Gezellig met visite!

Zaterdag 18 augustus: net terug van vakantie en we worden al direct verwend met frietjes en Hollandse snacks op de Jaarlijkse Frietdag bij de familie van Gastel! Een leuke en goede gelegenheid om elkaar weer even te spreken nu alle vakanties voorbij zijn.

Op zondag krijgen we spontaan bezoek van oud-collega Marlies en Menno. Ze waren in de buurt en hadden zin om nu eens met eigen ogen te zien waar we terecht zijn gekomen. Natuurlijk hebben we, vol trots, alles laten zien. Het was ook erg leuk om weer bij te kletsen en te horen over de gezondheidszorg in Nederland. Ik merk dat ik toch een gedeelte mis, nu we niet meer in Nederland wonen. Wij vonden het bezoek erg gezellig!

 

We treffen ook een grasveld vol met paddenstoelen als we terugkomen van vakantie. Het is, zo lijkt het, Eekhoorntjesbrood. Het is een mooi gezicht, maar het wordt wel lastig om het gras te maaien op deze manier....

 Woensdag 22 augustus is een groot gedeelte van de familie van Dijk onderweg naar ons. Vader en moeder van Dijk zijn met de auto, via Duitsland en met de boot vanaf Kiel in Oslo aangekomen. Daar zijn ze opgewacht door Henny en Petra met de camper, en gezamenlijk rijden ze naar Auma. We worden op de hoogte gehouden van de vorderingen, maar het duurt nog tot etenstijd voordat ze uiteindelijk bij ons zijn.

 Als André donderdagmiddag weer thuis is, neemt hij de familie mee de bossen in, achter ons huis. Ze bekijken natuurlijk even het hutje, wat nog een hutje moet worden..., en lopen dan verder naar Kulvedrøstegga om de namen in het schriftje te schrijven. Tamara en oma hebben de anderen opgewacht beneden in de groeve. Het is een kort, maar pittig klimmetje naar de top. Gelukkig staat er een bankje!

Aan het eind van de middag nemen Henny, Petra en de twee meiden weer afscheid en rijden richting de Zweedse grens, op de terugweg naar Nederland. Ook voor hen zit de zomervakantie erop en wacht maandag weer het werk en school.
  

Opa van Dijk kon het niet laten om mee te willen klussen, en wilde in zijn goede kleding (en nieuwe spijkerjas!) ons helpen met het opbouwen van de camper-garage. Aangezien het oude spoorbielzen zijn, met nog flink wat resten teer, leek mij dit niet zo'n goed idee. Maar hem tegenhouden lukt ook niet, en kluskleding had hij natuurlijk niet meegenomen! Dus snel wat oude kleding en een regenbroek opgezocht, die hij kon gebruiken, en toen mocht hij meehelpen...

Verder heeft André in het weekend alvast wat koekjes gebakken voor zijn komende verjaardag en ben ik de paddenstoelen uit het grasveld gaan plukken.



Na de arbeid is het lekker nagenieten in het zonnetje op de veranda. Helaas maar kort, want de zon zakt snel en dan wordt het nu al te koud om buiten te zitten. Het is goed te merken dat de herfst eraan komt.

Maandag wordt het gras gemaaid, door opa....die het natuurlijk erg leuk vindt om op zo'n tractormaaier te zitten.

En dan is het 30 augustus en 50 JAAR geleden dat André het levenslicht zag. Hij is de kinderwagen al lang ontgroeid....
Van zijn collega's krijgt hij een bloemetje en flesje bier, en er komen felicitaties binnen via telefoon en internet.

Niels is blij met de (on)verwachtte komst van opa en oma Cok, die weer nieuwe boeken bij zich hebben van Paul van Loon-De Griezelbus. En we gaan lekker uit eten met de hele familie in Tynset.

André krijgt ook nog een mooi gedicht:
Lieve, (AHUM) André, Hoe gaat het ermee?
Ja, al 50 jaren. Het is haast niet te zien.
Maar als je goed kijkt toch wel misschien.
Hier en daar zie ik ook wat grijze haren.
Dat is iets wat ons toch wel zorgen gaat baren.
Na een halve eeuw, dat moet je toch leren,
gaat er echt wel iets aan jou mankeren.
Je wordt vergeetachtig en nog erger, ....sjacherijnig.
Om dat te horen is echt niet geinig.
Als banketbakker zit je nu wel eens in het brood.
Dat is niet zo erg want je werkt je daar niet dood.
Sterker nog, je hebt daar een makkie.
Beter dan bij het maken van een ´gebakkie´.
Je moet wel vroeg op maar dat vind jij geen bezwaar.
Het voordeel is je bent ook vroeg klaar.
Dan heb je tijd voor leuke dingen thuis.
Zo is er werk zat in en om het huis.
Verven, timmeren, het gras maaien.
Aardappels poten en peentjes zaaien.
Het klinkt misschien een beetje raar,
Op zo'n landgoed ben je nooit klaar.
André laten we proosten met een groot glas bier.
We wensen je de komende jaren veel gezondheid en plezier.
Wil en Cok.

 
Vrijdag 31 augustus zijn we eindelijk zover dat we, met extra hulp van de opa's, het tentdoek op de camper-stalling kunnen gaan leggen.

 We komen er al snel achter dat deze tent niet past bij het frame...te kort en te lang, dit gaat ´m niet worden!

