Een blog vol met verhalen en foto's van de afgelopen weken met wandeltochten, uitstapjes, een boottocht enz. Allemaal in Tynset of ergens daar in de buurt.
We zijn net terug van onze vakantie in Zweden, maar het kriebelt alweer om de bergen in te gaan. We hebben ze gemist... André heeft onverwacht nog een woensdag vrij, en dus plannen we een tochtje naar de hoogste berg op de 5-på-topp kaart van de Tynset Turforening, de Rausjøpiggen.
We vertrekken al op dinsdag, laat in de middag.
We vertrekken al op dinsdag, laat in de middag.
Eerst moet André nog wat struiken weghalen rondom onze septic-tank. De mannen die hem kwamen legen, konden niet goed bij de betonnen deksel die erop ligt.
Na dat geregeld te hebben, rijden we naar een hut van Den Norske Turistforening in Rausjødalen. Het is een 13 kilometer lange grindweg, waarbij je hoopt om geen tegenliggers tegen te komen. Het is er namelijk nogal smal met steile afgronden aan de ene kant, en veel rotsen en bergwanden aan de andere kant van het weggetje. We hadden, waarschijnlijk door het latere tijdstip, geluk en kwamen niemand tegen.
We blijken de hut voor ons viertjes te hebben. er komt ook later die middag en avond niemand meer bij. We steken de kachel en wat kaarsen aan en maken het gezellig en warm. Hier zullen we vanavond slapen, zodat we morgen op tijd aan de bergtop kunnen beginnen.
De jongens inspecteren de voorraad eten en lekkernijen in de hut. Voor echte hut-naar-hut wandelaars een uitkomst, want dan hoeven ze zelf niet alles mee te slepen. Wij hadden zelf wat te eten mee genomen, omdat we met de auto zowat bij de hut konden parkeren. We hoefden dus niet te sjouwen met ons eten op onze rug!
Na het eten bekijken we alle boeken uit de kast en spelen de jongens nog een kaart-spelletje. Dan wordt het donkerder buiten en wordt het tijd om onze bedden op te zoeken.
We wassen ons met een ouderwetse waskom en warm water van de kachel. Daarna zoeken we op het lage zoldertje allemaal een bed uit. Genoeg te kiezen tussen 15 bedden. De jongens liggen samen aan de ene kant van het zoldertje, terwijl André en ik op een klein afstandje, de andere kant van de zolder kiezen.
Woensdagochtend starten we heel rustig. We ruimen eerst de hut weer op voor de volgende gasten. Dan brengen we de meeste bagage naar de auto en gaan we op pad. We zien dat we niet de eersten zijn vandaag. Er staan al wat auto's geparkeerd en ver voor ons lopen er minstens vier personen.
Dat hoogste, zwarte punt-bergje op de foto...dat is ons doel vandaag! Dat is Rausjøpiggen!
Eenmaal boven de boomgrens lijkt het altijd wat sneller te gaan. Waarschijnlijk omdat je dan meer zicht hebt op het uiteindelijke einddoel?!? Neemt niet weg, dat we toch nog een aantal pauzes inlassen...stenen bekijken en de vocht-huishouding bijhouden!
Dan zijn we uiteindelijk bij de top zelf, en zien we dat hij bestaat uit allemaal losliggende stenen. Nu nog de veilige route naar boven vinden...
Even rustig zitten en kijken...de heer en dame die ruim voor ons uit liepen, lijken nu ineens niet meer zo snel te gaan. Wacht eens...het lijkt wel of de dame erbij is gaan zitten.
Die twee hadden niet het 'pad' gezien waarover je redelijk makkelijk naar de top kunt. De dame durfde niet meer verder en bleef een paar meter onder de top verstijfd zitten. Ik besloot om mijn rugzak maar even achter te laten bij een grote steen, want misschien was het toch wel moeilijker dan het leek...? De jongens klommen haar voorbij, als een stel 'berggeiten', alsof het een eitje was. Het was niet bijzonder moeilijk via de 'goede weg'. We hebben haar niet meer op de top gezien...
Het 'pad' naar boven....niet zo gek eigenlijk dat ze de verkeerde route hadden genomen!
De top ligt op 1306 meter hoogte en vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de hele omgeving, van Tynset, Tolga en Alvdal tot aan de ronde bergtoppen van Rondane.Ongelooflijk, maar de jongens hebben gespeeld in een stenen speelhut op 1306 meter hoogte!
En dan weer terug naar beneden...
Beneden aangekomen zien we dat het al wat drukker is geworden bij de Rausjødalen Setermeieri. In juli is deze oude kaasmakerij geopend voor bezoek. Er is een museum gevestigd, er zijn regelmatig muziek- en cultuurevenementen en je kunt er traditionele boerenkost eten. We nemen snel een kijkje binnen, maar willen dan wel naar huis. Een uitgebreider bezoek bewaren we voor een andere keer.
Woensdag 26 juli maken we een boottochtje met onder andere Kristian en Line. We gaan aan boord van MB Saval 1. Onderweg wordt er veel vertelt over de 'vroegere tijden' langs het Savalen-meer en de lieve man weet ook nog te vertellen wie-welke-hut heeft tegenwoordig. Er komen veel bekende namen voorbij, zoals die van onze huiseigenaar...weten we dat ook weer!
Nadat we buiten op het dek hebben gekeken, doen de jongens nog wat spelletjes benedendeks. Niels en Kristian dagen elkaar uit met kaart-spelletjes, terwijl Tygo lekker zit te tekenen en kleuren. Voordat ze er erg in hebben, zijn we bij ons doel: Finktrøvangen.
Finktrøvangen is een oude boerderij/setervang die vele generaties lang, gebruikt werd als zomer-boerderij. De koeien en schapen werden vanuit de boerderij beneden in het dal, omhoog naar deze seter gedreven. Ze verbleven hier dan met de hele familie een hele zomer, voordat ze weer terug naar de stal gingen in de herfst. Dit hebben ze gedaan tot ongeveer 1970. Nu zijn er een paar enthousiaste dames die er enkele dagen in de zomer lekkere wafels, søngrøt, broodjes en limonade serveren.
Na nog een spelletje natuur-memorie, worden we door door de gezellige dames uitgezwaaid als we weer vertrekken en doen ze, speciaal voor ons, nog een dansje op de steiger....
Onderweg mogen de jongens ook nog even sturen en krijgen ze de pet van de kapitein op hun hoofd. Ze genieten...dit was toch een leuker uitje dan ze eerst dachten.
In het kader van de Olsok-week in Tolga, werd er op zondag 30 juli een wandeling georganiseerd van Kåsa naar Rausjødalen. Olsok is de herdenking van de sterfdag van Olav de Heilige, de koning van Noorwegen...lang,lang geleden. In Tolga heeft de viering van Olsok een lange traditie. Tegenwoordig is het bekend als het grootste cultuur-arrangement in de zomer in de regio.Aangezien de wandeling om acht uur 's ochtends begon, hebben we een nachtje in de camper geslapen bij Peter en Ingrid. Hierdoor hoefden we minder vroeg uit de veren, hoewel dit tijdstip toch ook wel vroeg was voor een zondag!
Met 39 deelnemers volgen we een oude weg die de boeren vroeger namen met hun vee naar de Rausjødalen Setermeieri. Een tocht van bijna 20 kilometer.
Niels heeft behoorlijk last van zijn hooikoorts en we waren zijn medicijnen helaas vergeten. Maar eenmaal boven de boomgrens, ging het al een stuk beter! Ongelooflijk hoe snel hij opknapt...
André feliciteert zijn broer met zijn 50e verjaardag, bovenop een van de bergtoppen. Het was wat moeilijk om bereik te krijgen...we lopen in een redelijk afgelegen en verlaten gebied....
We zien weer de top Rausjøpiggen van vorige week, maar nu vanaf de andere kant. Een aantal mensen besluit om deze top ook nog even te beklimmen, maar wij kiezen ervoor om er nu maar omheen te lopen. De jongens hebben al genoeg gedaan en worden moe...hoewel ze niet klagen!
Even later zien we de hut liggen waar we vorige week hebben overnacht en zijn we bijna bij ons einddoel, de Rausjødalen Setermeieri.
Tijd voor wafels, rømmegrøt en spekemat!
We worden met een taxi vanuit Brydalen weer terug gereden naar Kåsa. Daar lopen we nog een klein stukje naar de boerderij van Peter en Ingrid om de camper op te halen. Het was een hele lange tocht voor de jongens, maar we zijn ontzettend trots op ze dat ze dit gedaan hebben!
De bestelling frikandellen en bamihapjes die we mee konden nemen na het bezoek aan Peter en Ingrid, kwamen meteen goed van pas! Mmmmm, heerlijk!
Maandagmiddag kwamen er flinke regenbuien voorbij. Gelukkig voor ons...vooral aan de andere kant van het dal! Prachtig natuur-geweld!
Woensdag werden we gevraagd om mee te gaan op een wandeling naar Gråvola in Savalen. De jongens waren gelukkig alweer zover uitgerust van de vorige tocht dat ze graag mee wilden.
Het is geen moeilijke, lange wandeltocht. Als snel kom je langs een verlaten seter/boerderij, wat natuurlijk heel interessant en spannend is om een kijkje te nemen.
En weer een stukje verder, kom je bij een kleine schuilhut van de lokale landeigenaren. Deze hut staat open voor iedereen om te gebruiken, indien nodig...vertelde Line ons. Zij hebben een hut vlakbij en maken regelmatig gebruik van dit mooie plekje. We nemen er een pauze en schrijven wat in het huttenboek, voordat we gauw verder gaan naar de top. Er komen donkere wolken aan, die niet veel goeds beloven....
