Hij kan weer een beetje lachen...

 Vandaag heeft Niels een MRI van zijn bekken gehad. Er is wel 'schade' te zien, maar gelukkig geen breuk. We moesten om 10 uur aanwezig zijn voor bloedprikken. Dit vond hij erg vervelend, omdat de laatste keer in Elverum een beetje pijn deed. Maar hij was weer erg flink!

 Daarna een uurtje wachten, al 'hangend' in een ziekenhuis-rolstoel, totdat er groen licht werd gegeven voor de MRI. Lachen als een-boer-met-kiespijn heet dat toch!?! 

De MRI ging goed, al moest Niels wel heel stil liggen. Hij kan dit eigenlijk bijna niet, hij beweegt altijd zijn voeten of vingers. Hij werd lekker neergelegd en kreeg een koptelefoon met muziek op zijn hoofd. Daarna werd hij de 'tunnel' ingeschoven en vond het zowel spannend als ook wel leuk.

De Zweedse arts/orthopeed (met zijn zeer moeilijk verstaanbaar accent)  vertelde dat de foto's goed waren. Maar doordat er schade aan het beenmerg te zien was, moest er toch nog even gecheckt worden of Niels voldoende hemoglobine had: weer bloedprikken. Hiervoor wilde Niels wel heel graag verdovingszalf. Helaas betekent dat ook weer een half uurtje wachten. Uiteindelijk kregen we een paar krukken mee en waren we rond 2 uur weer thuis. Met een afspraak voor controle over 10 dagen. De orthopeed verwacht dat hij over 1 à 2 weken weer vrolijk rondhuppelt.

Wat is er eigenlijk gebeurd:

Deze oude garagedeuren schuif je opzij op een ijzeren rails. Door de vorst is de grond wat omhoog gekomen en moet je de deur een beetje van je af duwen zodat hij de grond niet raakt. Niels en Tygo zouden zaterdag eventjes buiten gaan schommelen, maar Niels besloot dat hij zijn fiets even wilde pakken uit de garage. Op dat moment zijn de wieltjes van de rails afgekomen en viel de hele deur bovenop Niels. Deze deur van 2 x 3 meter weegt ongeveer 3x zijn lichaamsgewicht.

Tygo kwam naar binnen en riep dat we snel moesten komen. Daarna begon hij te huilen van de schrik.

André heeft de garagedeur opgetild en heeft Niels geholpen op te staan. Hij had toen al direct pijn in zijn lies, en had moeite met lopen. Hij had niet in de gaten dat hij ook een bloedneus had en dat zijn jas onder het bloed zat.

Binnen is hij op de bank gaan liggen en hebben we zijn gezicht schoongemaakt. Niels wilde het liefst blijven liggen. En toen ik voorstelde om toch even naar de dokter te gaan, wilde hij absoluut niet! Hij lag te trillen en te beven van de schrik en kon zich niet goed bewegen.
Toen ik de huisartsen-post belde, vertelden ze dat ze een ambulance gingen sturen. Dat was niet wat we eigenlijk verwachtten, en helemaal niet wat Niels wilde. Uiteindelijk is de rit in de ambulance toch wel leuk geweest vond hij.

In het ziekenhuis werd hij onderzocht en kreeg wat pillen tegen de pijn. Daarna naar de röntgen voor wat foto's. Niels heeft geen moment gelachen, wilde steeds naar huis en dat was géén goed teken. Normaal gesproken vindt hij ziekenhuizen erg interessant. Hij was vooral bang voor prikken, en voor de pijn tijdens het bewegen.

Omdat er niet duidelijk een breuk te zien en de foto's wat onduidelijk waren, moesten we zondagochtend om 9 uur weer terug komen bij de orthopeed. Thuis lag Niels al gauw op het logeerbed in de woonkamer, rustig te kijken naar een welverdiende DVD.


Zondagochtend werden we niet veel wijzer. Omdat de orthopeed bleef twijfelen over de uitslag van de foto's wilde hij toch graag een MRI. Niels kon op dat moment nog niet goed op zijn benen staan en lopen. We werden dus naar huis gestuurd met de belofte dat ze zouden bellen voor de MRI op maandag, maar mogelijk later in de week. Vanochtend, kwart voor negen, werden we gebeld door het ziekenhuis dat we om 10 uur verwacht werden voor bloedafname, en om 11 uur de MRI. De uitslag is bekend.
Komende week zal hij thuis langzaam weer op de been komen, en hopelijk volgende week weer naar school.

Om met wat leuks te eindigen: Het was vanavond de laatste zwemles en dus mochten ouders aan de zijkant erbij zitten en werden de diploma-merkjes uitgedeeld. Tygo zwom af voor Pinguin en is er 'Apetrots' op.

 En ondanks dat Niels er niet bij kon zijn, heeft ook hij zijn jonge zeehonden-merkje gekregen. Volgend seizoen, na de zomervakantie, mogen ze allebei een bad verder!