Zomervakantie 2016, deel 4: Geirangerfjord, Gjeilo en een ijstunnel

Op zondag 31 juli besloten we om het Geirangerfjord vanaf het water te gaan bekijken. We zijn ingecheckt bij een rondvaartboot die een uurtje door het fjord ging varen.

Nog maar net weg van de kade, kwam er een groot cruiseschip het fjord in varen. Over de 200 cruiseschepen met meer dan 300.000 bezoekers bezoeken jaarlijks het fjord en het dorpje.

De syv søstrene-de zeven zusters- is de bekendste waterval in het Geirangerfjord. De naam is ontstaan doordat deze, van een afstandje, lijkt op de haren van zeven vrouwen. Aan de overkant ligt de waterval Friaren-de aanbidder- die eruit ziet als een fles. Ze vermoeden dat hij zeer ongelukkig is, en er daarom uitziet als een fles, omdat hij nog steeds wacht op een antwoord van de zusters op zijn huwelijksaanzoek.

Watervallen, een rots in de vorm van een doodshoofd, verlaten boerderijen langs de kant, prachtig uitzicht....we genieten, maar helaas is zo´n uurtje weer heel snel voorbij.

 
Na dit boottochtje hebben we nog wat gegeten en lekkere echte chocolademelk gedronken in het chocoladewinkeltje in Geiranger.

Later die middag reizen we verder over de Geirangervegen richting het oosten. Deze weg klimt hoog de bergen in via vele haarspeldbochten. Dan hebben we nog een laatste uitzicht op het fjord, totdat hij uit het zicht verdwijnt.

 Naarmate de weg hoger komt, ligt er ook meer sneeuw langs de weg. Tijd om te stoppen en even te spelen- sneeuwballen gooien! In de winter ligt er zoveel sneeuw dat de weg is afgesloten.

Een stukje verder komen we langs Djupvatnet. Een meer van smeltwater.

 We komen uit op rijksweg 15, gaan linksaf en rijden nog een lang stuk over een hoogvlakte boven de boomgrens, voordat de weg weer langzaam naar de 'bewoonde wereld' daalt. Die nacht slapen we op camping Gjeilo waar we twee nachten zijn gebleven.

Alle tablets, telefoons en accu's worden opgeladen, Petra doet een wasje, en terwijl de kids elkaar opzoeken en spelen, kunnen wij weer plannen maken voor de rest van de route.
André en Henny rijden naar Lom voor boodschappen en zo hebben we een relaxte dag.

Dinsdag 2 augustus vertrekken we op tijd om richting Juvasshytta te rijden. Deze berghut ligt aan de noordkant van Jotunheimen nationaal park en heeft uitzicht op de hoogste toppen van Noorwegen. We hadden Petra niet van tevoren vertelt dat de weg er naartoe nogal hoog de bergen in gaat, naar 1841 meter boven zeeniveau. Het is de hoogste weg in Noord-Europa.

 De weg verdween hier-en-daar in de wolken, waardoor het soms niet duidelijk was wat er kwam. Aangezien wij de weg in het voorjaar al eens hadden gereden (Galghøpiggen-top), wisten we zo'n beetje wat we konden verwachten. Petra had er wat meer moeite mee, en wilde voorlopig niet meer naar beneden!

 
Een familieknuffel om de angst en de kou te verdrijven. Het was erg frisjes daarboven met zo'n 3 graden boven nul.

We verzamelen voor een rondleiding van het Klimpark 2469. We zullen uitleg krijgen over archeologie, natuur en klimaathistorie, jachten en vangst. De groep wordt ingedeeld in twee deelgroepen, waarbij de groep 'buitenlanders' zo groot is, dat we besluiten om met de 'Noorse groep' mee te gaan. 

 
We krijgen eerst uitleg over de permafrost, waarbij we allemaal moeten springen op een stukje grond. Niet veel later zie je dat de grond zich gaat bewegen...met andere woorden, we hebben het ijs eronder kapot gesprongen!

Een stukje verder zien we de laatste begroeiing tussen de rotsen, want hogerop is het ijs nog maar zo kort verdwenen dat er nog helemaal niets groeit. Het geeft aan hoe snel het ijs smelt de laatste jaren.

 Het is koud en het waait. Als je niet veel kleren bij je hebt, moet je creatief zijn, toch? Tamara en Alisha!?

 De jongens worden uitgenodigd om voor te doen hoe men vroeger rendieren ving...door een stok met een houten plankje eraan. Deze maken een geluid dat de rendieren graag willen ontlopen, en dus liepen ze in een andere richting....recht in de vangstkuilen die gegraven waren.


De temperatuur, het weer en de wind veranderen snel op deze hoogte. Er komt dikke mist en regen opzetten, dus de rondleiding buiten wordt snel afgemaakt en we gaan gauw verder richting de ingang van de tunnel.

 In het ijs van Juvfonna, dat meer dan 6000 jaar oud is, is een tunnel uitgehakt. Door de klimaatverandering en het smeltende ijs, worden er ieder jaar veel objecten gevonden die in het ijs verborgen zijn geweest. Onder andere veel pijlen die door jagers gebruikt werden bij de jacht in de omgeving, toen er nog geen ijs lag. Een gedeelte van de vondsten zijn nu als replica gebruikt om te laten zien in het ijs.

 

De tunnel is onder andere gemaakt door een kunstenaar die flink zijn best heeft gedaan om ons een unieke belevenis te geven. 

 Nadat we alles hebben gezien en wel drie keer hebben rondgelopen, wordt het tijd om naar buiten te gaan. Het is toch wel erg koud in het ijs. Weer terug over het looppad, terug naar het hier en nu....

Dan begint de afdaling weer naar Lom.

 En niet veel later zijn we weer veilig beneden, tot grote opluchting van Petra. Er volgt nog een mooi ritje richting Lom waar we die dag zullen overnachten.

Vanwege de trouwdag van Henny en Petra, 25 jaar geleden, besluiten we om te gaan uit eten bij restaurant Amore in Lom.

Daarna lopen we nog een rondje rondom de kerk...De kerk is een zogenoemde stavkirke, gebouwd rond 1200. Een heel mooi gebouw met hele dikke houten balken en prachtige details. 

 


 Dan lopen we langs de rivier naar een ijssalon waar we allemaal wat lekkers nemen...de een een ijsje, de ander chocolademelk met slagroom, mmmmm!

Terug richting de campers worden we verrast met een hele mooie regenboog! Een prachtige afsluiting van een mooie, drukke dag!