Dinsdag 3 augustus gaat vakantieverhaal weer verder. Wij, als ouders, vinden het leuk om het fjellmuseum in Lom te bezoeken. Hier zijn vondsten uit de ijstijd te zien, onder andere gevonden bij het ijs waar we gisteren waren. Voor de kinderen is het niet bijzonder interessant, behalve dan een 'grot' waar ze naar een filmpje kunnen kijken.
Nadat we foto's en diverse objecten (zoals pijlen en een schoen uit de ijstijd),hebben bekeken, zijn we er ook snel weer klaar.
We wandelen op ons gemak nog even door Lom en André koopt nog wat speciale biertjes, die natuurlijk veilig opgeborgen worden in de camper, voordat we weer gaan rijden.
We nemen een binnendoor-weggetje richting de E6 en maken een stop bij Selsvatnet voor een kleine pauze.
Als we verder rijden, komen we weer door Dombås, waarmee ons rondje West-Noorwegen compleet is. Vanaf nu trekken we naar het noorden, richting Trondheim. 
Een beetje geklaag van de jongelui die niet zoveel zin hadden om de hele weg naar boven te lopen. Het pad zag er van een afstandje ook wel lang en steil uit, maar uiteindelijk heeft iedereen het gehaald.
Boven op de top staat een gebouwtje dat gemaakt is als een box van staal met grote ramen richting het Snøhetta-massief in het noorden. Aan de andere kant is er een golvende vorm van massief hout gemaakt waar je lekker op kunt hangen om van het uitzicht te genieten (of spelletjes te spelen op je mobieltje....). Het gebouwtje heeft al diverse internationale prijzen gewonnen, onder andere werelds mooiste gebouw in 2011.
Ook het uitzicht is prachtig. Je kunt hier ver kijken, maar de muskusossen hebben we niet gezien. In het Dovrefjell lopen er een aantal kuddes met Muskusossen rond. De trots van Noorwegen, want ze zijn bijna nergens in Europa nog te vinden. Er lopen er zo'n 250 tot 300 rond in het Nationale Park. Bij het begin van het pad naar Snøhetta staat een waarschuwing om niet dichterbij te komen dan 200 meter. Die beesten zijn levensgevaarlijk.
We laten de kinderen achter op de luie banken, en klimmen zelf nog wat hoger naar een top om van de omgeving te genieten. Petra maakt er een sport van om ons samen op de foto te krijgen, en eindelijk lukt dat ook.
Dan dalen we weer af richting de kinderen en de parkeerplaats. Het wordt tijd om een plekje te gaan zoeken voor de overnachting en om de magen te vullen!
We vinden een parkeerplek langs de snelweg op een redelijk rustig stukje. De campers zetten zo neer dat we minder last hebben van de wind, die nu wel erg blaast. We besluiten om weer hamburgers en worstjes te grillen.
Na het eten gaan we nog een stukje lopen aan de overkant van het watertje dat langs stroomt. Hier moeten we overheen kunnen zonder nat te worden.
De dreigende regenwolken geven de lucht een bijzondere kleur deze avond. Ondanks de nattigheid toch weer prachtig!
De volgende 32 kilometers tussen Dombås en Hjerkinn gaan over een gedeelte van de hoogvlakte van het Dovrefjell-Sunndalsfjella Nationaal Park. Het park bestaan uit een westelijk en een oostelijk deel en wordt gescheiden door de E6 waar wij op rijden.
We rijden die dag eigenlijk iets te ver door, mede omdat het flink waait en koud is langs de weg. Hierdoor komen we eerder bij Snøhetta viewpoint in Hjerkinn, waar ik graag naar toe wilde wandelen. Hoewel het al later in de middag is, besluiten we om dit maar meteen te doen.
Viewpoint Snøhetta is een uitzichtpaviljoen, en het pad gaat naar 1500 meter hoogte. Op het pad vertellen een aantal steenplakkaten de historie van het Dovrefjell over de laatste 10 000 jaar. Dit maakt de wandeling niet onaangenaam...je kan bij iedere steen even stilstaan en ongemerkt op adem komen.
Een beetje geklaag van de jongelui die niet zoveel zin hadden om de hele weg naar boven te lopen. Het pad zag er van een afstandje ook wel lang en steil uit, maar uiteindelijk heeft iedereen het gehaald.
