Op bezoek in Snåsa, Landbruketsdag en Knausen.

Even er tussenuit in het laatste weekend van september...we besluiten om een kort bezoekje te brengen aan de familie Pijl. Ze zijn al een lange tijd geleden van onze regio verhuist naar Snåsa, een gemeente in Noorse provincie Nord-Trøndelag. De plannen om langs te gaan en hun boerderij te bezoeken lagen er al lang, maar er kwam steeds iets tussen. Nu doen we het, direct, spontaan...we stellen het niet meer uit!

Als overnachting hebben we snel een hut geboekt bij Oldernæs gård. Het blijkt een, 38 vierkante meter, voormalig expeditiegebouw van een stoomschip (1871-1926) te zijn. De route-tijden hangen nog buiten aan de muur, in- en rondom de hut zijn er nog verschillende resten te vinden van deze tijd.


We leggen onze spullen op z'n plek, terwijl de jongens op onderzoek gaan. Het huisje ligt aan het Snåsa-water en er is veel te vinden langs de waterkant. Een geweldige plek! Wat een goede, spontane actie....en dat voor maar 50 euro!


We blijven er niet te lang, want we gaan naar de boerderij van Remco en Eleonie. De jongens hebben er zin in om Steven en Annelie weer te zien.

Bij binnenkomst worden we verwelkomt met dit zicht: een tafel vol met een halve eland! Deze moet even gesneden en weggewerkt worden. Tygo staat er vlakbij, want hij vindt het machtig interessant allemaal. Hij krijgt van Remco het dijbeen-bot mee.


Verder beginnen we te praten, veel te kletsen, krijgen we een rondleiding door de stallen, zien de melkrobot zijn werk doen en de kalfjes krijgen hun melk. Eleonie serveert heerlijk lamsvlees en voordat we het weten is het alweer laat geworden. Helaas tijd om naar bed te gaan, en dus afscheid van de gezellige familie Pijl.

Laat in de avond openen we weer de deur van de hut en duiken we ons bed in. Het waait flink die avond en onder het geluid van klotsend water tegen de kade, vallen we tevreden in slaap.

 's Ochtends starten we rustig met een ontbijt, voordat we onze spullen weer verzamelen voor de rit terug naar Tynset. Het was een bijzondere plek, en we komen er graag nog eens terug...maar misschien volgende keer toch maar met de camper en ietsje langer!?!

Donderdag 5 oktober krijgen we bericht van de raadmannen van Tynset: we kunnen verder met plannen maken. Onze aanvraag om een huis met landbouwgrond te kopen is goedgekeurd! We moeten er binnen een jaar gaan wonen, moeten er minstens vijf jaar blijven wonen en een verhuurcontract voor het stukje grasland regelen van minstens 10 jaar. Maar dat gaat allemaal wel lukken. Jippie!!!
 
In de week van 5 tot en met 7 oktober is er Tynset Martnan. Er zijn diverse leuke aanbiedingen in de winkels, er staan kraampjes en eettentjes in de straten en op zaterdag is er
'landbruketsdag' in het museum-park. De jongens hebben belooft om mee te helpen met warme worstjes te verkopen, om geld in te zamelen voor 4H. Dat betekent dat mamma ook mee moet. Het begint gezellig druk, maar in de loop van de dag gaat het regenen en valt er natte sneeuw.




 

 De jongens springen nog even in het hooi, terwijl ik een droog plekje zoek naast de muzikanten op de overdekte veranda. Het wordt nu echt wel koud en ik heb veel zin om naar huis te gaan. Maar ik heb beloofd om nog een bezoekje te brengen aan de kermis, dus dat doen we ook nog even.

Eenmaal thuis trek ik mijn berenpak aan, en kruip bij de kachel, terwijl buiten de sneeuwvlokken iets groter worden.

 

In de herfstvakantie van de jongens willen we toch nog eventjes weg. Aangezien het tripje van vorig jaar zo goed in de smaak is gevallen, herhalen we dat dit jaar ook weer: naar Knausen, een DNT-hut in Brydalen, op een kwartiertje rijden van Tynset. Eén van de laatste dagen dat deze open is, voor de winter-sluiting.
We gaan er op dinsdag naartoe en dit jaar gaat papa ook mee.

De auto parkeren we voor de gesloten slagboom en we lopen een stuk over een grindweg naar boven. Een stukje verder ziet André opeens iets liggen ...het blijkt een jachtmes te zijn! Zeker verloren door een jager die de afgelopen week op eland heeft gejaagd...We nemen hem graag mee!

Niet veel later zijn we al bij de hut en kunnen we de houtkachel aansteken om hem te gaan verwarmen. Dat is wel nodig! 

We halen wat kaarsen en jam uit het proviand-hok, en leggen alvast de bedden klaar voordat het donker wordt. Aangezien er geen elektriciteit is, moeten we het vanavond doen met kaarslicht en zaklampen.

Alle boeken en spelletjes worden uitgeprobeerd, en ik probeer nog wat warmer te worden met warme chocolademelk. Het hout in de kachel doet zijn best, maar het duurt wat langer voordat het warmer wordt in de hut. Vorig jaar waren er mensen de nacht vóór ons geweest, en toen was de binnentemperatuur sneller aangenaam.

Deze keer hebben we de poffertjespan meegenomen in de rugzak en 'dineren' we, met kaarslicht, een heerlijke maaltijd.

Als de schemering invalt, spelen de jongens nog verder met de spelletjes, terwijl André en ik nog even een klein stukje wandelen naar een meertje verderop. Ik had gehoopt op wat herten, reeën, elanden, vossen...maar niks gezien. Ondanks dat was het fijn om nog even in alle rust van de stilte te genieten!

's Avonds genieten we van elkaars gezelschap, met nog meer spelletjes en lekker drinken. Het is inmiddels goed warm in de hut, en we kunnen ons wassen met het hete water dat op de kachel stond. Daarna kruipen we allemaal in bed en slapen heerlijk.

De volgende ochtend hebben we geen haast. André en ik hoeven niet naar ons werk, dus we nemen rustig de tijd om nog een beetje te genieten. De ijspegels hangen aan de dakrand en er hangt mist over de bergen rondom ons. We moeten zin maken om de warme, gezellige hut te verlaten...

 
 De jongens lopen al snel voor ons uit, druk kletsend over een avontuur-verhaal dat ze samen verzinnen. Wij stoppen af en toe om nog wat laatste mooie herfst-foto's te maken.

De sneeuwgrens is niet ver van ons vandaan, de winter komt nu snel. Maar eerst verheugen we ons op bezoek uit Nederland: mijn zus komt!!!!!
Volgende blog gaat over alles wat we met hen hebben gedaan, en die komt snel....beloof ik!!!