Een groot gedeelte van de maand augustus hebben we gezellig familiebezoek gehad.
Henny, Petra, Joey, Tamara en Alisha waren nog twee dagen aan het kamperen bij ons. We besloten om dinsdag 9 augustus naar Røros te gaan. Røros is een van de oudste stadjes in Europa. Het stadje is gesticht in 1644 toen de eerste kopererts werd gevonden in het gebied. Door de jaren heen werd Røros een van de belangrijkste mijn-stadjes in Noorwegen.
We begonnen met een wandelingetje over de afvalbergen van de kopersmelterij naar het museum...de oude kopersmelterij. Veel van het oorspronkelijke karakter van Røros is bewaard gebleven. Dankzij de authentieke houten gebouwen en het unieke karakter van een 17e eeuws mijnstadje werd Røros op de lijst geplaatst van UNESCO-wereldcultuurerfgoed in 1980.
De jongelui vonden de telefoon spannender.
Daarna liepen we nog even door de straatjes, langs de kerk op zoek naar een plekje om wat lekkers te eten. Dat vonden we bij 'Frøyas hus', een cafeetje in een binnenplaatsje met lokaal eten. Erg lekker en voor iedereen wat. Goed om te onthouden!
We reden zo'n 12 kilometer noordwaarts richting 'Nyberget' (Nyberget mijn) en 'Olavsgruva' (Olav's mijn). Ze liggen in het Storwartz-gebied, een van de belangrijkste en grootste mijnen van de Røros-koperwerken.
Met zijn allen gingen we 500 meter ondergronds de mijn in onder begeleiding van een gids. Eerst kom je door de tunnels van 'Nyberget', gegraven tussen 1650-1717 en 1861-1890. Deze werden gegraven door het aanleggen van ondergronds vuur. Hierdoor zette het gesteente uit en maakten ze gaten in de rotswanden.
Daarna ga je dieper de tunnels in naar de 'Olavsgruva'. De dynamiet was uitgevonden en in de periode 1936-1972 werden de explosieven gebruikt om tunnels te maken. In plaats van paarden, kwamen er mijn-treintjes en meer geavanceerde werktuigen.
De rustruimte voor de werkmannen ondergronds:
Toen de vraag naar koper minder werd, werd de mijn gesloten. In principe is er nog voldoende koper te vinden in de mijn, maar ze besloten om de mijn te gebruiken voor 'educatie' en culturele evenementen.
Op woensdag 10 augustus sloten we af in Tynset bij de bakkerij, voordat de familie van Dijk weer met de camper vertrekt richting het zuiden, terug richting Nederland. De gezamenlijke vakantie zit er helaas alweer op. We hadden ze graag nog meer willen laten zien van Tynset en de omgeving, maar het weer werkte niet goed mee.
Nog even genieten van elkaar en de lekkere broodjes.
Omdat we nog wat vakantiedagen over hebben, besluiten we donderdag 11 augustus de camper weer te laden voor nog wat daagjes weg. Waar naartoe? Nou....we dachten opa en oma Cok te verrassen. Die zijn op weg in Zweden, richting Noorwegen. Even een telefoontje gepleegd om uit te vinden waar ze zich bevonden en we konden op weg naar Idre, net over de grens in Zweden.
Een mooi ritje met heel veel dieren op en langs de weg!
Opa en oma lopen wat heen en weer...., kijken wat naar de camper....lopen weer terug....twijfel....
VERRASSING!
's Avonds gaan we uit eten in een lokaal restaurantje en lopen nog een-rondje-rond-de-kerk.
Een mooi begin van nog een paar leuke vakantiedagen!
Vrijdagochtend beginnen we rustig...eerst de troep opruimen die de eksters hebben gemaakt. We hadden de rest van de pizza van gisterenavond buiten laten staan.....
We gaan vandaag wandelen in nationaal park Fulufjället, in de provincie Dalarnas. Hier ligt de hoogste waterval van Zweden, Njupeskär. De waterval is 125 meter hoog en het water stort 93 meter loodrecht naar beneden. Er ligt een mooi aangelegd pad door de bijzondere bossen.
Het is een hele grote speeltuin voor de jongens. Overal is weer wat nieuws te zien en te ontdekken.
Tijd om even verschillende opnames uit te proberen met onze camera. Deze twee foto's zijn vanaf dezelfde plek genomen:
Nog een paar laatste trapjes en dan zien we de waterval. André, Niels en Tygo klauteren nog wat dichterbij over de rotsen.
Na een tijdje keren we terug via een andere route zodat we uiteindelijk een leuk rondje hebben gelopen. Mooie natuur hier!
We gaan nog even bij het bezoekerscentrum naar binnen waar van alles te zien en te doen is en maken nog een stop bij het kleine restaurantje, voordat we terug gaan naar de camping in Idre.
Op de camping hebben we nog spelletjes gedaan in de camper, voordat het tijd was om naar bed te gaan. Ondanks het vochtige weer, is het weer een mooie dag geweest!
Zaterdag doen we een dagje rustig aan om bij te komen van de wandeling van gisteren en proberen zoveel mogelijk zonnestralen mee te pakken nu hij eindelijk schijnt....
Zondag 14 augustus is de laatste dag van onze vakantie. Het wordt tijd om langzaam weer richting huis te gaan. We maken nog een stop op de grens van Zweden en Noorwegen bij Lomviksgården. een zomer-seter. Vandaag is de laatste dag dat ze open zijn voor bezoek en we besluiten om er nog even een kijkje te nemen. Na een rit over een weg met kuilen, worden we begroet door Louis.
In 1867 werd Lomviksgården gebouwd, zoals het er vandaag nog uit ziet. In de loop der tijd is het onder andere gebruikt als handelspost en herberg. Nu is het beschermd en in gebruik genomen door de Dalarnas Forkjører forening. Zij reizen nog steeds ieder jaar naar Røros naar de jaarlijkse Martnan-wintermarkt in februari-op de ouderwetse manier met paardenslee. 
Buiten zitten blijkt toch iets te koud, dus we verplaatsen ons naar binnen en genieten van koffie en wafels. We komen er helaas pas later achter dat we ook konden betalen met Noors geld, want anders hadden we misschien wel meer geproefd!
Na een afsluitende maaltijd in Vingelen, komen we eindelijk thuis. Opa en oma Cok installeren zich op 'hun' kampeerplekje en wij maken ons klaar voor nieuwe werkweken. Maandag 15 augustus begint voor ons weer het 'gewone ' leven, terwijl de jongens nog even een weekje kunnen genieten voordat de school begint. Daarover meer....de volgende keer!