Boven op de top staat een gebouwtje dat gemaakt is als een box van staal met grote ramen richting het Snøhetta-massief in het noorden. Aan de andere kant is er een golvende vorm van massief hout gemaakt waar je lekker op kunt hangen om van het uitzicht te genieten (of spelletjes te spelen op je mobieltje....). Het gebouwtje heeft al diverse internationale prijzen gewonnen, onder andere werelds mooiste gebouw in 2011.
Ook het uitzicht is prachtig. Je kunt hier ver kijken, maar de muskusossen hebben we niet gezien. In het Dovrefjell lopen er een aantal kuddes met Muskusossen rond. De trots van Noorwegen, want ze zijn bijna nergens in Europa nog te vinden. Er lopen er zo'n 250 tot 300 rond in het Nationale Park. Bij het begin van het pad naar Snøhetta staat een waarschuwing om niet dichterbij te komen dan 200 meter. Die beesten zijn levensgevaarlijk.
Dan dalen we weer af richting de kinderen en de parkeerplaats. Het wordt tijd om een plekje te gaan zoeken voor de overnachting en om de magen te vullen!
We vinden een parkeerplek langs de snelweg op een redelijk rustig stukje. De campers zetten zo neer dat we minder last hebben van de wind, die nu wel erg blaast. We besluiten om weer hamburgers en worstjes te grillen.
Na het eten gaan we nog een stukje lopen aan de overkant van het watertje dat langs stroomt. Hier moeten we overheen kunnen zonder nat te worden.
De dreigende regenwolken geven de lucht een bijzondere kleur deze avond. Ondanks de nattigheid toch weer prachtig!
.JPG/220px-City_Syd_p%C3%A5_innsiden_(15).JPG)
Nadat we nog wat hebben gegeten gaan we op zoek naar een slaapplaats. Omdat Trondheim maar één camperplaats heeft, staat die al snel vol. We namen daarom niet het risico om het centrum van de stad in te rijden, maar reden langs het fjord naar een camping. Een dure camping, maar wel maar wel met gratis douche. Daar heb ik héél lang onder gestaan.
De camping ligt aan Trondheimsfjorden bij de veerpont Flakk-Rørvik. Bij onze avondwandeling zagen we hele grote vissen in het fjord zwemmen, we vermoeden dat het kleine walvissen waren, maar dat was niet goed te zien.
De zonsondergang was weer fenomenaal!
Vrijdag 5 augustus: Petra is jarig en dat vieren we 's ochtends met een klein kadootje. Dan maken we de campers weer klaar voor een ritje naar het centrum van Trondheim. Iedereen zal gaan zwemmen, terwijl Alisha en ik de stad in gaan. In Trondheim ligt het Pirbadet, een groot zwembad.
Daarna lopen we op ons gemak naar het centrale plein en eten wat bij de McDonalds met uitzicht op het standbeeld van Olav Tryggvason. Hij was de eerste koning van Noorwegen van 995 tot 1000. Hij was erg invloedrijk en heeft o.a. gezorgd voor een bloedige bekering van de Vikingen tot het christendom.
Na een aantal uurtjes verzamelen we allemaal weer bij de campers en rijden de stad uit. We komen nog langs een blauw-geel gebouw waar we een bliksembezoek brengen....Alisha was erg benieuwd of deze hetzelfde is als in Nederland....
Daarna laten we de stad echt achter ons en duiken de natuur weer in. We rijden heel lang over een lokale weg richting Selbu en door Tydalen. Onderweg zien we een paar elanden naast de weg staan. Daarvoor maken we een natuurlijk een noodstop midden op de weg.
De weg is lang, en er zijn niet veel leuke parkeerplaatsen. Uiteindelijk rijden we, op goed geluk, naar een waterval. Deze ligt zo'n 8 kilometer van de weg af, en is alleen bereikbaar via een smalle grindweg. We kwamen gelukkig geen tegenliggers tegen.
Bij de waterval is een kleine parkeerplaats met een droog toilet en een grillplaats met houtvoorraad. Het is er rustig, niemand anders om ons heen en mooi, dus we besluiten dat we hier misschien wel twee nachtjes kunnen blijven. Met het geruis van de waterval op de achtergrond vallen we heerlijk
in slaap.
Dan is het tijd om de waterval van dichterbij te gaan bekijken. Deze waterval heet Henfallet en is de hoogste van Trønderlag, de gemeente waar we nu zijn. Hij heeft een vrije val van 80-90 meter. Rondom de voet van de waterval komen bijzondere plantensoorten voor door de constante vochtige lucht. Daarbij komt dat sommige plantensoorten afhankelijk zijn van oude bossen met dood hout, en dat ligt hier voldoende.
We voelen ons een beetje als 'Freek in het wild' , alsof we ons door een jungle moeten zien te worstelen.
En dan zijn er mooie foto-momenten!
Sjouwen en bouwen, bouwen en sjouwen....Henny gooit bijna zichzelf mee het water in, maar het gaat gelukkig nog net goed.
Even voelen of het water echt zo koud is....ja, ik vind alleen met mijn voeten al voldoende! Daarna klimmen we weer naar boven.
Lekker vuurtje stoken, maar wel schuilen voor de regen in de houtopslag. Stoere kerels!
De kinderen hebben zich weer teruggetrokken in de campers en lezen of spelen een spelletje. Wij, ouders, willen graag kijken of we bij de bovenkant van de waterval kunnen komen.
We lopen een lang stuk over een pad, waarbij we moerassig gebied doorkruisen. We moeten over stap-stenen en oude rupsbanden over het natte moeras. Hierboven komen we ook paddenstoelen en multer tegen. Multer zijn goudgele bramen en worden beschouwd als delicatesse in Noorwegen. Ze groeien vaak in vochtige, moerasachtige gebieden. We hebben ze geproefd en ze smaakten heerlijk zoet.
De weg is lang, en er zijn niet veel leuke parkeerplaatsen. Uiteindelijk rijden we, op goed geluk, naar een waterval. Deze ligt zo'n 8 kilometer van de weg af, en is alleen bereikbaar via een smalle grindweg. We kwamen gelukkig geen tegenliggers tegen.
Bij de waterval is een kleine parkeerplaats met een droog toilet en een grillplaats met houtvoorraad. Het is er rustig, niemand anders om ons heen en mooi, dus we besluiten dat we hier misschien wel twee nachtjes kunnen blijven. Met het geruis van de waterval op de achtergrond vallen we heerlijk
in slaap.
De volgende dag beginnen we lekker rustig. We spelen spelletjes aan de mooie houten picknick-tafel, bouwen met steentjes. maken gebruik van de grillplaat en plukken blåbær voor in de yogurt.
We voelen ons een beetje als 'Freek in het wild' , alsof we ons door een jungle moeten zien te worstelen.
Lekker vuurtje stoken, maar wel schuilen voor de regen in de houtopslag. Stoere kerels!
Zondag 7 augustus en we doen het weer lekker rustig aan. Het zonnetje schijnt en we proberen van iedere straal te genieten!
De kinderen hebben zich weer teruggetrokken in de campers en lezen of spelen een spelletje. Wij, ouders, willen graag kijken of we bij de bovenkant van de waterval kunnen komen.
We lopen een lang stuk over een pad, waarbij we moerassig gebied doorkruisen. We moeten over stap-stenen en oude rupsbanden over het natte moeras. Hierboven komen we ook paddenstoelen en multer tegen. Multer zijn goudgele bramen en worden beschouwd als delicatesse in Noorwegen. Ze groeien vaak in vochtige, moerasachtige gebieden. We hebben ze geproefd en ze smaakten heerlijk zoet.
We vinden de bovenkant van de waterval niet, maar genieten van de prachtige omgeving, voordat we besluiten om terug te gaan naar beneden. We zouden nog uren verder kunnen wandelen.
Die middag rijden we weg van deze mooie plek om richting Røros te gaan. We rijden weer 8 kilometer terug over de zand-grindweg, en over het smalle bruggetje langs een kleinere waterval om weer op de doorgaande weg door te komen.
We rijden verder over de weg Fv705 door Tydal gemeente en komen plotseling beesten tegen: een eland steeks vlak voor de camper de weg over, en niet veel later zien we een rendierkudde langs de weg.
We besluiten om nog een uurtje door te rijden....naar Tynset! Nog even lekker eten bij Kebab-house en dan zijn we thuis!
Petra maakt een mooie foto van ons, terwijl we over de brug van Tynset het dorp inrijden.
We rijden verder over de weg Fv705 door Tydal gemeente en komen plotseling beesten tegen: een eland steeks vlak voor de camper de weg over, en niet veel later zien we een rendierkudde langs de weg.
Als we verder rijden wordt het kouder en de wind komt opzetten. Niet echt lekker weer om langs een groot meer te parkeren en overnachten. Ook in Røros valt het weer erg tegen...wat doen we?
Petra maakt een mooie foto van ons, terwijl we over de brug van Tynset het dorp inrijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten