We hebben het Lofotakvarium in Kabelvåg bezocht. Niet heel groot, maar wel informatief. Hier leerden we iets meer over de dieren, planten en vissen die in het water leven rondom de Lofoten.
En inderdaad zijn we later heel veel zee-egels en een aantal zeesterren in het wild tegen gekomen.
Ook het uitzicht buiten vanaf de kade was prachtig!
Het vinden van een camping was niet makkelijk, waardoor we besloten om voor 100 kronen op een parkeerplaats te overnachten. Hiervoor moesten we over een heel smal weggetje, door een klein dorpje, aan een doodlopende weg door een hek, en betalen in de snackbar. We waren echter niet de enige!
De ruïnes waren uit de tweede wereldoorlog.
Hier stond een radar van de Duitsers opgesteld.
Vanaf de parkeerplaats begon er een wandelpad langs de kust. Na een paar kilometer kom je een skulptuur tegen, die erg grappig is om even omheen te lopen. Vanaf iedere kant heb je een ander uitzicht.
Later heb ik gelezen dat de kustweg gebruikt werd door vissers uit Unstad, om bij hun boten te kunnen komen die in de haven lagen van Eggum. Een pittige wandeling van 9 kilometer, met name in de winter!
De uitzichten zijn hier echt prachtig! En we hadden geen haast, want onze camper stond al op ons te wachten! En fantastisch weer, dus waarom haasten?
 |
| Rustpauze in een hut van 'strandjutters'. |
Vanaf deze parkeerplek was de middernachtzon heel goed te zien, àls het tenminste niet te bewolkt werd! En dat werd spannend, want er kwamen flink wat wolken en mist opzetten zowel van zee, als over de bergtoppen!
Tussen half één en één uur 's nachts kwam de zon precies tussen de wolken door! Niels en Tygo zijn even uit bed geweest om dit fenomeen te bekijken en waren enigszins in de war door het zonlicht. Tygo wilde erg graag terug zijn bed in, maar Niels heeft er uitgebreid naar zitten kijken vanuit de camper.
Zo veel licht, midden in de nacht en een zon die niet ondergaat, maar ruim boven de horizon blijft zweven. Bijzonder....
's Morgens namen we afscheid van het kleine dorpje, met een speciaal gevoel. Dit is echt een plekje om te onthouden.
Bij Borg op de Lofoten vind je het Vikingmuseum. Hier staat het grootste Viking langhuis dat ooit is gevonden (83 meter lang). Naar alle waarschijnlijkheid was dit de zetel van één van de meest krachtige Viking opperhoofden van Noord Noorwegen. Het huis zo nauwkeurig mogelijk gerestaureerd tot aan alle handwerk en decoraties toe.
Wij zijn eerst naar de haven gelopen en hebben het huis voor later bewaard. Aan de haven lag een replica van een Vikingboot, waarmee we een stukje hebben gevaren.
André werd gevraagd om mee te helpen bij het strijken van de zeilen. Dit was lichter dan hij dacht en het was dus zó gebeurd!
Onderweg naar het huis kwamen we langs een kampement en konden diverse Viking wapens geprobeerd worden. Zo'n tent lokt uit om even in te kijken en er moet van papa en mama gewonnen worden op de balk natuurlijk!
In het Vikinghuis kon je zien hoe het leven er toen aan toe ging. Er werd onder andere handwerk verricht, wapens en kleding gemaakt, houtsnijwerk en soep gekookt boven een groot vuur.
Ook de wapenuitrustingen moesten even worden uitgeprobeerd. Behoorlijk zwaar, dus papa blijft in de buurt om mee te helpen en om zo nodig in te grijpen.
 Niels speelt natuurlijk nog even een spelletje met een Vikingdame.   |
's Middags kwamen we op een strandcamping terecht. In het laatste zonnetje hebben Niels en Tygo lekker in het warme zand van de duinen gespeeld, gesprongen en gerold.
  |
Proberen om pizza te bakken op de barbeque...het rook lekker, maar helaas is de barbeque te klein hiervoor. Uiteindelijk toch maar iets snel in de camper klaar gemaakt.
En voor het slapen-gaan nog even een rondje over het strand. Inmiddels was de wind toegenomen wat zorgde voor mooie golven...
De riksvei 10 houdt op bij Å, een plaatsje met de kortste naam van Noorwegen. Vanaf hier kun je alleen nog maar te voet verder door het meest woeste gedeelte van de Lofoten. We hebben even de tijd genomen om te denken over een overtocht naar het eiland Røst om papagaaiduikers te zien, of meteen de veerpont naar Bodø, terug naar het vaste land. In het dorp van 250 inwoners ligt het stokvismuseum, maar dit hebben we niet bezocht. De omgeving was al indrukwekkend genoeg en we zijn nu eenmaal niet zulke visliefhebbers.
Omdat er nog een aantal wensen op ons lijstje stond, en de Helgelandkystvei nr. 17 nog lang is, hebben we besloten om de vogels te laten wachten tot een andere keer. Het werd afscheid nemen van de Lofoten en op de veerboot naar Bodø, een vaartocht van ruim 3 uur.
Dat zo'n grote boot, zo'n klein haventje in kan manoeuvreren blijft een spectaculair gezicht.
Genieten op het dek van een zonnetje en de bergen van de Lofoten die steeds kleiner worden.
En steeds dichter bij Bodø neemt zowel de druk en bedrijvigheid, maar ook de bewolking toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten