed voor elkaar!

 Na een onrustige nacht (ik ging zelf om twee uur naar bed) begonnen we zaterdag met pannenkoeken-ontbijt! De jongens wisten nog van vorig jaar dat ze heerlijke pannenkoeken hadden gegeten, en dat wilden ze wel weer. André dook dus de keuken in en ging aan de slag...
 

Nadat iedereen rond het middaguur weer opgehaald was, gingen André en ik de hond uitlaten van de fam. van Liere. 

Lurru vond het eerst maar een beetje raar...twee vreemde mensen die haar mee wilde nemen, maar ze is een hele gehoorzame hond en luisterde ontzettend goed! 

We kozen ervoor om een stukje over een wandelpad door het veld te lopen. Lurru werd steeds enthousiaster. Ze geniet duidelijk van de natuur en de lucht van wilde dieren. Deze (afgeschreven) sledehond zou nog een hele goede jachthond kunnen worden.

 

 Door het smeltwater van alle sneeuw in de bergen, overstroomd de rivier ieder jaar. Dit jaar was het zelfs nog meer, dan wij andere jaren hebben gezien. Dat betekende dat we om moesten keren, omdat het wandelpad helaas niet meer te belopen was. We hebben nog geprobeerd een stukje door het weiland te lopen, maar het water hield ons tegen. Het levert wel weer mooie foto's op.

 
De bomen krijgen hun eerste groene blaadjes! De lente is in aantocht...binnen enkele dagen is alles groen...heerlijk!

 Matjo vertelde dat we niet hoefden te wachten als we eten hadden gegeven. ´Lurru eet pas als jullie weg zijn`! Nou echt niet...we hadden haar blijkbaar erg hongerig gemaakt, want ze begon meteen te eten toen ik de bak had neergezet!
Ondanks dat we geen honden gewend zijn, hebben we genoten van de wandeling. Goede ervaring. Lurru...je mag wel vaker mee!

 Maandag 22 mei: laatste keer zwemmen voor de zomervakantie. Er wordt gezwommen om het club-meesterschap. We hebben twee zwemkampioenen, beide deden het heel erg goed en kregen een diploma en beker mee naar huis. Geweldig om te zien hoeveel sterker ze weer zijn geworden binnen een jaar.


 Eerst was Tygo aan de beurt....

Daarna de beurt aan Niels om te laten zien wat hij kan (in baan twee).
Nog een keertje rugslag voor Tygo en vrije slag voor Niels, en dan zit het er alweer op!

Dinsdags heb ik 'model' gezeten in de kapsalon. Een leerling-kapster mocht zich uitleven met een ' kleine' kleurverandering. Heerlijk, dat 'gefriemel' aan mijn haren, maar na ruim twee uur was ik er ook wel klaar mee!

Vrijdag 26 mei: goed begin van het weekend: we gaan 'even' een kastje en een kniptang op een bergtop zetten voor de Barnas Turlag. We waren gevraagd om gezellig mee te gaan, leuk voor de jongens!

 Door de laatste sneeuwresten en waterstroompjes was het soms even zoeken naar een goede, droge route. Maar de laatste wolken verdwenen en een heerlijk warm avondzonnetje kwam tevoorschijn. We hebben weer genoten!

 De top heet 'Gruvkletten' en onderweg kom je dan ook resten tegen van de oude kopergroeve en kabelbanen die hier vroeger werden gebruikt. Ze hebben nu hekken neer gezet, om te voorkomen dat er iemand in de volgelopen oude gangen valt.


De omgeving rondom de groeve is geel-gekleurd en er groeit bijna niks. Een heel apart landschap, en dan te bedenken dat er hier mensen hebben gewerkt, ooit, lang geleden, op zo'n afgelegen plek...

Niels en Kristian nemen er even de tijd voor om rond te kijken, en ook Tygo verzamelt zijn zakken weer vol met bijzondere stenen.

We gaan verder...het is niet ver meer naar de top.

Eenmaal boven zet Niels de kist met kniptang op zijn plek en is hij de eerste die de top op zijn kaart kan aftekenen. Dat is dan weer een voordeel als je mee mag om de kastjes neer te zetten.

 Wij gaan zitten en genieten van de heerlijke, warme avondzon, terwijl de kinderen nog even gaan spelen.

 Wat een begin van het weekend!

Zaterdag 27 mei was er een open bezichtiging van een vakantiewoning in Lonåsen. Dit ligt ongeveer 15 kilometer van Tynset en dat heeft ons even tijd gekost om daaraan te wennen. Aan de andere kant...het is maar een kwartiertje rijden en Nederland deden we 's ochtends ook een tijdje erover om uit de Stadspolders weg te komen.

Op de foto's zag het huis er beter uit dan in werkelijkheid het geval was. Slechte afwerking, versleten vloeren, ramen niet goed geverfd, allemaal wel op te knappen natuurlijk. Daarnaast was er nog geen plaats voor de camper en moest er eigenlijk wat aan het dak en de keuken gedaan worden...Mijn 'ergotherapeutische blik'  vertelde dat het huis niet 'levensloop-vriendelijk is, met een hoge trap naar de ingang. Alles is uiteindelijk wel aan te passen, maar...Mijn gevoel vertelde dat ik mij hier niet thuis voelde. Bij twijfel-niet doen! We wachten op het volgende huis dat voorbij komt...en we weten er zo al drie, die binnenkort te koop komen, waar we evt. interesse in hebben.

 Zondag moesten we er even uit om alles op een rijtje te zetten en wilden een bergtop van de kaart doen. Helaas waren de toegangswegen nog afgesloten in de bergen, waardoor we niet dicht genoeg bij het begin van de wandeling konden komen. We hebben daarom maar een ander rondje gelopen...ook leuk!

 We kwamen bij Flotjønna, een meertje bij Ytre Åsan, en hebben ons hier een tijdje vermaakt. Het was meer dan 20 graden, ondanks de bewolking, maar dat kon de pret niet drukken.
Dammetjes bouwen, slootje springen....we genoten!

 

Als je denkt dat de jongens altijd vrijwillig meegaan...nee, vandaag hadden ze echt geen zin! Achteraf vinden ze het vaak toch wel weer leuk geweest....



 Vlak bij de parkeerplaats kwamen we deze draaikolk tegen. Waarschijnlijk veroorzaakt door de hoge waterstand.

Dinsdag 30 mei: Annerledes-dag op school. Een andere dag dan anders, want ze mogen dan zelf een keuze maken uit verschillende buitenschoolse activiteiten. Niels koos voor sporten op de atletiekbaan. Hij moest ver-gooien met een tennisbal, hoogspringen, verspringen, 60-meter loop en een 400-meter loop. Tygo is naar het Technolab geweest. Hij heeft geprobeerd een film te maken en heeft een moeilijk spelletje gedaan op de computer. 

Om één uur was er kulturmonstering in de grote gymzaal in Tynset.  Daar zijn we gaan kijken, want Tygo had het er al een week over dat hij een vogel zou zijn. Alle kinderen doen iets met hun klas, maar de kinderen die denken iets speciaals te kunnen, mogen ook zelf een optreden verzorgen. Er is veel creatief talent op school, kan ik jullie vertellen! De ene wat beter dan de andere, maar ze doen allemaal hun best.

 'Onze' kleine vogel vond het heel erg spannend en was nerveus. We hoorden later van de juf, dat hij zelf met dit idee gekomen was, toen hij het liedje hoorde. Uiteindelijk durfde hij het niet, en hebben ze op het laatste moment een witte vogel erbij genomen.

Niels zong met zijn klas een Engels liedje met de melodie van 'Ik heb een tante in Marokko'.

Woensdag 31 mei was het 17 jaar geleden dat we in het huwelijk zijn getreden. Dit hebben we gevierd met een bioscoopje en een etentje.

Dat was weer een kijkje in ons leven hier in Noorwegen. 

Over drie weken begint de zomervakantie en we hebben plannen om deze keer het wat rustiger aan te doen...we gaan deze keer rondkijken in Zweden, maar willen graag wat langer op een plek blijven staan. We hopen op zonnig, warm weer! 

Voordat het zover is zal ik waarschijnlijk nog wel een blogje schrijven, 

want het leven hier is nooit saai!

Ik sluit af met een paar foto's van elanden, op het veld achter ons huis....

Afgelopen maand hebben we er, bijna iedere dag, wel een paar gezien! 

Ik hou mijn hart vast als straks het jachtseizoen weer begint....