Vinterferie / Wintervakantie 2015- deel 1:14-19 febr.

Terwijl ik deze blog schrijf zijn mijn moeder en Cok net een dag terug in Nederland na een geweldige week in de sneeuw.

Op zaterdag 14 februari vertrokken we 's morgens richting Savalen. Dit ligt op 15 tot 20 minuutjes rijden vanaf ons huis. Niet zo heel ver, maar wel even 'weg'. De kinderen hadden een week wintervakantie en ook André had een week vrij gekregen. We hadden een hytte gehuurd via een particulier- Berit en met haar afgesproken om elkaar om 10 uur te treffen bij de hut.

Vanwege de dooi van de week ervoor was het weggetje behoorlijk ijzig geworden. We reden ons dus klem en werden uiteindelijk geholpen met de bagage door Berit. Zij had een 4-wiel drive en kwam beter boven dan onze 2-wiel, zonder spijkerbanden (piggdekk).

 De rest van de dag hebben we genoten van het weer en nog een keertje naar huis gereden om de sledes op te halen voor de kinderen. Aan het eind van de middag lukte het, om met veel vaart, slippende banden en kloppend hart naar boven te scheuren.

 De kinderen doken meteen de sneeuw in om een  sneeuwkasteel en een sneeuwhaas te bouwen en te sleeën van het paadje.

 
Na een rustige start op zondag, kwam de familie Pijl langs met Fastelavnsboller. Op zondag is er fastelavnsøndag. Het is de laatste zondag voor de vastentijd, en dan moet je genieten van extra vet voedsel om genoeg reserves te hebben in de vastenperiode. Helaas had Steven wat last van zijn knie, maar ze hebben toch nog even met elkaar binnen kunnen spelen.

 's Avonds zijn we over een bospaadje naar het Savalenhotel gelopen om wat te eten. Dat was prima eten en voor herhaling vatbaar. Het meest spannende was om daarna met hoofdlichtjes terug naar de hytte te lopen over een onofficieel paadje door het bos.

Maandag zijn we even terug geweest naar huis voor nog wat boodschappen. Daarna hebben we 2x geprobeerd om boven bij de hut te komen, maar zelfs met heel veel vaart lukte het niet meer om over het ijs te komen. Omdat we mijn moeder en Cok verwachtten, heb ik nog gebeld met een boer die de weg altijd sneeuwvrij maakt. Hij heeft geprobeerd om met zijn traktor met sneeuwkettingen het ijs kapot te rijden. Dit was helaas niet gelukt. 

Gelukkig mochten we bij de paardenboederij/ Savalen Hestesenter parkeren, aan de andere kant van dat 'onofficiële' bospaadje. En we kregen hulp van de dame die daar werkt. Zij reed met haar terreinwagen alle bagage naar de hytte. Daarna kon het uitpakken beginnen, zowel van de koffers als alle kadootjes die meegebracht waren.

Voor het eten dook opa nog even met de kinderen in de sneeuw, zónder een andere broek aan te trekken!

Daarna aan tafel en proosten op een leuke vakantie met Aquavit. (Aquavit (ook Akvavit of akevitt) is sterkedrank uit Scandinavië. Meestal heeft het een alcoholpercentage van rond de 40%. De drank is gemaakt op basis van karwij. Aquavit heeft een goudgele kleur en wordt vooral gedronken bij speciale gelegenheden). Aldus Wikipedia.

Sommigen kunnen niet zo goed tegen alcohol (oma kreeg het erg warm en ging op de foto met alle knuffels van de jongens?!?). Na nog een gezellig spelletje werd het toch echt tijd voor de jongens om te gaan slapen.

Dinsdagochtend zijn we over ons bospad naar de skipiste gelopen waar iedereen even op de slee is gegaan, ook opa en oma.

Daarna terug naar de hut voor wat eten, drinken en middagzon. We besloten ook nog om later die middag de langlauf-skies uit te proberen. Voor mijn moeder was het de eerste keer, dus erg spannend.

Na een vermoeiende dag waren we blij om weer in de hut te kunnen uitrusten, lekker bij een openhaard-vuurtje en natuurlijk weer een spelletje.

Woensdagochtend hebben we rustig aan gedaan. Ik had een afspraak gemaakt bij het Hestesenter voor een Kanefart/paardenslede-tocht om 17 uur die middag. André en ik zijn even naar Tynset gereden voor wat boodschappen en hebben meteen mijn verjaardagstaart opgehaald bij de bakkerij, terwijl opa en oma de kinderen voor zichzelf hadden. Toen we terug waren hebben tosti's gegeten en bedacht dat een rondje op de skies nog nèt kon voordat we bij de paarden verwacht werden.

Bij het hestesenter werden we kritisch bekeken door drie Noorse katten. Maar ze waren al druk bezig met het inspannen van de paarden voor de slede, dus we gingen als snel op pad. 

We zaten allemaal, goed ingepakt in koeien-, schapen-, hertenvellen...nou... in van alles en nog wat.

Moet zeggen dat het niet oncomfortabel was. 

 

We gingen door het centrum van Savalen, langs het meer naar Savalbete. Hier werden we uitgenodigd om uit te stappen en binnen te komen.

Savalbete was oorspronkelijk een herberg voor reizigers tussen Østerdalen en Trøndelag. Nu hebben ze het in oude stijl gerenoveerd en wordt de herberg gebruikt voor goed eten en drinken in een aangename omgeving. Je krijgt hier het gevoel dat de tijd heeft stilgestaan. De plaats wordt gekenmerkt door ruwheid, wildernis en een verzameling van humoristische details.

Er werd een drankje aangeboden in een schapehoorn. Cok en ik namen Aquavit. Mijn moeder koos voor Baileys. Daarna gaf onze begeleider, Jan Klemmetvold, een beetje uitleg over de verschillende dierenhuiden die er hingen, over het wild dat in de bossen te vinden is en Cok wilde nu eindelijk wel eens weten waarom de voorraadschuurtjes zo'n bijzondere vorm hebben hier.

Buiten was het al schemerig aan het worden, dus Jan stak de fakkels aan op de slee. Wat een sfeertje...het was een leuke belevenis.

Donderdag 19 februari vierden we in 'besloten kring' mijn verjaardag. Ik werd verrast met slingers en ballonnen en er waren diverse kadootjes bij het ontbijt.

André ging na ontbijt de keuken in om een lekkere salade te maken voor de fondue die avond. Het werd ondertussen heerlijk zonnig weer buiten, en ik ben lekker met een boekje buiten gaan zitten. Even later kwamen opa en de jongens ook naar buiten om 'politietje' te spelen en we hebben lekker buiten geluncht. Heerlijk!

 Wat foto's van rondom de hytte. Op de foto rechtsboven staat de 'annex' waar André en ik geslapen hebben. Hier stond ook de enige t.v., waardoor je in de grote hut geen last had van kinderen die t.v. wilden kijken. Overigens hebben ze dit maar een paar keer gedaan. Spelletjes met opa en oma waren blijkbaar leuker!

Na dit 'geluier' moest er natuurlijk ook nog iets actiefs ondernomen worden, maar vanwege het zonnetje en de dooi was het flink glad geworden. Gaan skiën of langlaufen leek ons niet slim. Omdat ook het zonnetje al wat minder werd, hebben we het zwembad in het hotel opgezocht.

Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we lekker ge-fondue-t. We waren allemaal flink moe van het zwemmen geworden.

 Wisten jullie al dat opa kan goochelen? Hij had voor ons een speciaal programma gemaakt, omdat de goochelaar niet naar de hut kon komen vanwege de gladheid. De kinderen zijn heel erg onder de indruk van zijn kunsten!