 Terwijl we allemaal een beetje staan te balen en de tent er weer afgehaald wordt, zijn er een paar mystery guests onderweg die mij op de hoogte houden van hun vorderingen. Onder het avondeten komen ze binnenvallen. Helaas heb ik geen foto's kunnen nemen van André zijn verbaasde gezicht.


Zaterdag 1 september vieren we het grote verjaardagsfeest van André met een heleboel visite. We beginnen het feestje buiten, maar verplaatsen ons later naar binnen als het zonnetje minder verwarmt.

 Voor de liefhebbers maken we een rondje over ons ´landgoed´, over het grasland en langs de houten hut boven in het bos.

 Zondagochtend is het een heerlijke zonnige ochtend en dus ontbijten we met z'n allen in het zonnetje achter het oude huis.

Dan is het helaas alweer tijd voor Marco en Astrid om in de huurauto te stappen en naar het vliegveld te gaan. Het was een kort bezoek, maar we hopen (en geloven ook wel) dat ze genoten hebben.

 André gaat daarna weer aan het werk om wat rest-hout te verbranden. Vuurtje-stoken is een van zijn hobby's!
Ik ga op pad met Opa en oma Cok, de bossen in, in de buurt van ons huis.

 Na een pittige klim komen we in het Ripan natuurreservaat. Ripan is een geologisch gebied van de laatste ijstijd, zo'n 10.000 jaar geleden, toen er een meer werd gevormd door een gletsjer die het gebied bedekte. Het is een bijzonder gevoel om langs de rand van het meer te wandelen en te pauzeren. Je krijgt een bepaalde rust over je, als je er op een bankje zit met uitzicht op de grote Tron.

Het was een lange, pittige maar prachtige wandeling. De dag erna vertrekken ze met de caravan en stijve benen richting het zuiden. Inmiddels weet ik de kortere wandelroute ook te vinden!

De foto's hierboven zijn van een uitspatting terwijl ik in mijn eentje ben gaan shoppen in een groot winkelcentrum in de buurt van Lillestrøm. Ik ben daar op woensdag naartoe gereden, vanwege een bijeenkomst voor mijn werk op donderdag. Hotelovernachting in luxe hotel en reiskosten werden gedekt. De rekeningen voor mijn aankopen werden gedekt door voldoende geld op de bankrekening. Ik heb mezelf eens goed verwend na een hele lange tijd! (Niet alles was voor mijzelf hoor! Ook nog wat voor man en kids...).

Er is, binnen een week, een nieuwe (en deze keer) passende tent gekomen. De camper staat nu droog en hopelijk veilig voor de winter onder een dak.

 
 
Woensdag 12 september: ook voor opa en oma van Dijk zit de logeerperiode erop en vertrekken, met goede herinneringen, richting de boot in Oslo.

 
 Aangezien Tygo zo erg hoestte na de vakantie hebben we een bezoek gebracht aan de huisarts. Na wat bloedonderzoek kwam er een ´rare´ uitslag binnen, zoals de dokter zei...een combinatie van ontstekingswaarden en nog iets, zou kunnen wijzen op een allergie....na nog meer bloedprikken en een week wachten kwam de, al een beetje verwachtte, uitslag: allergisch voor onder andere onze poes die al ruim 16 jaar deel uit maakt van ons gezinnetje.....

We vinden het allemaal erg moeilijk om afstand te doen van een bejaarde poes, en hopen dat Tygo het nog even red met medicijnen. Maar mocht het niet lukken, moeten we afscheid van haar nemen.😟

Tygo helpt graag mee met klussen en slopen van hout. Hier is hij in de weer met een hakbijl!

Afgelopen week ook de eerste sneeuw van dit jaar. Niet heel veel, maar alweer koud genoeg in de lucht om het witte spul te maken. De veranda is eventjes helemaal wit.

 Ondanks een beetje sneeuw, zijn ook de herfstkleuren nog prachtig aanwezig rondom het huis. Zeker als ook het zonnetje weer doorbreekt, zijn het fel-gele, oranje en rode kleuren die de omgeving weer doen oplichten!


Zondag maken we een herfstwandeling weer naar Ripan en Riptjønna. We nemen deze keer een kortere route, maar lang genoeg voor de jongens....wat een geklaag bij de start: eerst heeft de ene geen zin, dan begint de ander te klagen dat het te lang is...aan het einde van de wandeling is iedereen weer opgefrist en tevreden!

De eerste stop is op Kulvedrøstegga om onze namen in het schrift te schrijven. De top van de Tron is nu bedekt met een witte laag...dat gaat waarschijnlijk niet meer verdwijnen tot het voorjaar 2019.

We genieten van de rust bij Riptjønna. Niels heeft het inmiddels het ´dodenmeer´ gedoopt (RIP-Rest In Peace). We zitten er eventjes, nemen wat drinken en lekkere stroopwafels uit Nederland. De wind is fris, dus keren om en nemen een andere weg terug naar huis.

Na nog een laatste stop op het bankje, gaan de jongens er vandoor...nu weten ze de weg naar huis wel zelf te vinden. We zien ze nog net door de bomen verdwijnen, richting het huis van de buren.

Over een paar uurtjes ontvluchten we de herfst en komende winter eventjes voor een weekje in Nederland en België.
Dus de volgende blog staat waarschijnlijk vol met foto's van ons prachtige laagland!