'Het lijkt wel of jullie altijd vakantie hebben'

'Het lijkt wel of jullie altijd vakantie hebben'

Dat is de meest gehoorde reactie op de blogs die ik schrijf. Waarschijnlijk komt dat doordat we regelmatig op pad gaan en daarvan foto's en verhalen plaatsen. We zijn flinker geworden in het gebruiken van de natuur en de omgeving waarin we leven. We genieten volop, maar vakantie is het niet, want tussendoor moet er ook nog gewerkt worden. 

In mijn laatste weblog schreef ik dat ik mij, desondanks, toch wel eens eenzaam voel. Ik heb absoluut geen heimwee hoor, maar ik mis inderdaad de makkelijke contacten om even gezellig wat af te kunnen spreken. En dan denk ik aan de kerst- en paasdiensten in de kerk waar ik altijd met Moniek naar toe ging, het hardlopen met gezellig wat drinken na afloop, de gezellige creatieve uitjes met moeder en zus....dat soort dingen. Nu is er niemand die wel eens denkt  'Kom, laat ik eens vragen of Linda zin heeft om....'  of niemand die reageert op mijn uitnodiging om bijv. naar een film te gaan. 

En dan is het makkelijk om te reageren ' tja, daar heb je toch zelf voor gekozen, dat wist je toch toen je ging emigreren'....maar het is ook wel eens fijn om dit soort dingen met iemand te kunnen delen.

De Noren hier zijn zo op zichzelf gericht en best wel stug...een beetje de Achterhoek van Nederland. Als ik daar wel eens over begin, geven ze vaak al snel toe dat ze inderdaad zo zijn. Ook andere Noren die in deze regio zijn komen wonen, hebben dezelfde ervaringen. Schijnt in andere delen van Noorwegen minder erg te zijn.

Aan de andere kant...om niet helemaal negatief te zijn, beginnen sommigen nu af en toe een spontaan praatje te maken en vragen zich af hoe lang we nu al hier wonen. Ze beginnen langzaam door te krijgen dat we van plan zijn om te blijven!

Om maar weer eens te beginnen met ons 'gewone leventje' in maart...op een gewone doordeweekse donderdag-avond verzamelden de jongelui van 4H zich voor een gezellig avondje sleeën en grillen.

Een uitleg over 4H: het is een jeugdvereniging in meer dan 80 landen over de hele wereld. (wij hadden er nog nooit van gehoord!)
De vereniging heeft als doel om 'jongeren te stimuleren tot actieve en samenleving-betrokken jeugd met gevoel voor verantwoording en respect voor natuur en mensheid.' Ze zijn partijpolitiek- en religieus-neutraal.


De club werd gestart rond 1902 in de USA om de kinderen praktische leerervaring te bieden.  De 'landbouwclubs' verspreiden zich al gauw en nu variëren zowel de naam als de werkgebieden zich van land tot land. Bijna allemaal delen ze het Klavertje Vier als symbool. In Noorwegen wordt de organisatie 4H Norge genoemd. De vier H-ene staan voor hode (hoofd), hjerte (hart), hender (handen) en helse (gezondheid).

Ieder jaar kiezen de leden een opgave waar ze aan zullen werken gedurende een jaar. Ze kiezen een bepaald thema en in principe kunnen ze kiezen wat ze willen, waar ze goed in zijn of waar ze meer over willen weten. 'Experimenteel leren'.

Niels en Tygo zijn in januari uitgenodigd om aspirant-lid te worden. Het leek ze wel leuk, dus nu hebben ze een project waar ze aan gaan werken. Het heet 'Bli med ut', ofwel 'Kom mee naar buiten'. Dit kunnen ze combineren met de tochtjes van de Barnas Turlag en ze leren meteen wat extra dingen, zoals een rugzak inpakken en eten voor op het kampvuur klaar maken...ik ben benieuwd. In de herfst moeten ze hun project presenteren, en waarschijnlijk gaan ze dat doen aan de hand van foto's.

Tja...foto's maken: De lens van het fototoestel was de laatste tijd steeds losser gaan zitten. Het werd tijd om ermee terug te gaan naar de winkel. Het probleem was alleen dat we 'm vorig jaar in Trondheim hadden gekocht. Nou ja...zo'n probleem ook weer niet...lekker even winkelen in een grote stad! Het fototoestel werd opgestuurd naar de leverancier voor reparatie, dus dat betekent voor mijn weblog, dat de rest van de foto's o.a. afkomstig zijn van onze telefoons.

Zondag 5 maart: dagje thuis uitrusten na ons uitstapje naar Trondheim. Tygo had creatieve inspiratie en wilde erg graag verven...

Op dinsdagavond 7 maart: techniekcursus dames! Ik had mij aangemeld om wat meer techniek op te pikken, want tot nu toe doen we eigenlijk maar wat....we hebben nooit een cursus langlaufen gevolgd. Het begon met balans-oefeningen, op de ski's zonder stokken. Langzaam aan de benen wat meer optillen in de loipes en ritmisch door de knieën...jaja! Aan het eind van de avond had ik het door...en met een leuk tempo gingen we terug naar de 'varmestue' om nog wat te drinken. Daar ging het mis...Bij een van de laatste bochten ging iedereen naar links, terwijl ik in lichte paniek het skispoor naar rechts volgde. Met iets teveel vaart, uit een ski-spoor stappen??? Dat moet ik dus nog leren... au, mijn stuitje...

