Hij was deze keer echter heel enthousiast, en dus besloten we om maandagavond even te praten met Peter en Ingrid, Nederlanders die de ook een boerderij hadden gekocht...
Dinsdag zijn we nog een keer samen te gaan kijken. En ja...een prachtig, groot huis met een mooie ligging...en niemand had nog een bod gedaan...Nadat we woensdag bij de bank hadden gepraat over de hypotheek-mogelijkheden en nog een ander huis hadden bekeken, wisten we het zeker...we willen een bod uitbrengen! Zo gezegd, zo gedaan...
Hier in Noorwegen kun je een korte periode vastzetten, waarbinnen de verkopers moeten reageren. Met een acceptatie-tijd tot 12 uur donderdagmiddag, werd het in spanning afwachten.
Die ochtend gingen we wandelen met drie bezoekers van het dagcentrum in de bossen bij Auma, misschien wel mijn toekomstige 'achtertuin'....
Terwijl we net waren gaan zitten voor koffie- en theepauze, kreeg ik, om vijf voor twaalf, de verlossende melding: 'Budet deres på Auma er akseptert. Gratulerer med ny bolig!'
Ik heb eerst zitten huilen, waar iedereen bij was...pfff, wat een spanning! We hebben een huis, na drie-en-een-half-jaar!
Vrijdag vertrokken we naar Nederland, met de verkoopbrochure in de koffer!
Vrijdagmiddag vertrokken we vanaf Røros voor een binnenlandse vlucht naar Gardermoen. Dit hadden we nog niet eerder gedaan, dus we vonden het ook wel spannend...uitgebreide koffer-controle in Røros, met de mededeling dat dit in Oslo weer zou moeten.
Nadat we in Oslo geland waren, hebben we de bordjes 'transfer' gevolgd, en kwamen we meteen achter de douane terecht. Hierdoor hoefden we niet weer onze koffers te laten controleren, wat eigenlijk wel zo prettig was.
We hadden nu ruim de tijd om even wat te eten, voordat het KLM-toestel naar Amsterdam vertrok.
In Nederland aangekomen mochten we het vliegtuig niet uit, vanwege een 'handelsstop'. Niet dat ik het vliegtuig graag uit wilde, want er kwam een giga-donderbui over het vliegveld. Storm, windstoten, donder- en bliksem...Welkom in Nederland!
Nadat we onze huurauto hadden gekregen, reden we de file in...om 10 uur 's avonds! Wat doen al die mensen toch op de weg op een vrijdag-avond? We zijn ook niks meer gewend...
Maandagochtend zit ik weer lekker bij mijn moeder aan tafel. Dat is veel te lang geleden en we genieten dan ook van een heerlijk ontbijt van mijn moeder en Cok, en van elkaar.We hebben een afspraak in Dordrecht, en dus vertrekken we rond 10 uur alweer met de auto, richting het pontje van Hekelingen-Nieuw Beijerland. Vanwege werkzaamheden aan de Hartelbrug bij Spijkenisse, besluiten we om tussen de Zuid-Hollandse eilanden, via 's Gravendeel naar Dordrecht te rijden. Niet vervelend als je er al een tijdje niet meer bent geweest.
We zijn eerst naar het huis van mijn zus en zwager gegaan. Daar hebben we de voortgang van alle renovatie- en verbouwprojecten bewonderd (keuken, woonkamer, badkamer, slaapkamers van de kinderen, dakkapel op zolder...).Mijn moeder loopt al meer dan een jaar te vragen om een gezamenlijke foto van haar kleinkinderen, en up-to-date familieportretten. Dus gingen we, samen met Astrid, Marco, Leon en Jorinde naar Huis te Merwede, om daar een aantal foto's te laten schieten door Esther.
Huis te Merwe(de) of Kasteel Ter Merwe is een voormalig middeleeuws kasteel ten oosten van Dordrecht aan de Merwede. Het kasteel is gebouwd tussen de jaren 1307 en 1335 op het knooppunt van de rivieren Oude Maas, Noord en Merwede.
Huis te Merwede is een van de oudste kasteelruïnes in Nederland (al vanaf 1418).Van het kasteel resteert nog een 14e-eeuwse toren met muren van ongeveer twee meter dikte. Een prachtige locatie dus voor een paar mooie foto's!
En daarna een welverdiende afsluiting bij restaurant De Gouden Boogjes...met natuurlijk daar de allermooiste foto van de kleinkinderen in oma's 'lievelings-restaurant'! (niet echt...).
Terwijl André een bezoekje brengt aan zijn oom en tante, rijden Niels en Tygo nog even met Marco mee naar huis. Kunnen ze nog ietsje langer spelen met Leon en Jorinde. Ik duik nog even het winkelcentrum in om te snuffelen bij alle bekende winkelketens die we in Noorwegen niet hebben: Kruitvat, HEMA en natuurlijk de Action!
Daarna brengen we een bliksem-bezoek aan André's broer, voordat het alweer tijd is om terug te gaan naar Zuidland. Er wordt op ons gewacht met avondeten!
Zondag 20 augustus: OMA 70 JAAR!
De grote feestdag waarvoor we het allemaal doen! Gezien alle narigheid, ziektes en behandelingen die mijn moeder heeft ondergaan in de afgelopen jaren, is het (volgens haar eigen woorden) heel belangrijk om deze dag uitgebreid te vieren. Dat ze hier vandaag kan staan, in redelijk goede gezondheid, is reden voor een feestje!
De kinderen vermaken zich met elkaar, met de meegenomen elektronische apparatuur en tussendoor ook nog in het zwembad van het hotel!
Om vijf uur gaan we aan tafel en krijgen we heerlijke gerechten voorgeschoteld in drie gangen. Voor de kinderen is er zelfs een speciaal kindermenu geregeld! Wat een luxe en gezelligheid.
Het is al lang donker als we uiteindelijk naar huis rijden, maar we hebben genoten van een prachtige, gezellige dag!
Heerlijk om ook bij te kunnen praten met iedereen die we al lang niet meer hadden gezien!
En helaas gaat zo'n weekendje razendsnel voorbij...tijd om weer alles te verzamelen, en natuurlijk een aantal dingen te vergeten... (zoals mijn feestjurk, die nog in de caravan hing, en een duikbril van Niels!) Nu weten we zeker dat ze ook weer een keer onze kant op komen.
In het vliegtuig doe ik nog een aankoop die ik al lang op mijn verlanglijstje had staan: een piep-ei! Heel populair onder de Nederlandse vrouwen in het buitenland!
Voor degenen die niet weten wat dit is: het ei leg je in je pannetje samen met de andere eitjes die je wilt koken. Hij kan drie melodietjes piepen...'In Holland staat een huis' voor een zachtgekookt eitje, 'Twee emmertjes water halen' voor een medium-ei en natuurlijk 'Wilhelmus' voor een hard-gekookt eitje. Schijnt perfect te werken...wij gaan 'm morgen uitproberen!
De overstap in Oslo is wat lastiger dan op de heenweg...we moeten eerst helemaal door de douane naar buiten, en dan weer opnieuw door de controle voor de binnenlandse vlucht naar Røros. Maar we hebben de tijd en redden het ruim voor vertrek! Rond acht uur 's avonds kunnen we de voordeur weer open doen. We zijn weer thuis!