We lopen nog in het zonnetje naar boven, maar de lucht wordt erg dreigend...snel onze naam in het boekje schrijven en weer naar beneden!
André maakt snel nog wat selfies...
En dan redden we het nèt niet om droog de auto te halen, maar dat maakt eigenlijk ook niet meer uit. Het was hoe-dan-ook een mooi tochtje met prachtig weer, ondanks dreigende wolken.
Op vrijdagochtend neemt Line de jongens alvast mee op weg naar Breisjøseter, een hut van de Noorse toeristvereniging tussen Alvdal en Rondane. André en ik moeten allebei nog werken die dag, maar de Barnas Turlag gaat met een aantal gezinnen overnachten in de bergen. Er is alleen héél veel regen voorspelt dit weekend...
Eenmaal bij de hut, blijkt de regen wel mee te vallen. De kinderen spelen heerlijk met elkaar buiten, op de trampoline, begroeten de dieren en hebben binnen een grote speelruimte tot hun beschikking.
André brengt mij laat in de middag, na mijn werkdag, naar de start van de acht kilometer lange wandeling de bergen in (na eerst verkeerd te zijn gereden). André volgt zaterdag dezelfde route na zijn werk. Bijzonder, maar ook heerlijk rustig om in je eentje door de bergen te wandelen. Toch ben ik wel blij om na een tijdje de hut te zien opduiken...tijd voor avondeten! Iedereen is al klaar, als ik moe maar voldaan, aan tafel schuif.
Aan het begin van de middag besluiten we een kleine wandeling te maken naar de Kildene. Dit is een plek waar het grondwater, op een natuurlijke manier naar boven borrelt.
De jongens zijn een beetje moe, en hadden eigenlijk niet zo'n zin in wéér een wandeltochtje...Na afloop hebben we het nog eens gevraagd wat ze ervan vonden: hartstikke leuk!!!
Het water dat hier omhoog komt is altijd ongeveer 4 graden. Prachtig helder en prima te drinken, zelfs lekkerder dan het water uit de Breisjøseter-hut!
Ons avondeten vanavond: rømmegrøt en spekemat met fløtepoteter!
Het enige nadeel: snel eten, want ze halen het ook weer heel snel van tafel...niet erg gastvrij.
Nog een paar laatste foto's, een laatste ontbijtje en de laatste plaspauze op de buiten-wc's voordat we vertrekken voor de acht kilometer terug naar de auto's.
Ondanks alle regen die er voorspeld is, breek het zonnetje door en trekken we al snel alle jassen en truien uit...veel te warm!
Omdat de jongens allebei versleten zijn, lukt het ze niet meer om met een volle rugzak te lopen. Gelukkig hebben we onze pakezel (pappa) bij ons, die zonder mopperen alle extra bagage sjouwt.
En het houdt nog niet op met de uitstapjes...de zomervakantie duurt nog maar heel even...
We worden, met de Barnas Turlag, uitgenodigd op de seter van een jonge familie die hier de zomer doorbrengt. Eigenlijk moest ik op deze dinsdag werken. Maar 's ochtends bleken er zoveel bezoekers van het dagcentrum niet te komen, dat twee collega's genoeg waren om de groep aan te kunnen...ik besloot spontaan om een dag vrij te nemen!
In het weekend van 12 en 13 augustus werd er voor de tweede keer 'Høgget-to-dagers' georganiseerd in Brydalen. Dit is een randgemeente op zo'n 20 kilometer van Tynset. Als Rode Kruis waren we gevraagd om aanwezig te zijn. Vorig jaar waren we op vakantie, maar dit jaar had ik mij als vrijwilliger aangemeld. Op zaterdagavond werd er een concert gehouden in een natuurlijk Amfi-theater langs een rivier in een diepe kloof.
Zondagochtend waren we er weer voor de familiedag, met o.a. een hardloopwedstrijd 'Beteberget opp'.
Dat is een loop van 3,8 kilometer, maar berg-op...De gemiddelde stijging is 15%, terwijl het steilste deel 51% telt. Verder was er mogelijk voor kinderen om te paardrijden, Boot-camp in militair tenue en Høgget-meesterschap (verschillende activiteiten waarbij ouder en kind samen wat konden winnen). Kortom een gezellige dag met bijna de hele dag zon!
We sloten de dag af bij Aleida en Joel. Joel wilde graag zijn Pokèmon-kaarten verkopen en daar hadden Niels en Tygo wel heel veel zin in! Meer dan 1000 kaarten rijker!
Zo...dat was wel weer genoeg voor deze zomer! We gaan nu voor een weekend naar Nederland om de verjaardag van mijn moeder te vieren! Een nieuw blog volgt zo snel mogelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten