April-voorjaar op Molstad!

Deze keer hebben we het geluk dat Tygo huiswerk heeft gekregen op school. Hij moet thuis praktisch oefenen met inhoudsmaten en gewicht, dus we krijgen pannenkoeken voorgeschoteld!

Zaterdag 14 april gaan we met enkele
buurtjes eten bij Søberg gård. Hier krijgen we kortreist mat/lokaal-geproduceerd voedsel te eten. De jongens zijn thuis gebleven, want het klonk niet aantrekkelijk genoeg voor hen. Wij hebben er wel van genoten!

15 april is het een van de eerste, warme voorjaarsdagen en dus zitten we buiten! De jongens worden nieuwsgierig naar het houten hutje dat aan de rand van het bos staat, en beginnen zich een weg te graven door de laatste restjes sneeuw.

Inmiddels hebben we ook onze brievenbus opgehangen. Het jachttafereeltje is gemaakt door een man die dit als hobby doet, en die ik ontmoet heb op het dagcentrum. Hij heeft ook een vrouwelijke collega-hobbyist die het naambordje voor haar rekening nam, en weer een ander die brievenbussen ed. maakt.

Ondertussen zijn ze zover gekomen dat we het schuurtje open kunnen maken.


Er ligt veel rotzooi, troep en afval, maar ook een paar interessante dingen....zoals dit stukje elandengewei dat Tygo vast heeft!

Daarna besluiten we met z'n allen, om dan ook maar te proberen om bovenaan het veld, in het bos naar de minkkjøkken te lopen. Ook hier waren we nog niet geweest en nu worden we toch wel erg nieuwsgierig wat er dáár te vinden is. Dat hutje is waarschijnlijk gebruikt om nertsen te ontdoen van hun vachtje en er mink-producten van te maken (bontjassen, bontmutsen ed.). Hoewel de nertsenverblijven allang weg zijn, en het hutje al jaren niet meer voor die doeleinden gebruikt is, is het toch griezelig...wat komen we tegen?


De inhoud is toch minder spannend dan gedacht en het hutje heeft echt een opknapbeurt nodig als we het willen gebruiken als....grillhut, boshut, primitieve overnachtingsplaats voor nieuwsgierige Nederlandse bezoekers (die het Noorse huttenleven willen ervaren)??? Er ligt wel een goede betonnen fundering onder, dus dat is alvast een pluspunt.
Uitzicht vanaf de hut naar ons huis:

We vinden nog een stapel met treinbielzen in het bos, die misschien nog wel van pas komen bij het ene of andere project. We houden even een pauze met 'Tuccies', die ik had meegenomen. Daarna gaan we via de andere kant van het veld terug naar huis.

In het bos vinden we een aantal botten van een dier, dat waarschijnlijk een eland of hert geweest moet zijn. Tygo is helemaal enthousiast! Botten vinden en bekijken/onderzoeken is echt zijn dingetje.

In het weekend 21/22 april, verzamelt Niels een hele hoop spullen: voorbereiding voor Bjørnsund. De laatste klas van de basisschool gaat altijd een week op kamp naar het eiland aan de kust van Romsdal in de provincie Møre og Romsdal. Hij heeft er een tijdje tegenop gezien, omdat er verteld werd dat ze zouden gaan vissen, en vis eten. Niels houdt NIET van vis! Maar nu zijn de kamers verdeeld, en hij weet bij wie hij slaapt en met wie hij in de bus zit. Vorige week hij heeft een heel leuk schoolfeest gehad, waarbij hij ontdekte dat het wel héél gezellig kan zijn met zijn klasgenoten.

Bjørnsund is een groepje verlaten eilanden. In het begin van 1970 verlieten de bewoners het eiland, mede door politieke besluiten, en de invoering van een schoolsysteem van negen jaar basisschool, waarbij de kinderen naar het vast land moesten. Er was behoefte aan investeringen in de infrastructuur zoals straatverlichting langs de wegen en aan de haven, vaste waterleiding etc.

De laatste inwoners vertrokken in 1971, op één man na: Rolf Thorensen bleef er wonen in zijn eentje in de wintermaanden tot hij meer dan 80 jaar oud was. Nu is Bjørnsund een vakantie-eiland en worden er schoolkampen georganiseerd.

Op 25 april lopen er ineens bezoekers op het veld achter ons huis: de koning van het bos! En wel drie stuks!

Tygo voelde zich een beetje eenzaam nu Niels weg met schoolkamp. Gelukkig kwam onze nieuwe buurman en zijn zoontje van bijna 8 jaar bij ons aan de deur om kennis te maken. Een klein stukje over het veld naar boven, een stukje door het bos en ze kunnen elkaar opzoeken! Dat is was hij meteen ging doen!

We liepen natuurlijk de eerste keer even mee, en de buren lieten ons meteen het wandelpad zien dat, vanaf hun huis, naar een uitzichtpunt loopt. Hier ligt een boekje waarin iedereen zijn naam kan schrijven en er staat een bankje om te genieten van het uitzicht. 

Er ligt nog wat resten sneeuw hier en daar, dus het was nog een beetje oppassen, maar het zonnetje verwarmt al goed!
Op de terugweg door het bos naar ons huis, vonden we een stukje hertenbeen. Tygo wilde het meteen meenemen, maar we hebben hem kunnen overhalen om het nog even te laten liggen.

Maandag 30 april was alweer afsluiting van het zwemseizoen met clubkampioenschappen. Helaas was Niels nog te moe van het schoolkamp om mee te doen, maar Tygo sprong met frisse tegenzin in het water. Hij wist dat opa en oma Cok op weg waren naar ons huis, en wilde ze natuurlijk erg graag welkom heten.

Bij thuiskomst zijn ze er! Opa en oma Cok zijn versleten van de reis, maar heelhuids aangekomen.
Onze voorraadkast is weer goed gevuld met allerlei Nederlandse producten!