Woensdag. na de fatale val, was het prachtig weer. André en ik hadden een skitochtje op de planning staan, en hoewel het lopen al moeilijk was, wilde ik me niet laten kennen...heel eigenwijs ging ik toch proberen om te langlaufen. Na een paar meter was het eigenlijk al duidelijk...dit gaat niet. Ik probeerde André nog vooruit te sturen, in de hoop dat hij in z'n eentje verder zou gaan, maar ook dat lukte niet. Nog geen vijftig meter verder liepen de tranen letterlijk over mijn wangen van pijn en frustratie...ik moest omkeren, terug naar af..., rustig aan..., tålmodighet...!

In plaats van mooie beelden van een zonovergoten bergwereld, maar wat foto's thuis genomen...een zon-aanbiddende poes en sneeuwlawines die van het dak af glijden.

Na anderhalve week op heel veel paracetamol te hebben geleefd, toch maar even naar de huisarts gegaan voor wat sterkere pijnstillers. Mijn staartbeentje heeft een flinke klap gehad en zelfs nu, na drie-en-een-halve-week, lukt het nog niet goed om te zitten op de bank. Ik schrijf deze blog dan ook liggend op ons gastenbed, dat we voor deze gelegenheid in de woonkamer hebben gezet. Maar nog even  geduld...'tålmodighet', zoals de dokter zegt. Het komt uiteindelijk wel goed.

Zaterdag 11 maart was er weer een bibliotheek-activiteit in Tolga. Deze keer konden de jongens een wetenschapper ontmoeten die veel wist over verschillende stenen en mineralen.











Verschrikkelijk jaloers...André en Niels gingen op 12 maart, een prachtige zonnige zondag, met Line en Kristian (vriend van Niels) op een skitocht. Over Åsan terug naar Tynset, waarbij je dan via Bygda, achter de kerk, een prachtig uitzicht hebt. Dat is een skitocht die ik ook zo graag een keer wilde doen....
Tygo had geen zin en bleef lekker met mij thuis.

Ze hielden een pauze bij de wafelhut-vafflerbua. Deze is enkele zondagen open in het winterseizoen. Je kan hier wat eten en drinken kopen...zoiets als een 'koek-en-zopie' in Nederland. Terwijl André buiten in het zonnetje zat, werd Niels binnen verwend met een wafel en een bolletje.

De jongens hadden 'tur-bingo' bij zich en probeerden onderweg zoveel mogelijk te vinden. Maar...sneeuwpoppen vonden ze niet langs de loipe. Ze zijn wel creatief die twee, want kijk...ze hebben er snel twee gemaakt en konden daardoor weer een kruisje zetten...

Vanaf het kruispunt begon de tocht naar beneden...richting Tynset.

In de tussentijd hadden Tygo en ik ons op de veranda genesteld om ook een beetje zonneschijn mee te pikken. Tygo ging aan de slag met zijn schep en graafmachine...lekker spelen met de sneeuw.

Ik probeerde het me gemakkelijk te maken op het bed, maar de hele tijd liggen op je buik is ook wel lastig. André en Niels kwamen thuis met mooie gekleurde hoofden...en prachtige foto's....ooo, wat kun je dan ineens jaloers worden!

Woensdag 15 maart: 'Myldredagen' in het kulturhus. Alle leerlingen van de cultuurschool lieten horen en zien wat ze geleerd hadden, dus ook Tygo mocht weer optreden met zijn gitaarjuf Siri.

Dinsdag 21 maart had Niels 'hjemmedag'. De leerlingen hoefden niet naar school te komen, maar hadden een huis-werkdag. Dit betekende bed verschonen en opmaken, opruimen, een ruimte schoonmaken, stofzuigen en voor het eten zorgen. Niels had het er druk mee! Maar wat een leer-moment...klaagzang over de troep opruimen; zijn eigen troep tot daar-aan-toe, maar ook nog eens dat van Tygo!!! De pizza heeft heerlijk gesmaakt (met een beetje hulp van pappa...).

En als mamma van huis is...dan gaat pappa met de jongens op stap. Zaterdag 25 maart een ritje naar Zweden voor wat inkopen...dat vinden Niels en Tygo leuk! Dan wordt er nl. op de terugweg gestopt bij een snoepwinkeltje en dan mogen ze een zakje vullen! De weg er naartoe is nog niet helemaal sneeuw- en ijsvrij.

Op zondag 26 maart zijn ze weer even in Savalen geweest om te sleeën en een rondje te langlaufen.

Bij terugkomst is het zo lekker warm op de veranda, dat Niels besluit om lekker in zijn blote lijf te gaan zitten! Hoezo levensgenieter? Van wie zou hij dat nou leren????
Van pappa denk ik.....want moeders is ondertussen al twee weekenden in de weer met een Voortgezette Eerste Hulp-cursus van 39 uur. Van het zonnetje genieten komt er even niet van...alles voor het goede doel...Rode Kruis Helpkorps Tynset!



Om af te sluiten met de eerste zin 'Het lijkt wel of jullie altijd vakantie hebben'... nee, dat niet, maar we worden steeds beter in 'genieten van het leven'. De momenten pakken die er toe doen, met ups-en-downs, keuzes maken in wat wij belangrijk vinden. Dat zie je terug in de foto's die we delen.