Vanaf Bodø zijn we kustweg 17 gaan volgen, weer langzaam terug naar het zuiden. Deze weg staat bekend als de Helgeland kustweg en is 416 km. lang. Langs deze weg liggen meer dan 14.000 eilandjes in de oceaan. Deze zijn via ferry's en snelboten bereikbaar.
Helaas was er veel bewolking, dus van de mooie uitzichten langs de weg hebben we niet veel meegekregen. We hebben de eerste dag vooral boodschappen gedaan, gewinkeld in Bodø en overnacht langs de weg bij een mooi wit zandstrand.
De volgende dag passeerden we de Svartisen gletsjer. Dit is een van de grootste gletsjers in Noorwegen. Vanaf de weg was het een mooi gezicht, als hij zich liet zien tussen de wolken door.
We besloten om een wandeling eraan te wagen. Bij Holandsvika vaart er een klein bootje naar de overkant, waar een wandeling van ong. 3 km. je aan de voet van de gletsjer zou brengen. Goed te doen met de kinderen, dachten we.
Aan de overkant bracht een korte wandeling je naar een prachtig gelegen café/restaurant, maar nog niet aan de voet van de gletsjer. Hiervoor moest je toch nog het pad rondom het gletsjermeer volgen.
En dan ben je om het meer heen...moet je toch nog verder omhoog via een hele steile helling met ijzeren kabels. Doen we hèt, of doen we het niet..... ?
Ja, we gaan het tòch doen! Hoewel de klim naar boven toch wel tegen valt. Flink pittig en we nemen diverse keren een pauze. De jassen en truien gaan uit, want het is gewoon bloedheet hier boven!
Maar dan komt het ijs in zicht en zijn we er echt!
Ook Niels en Tygo zijn hun vermoeidheid op slag vergeten.
Dit willen we niet missen, dat mooie blauwe ijs, betoverd mooi!
Met het zonnetje is het heerlijk, maar om het bootje terug weer te halen, moeten we toch ook weer naar beneden. Via een blauwe route vinden we de weg terug via de andere kant van de gletsjer. We hoeven hierdoor niet over het steile gladde stenen terug, maar dalen af door een kloof met losse stenen.
De schipper heeft ons terug zien lopen en we halen nog net op tijd het bootje van 15 uur. Een Nederlandse vrouw, die Tygo hoort praten, vraagt hem of hij bij de gletsjer is geweest. Ja....zegt hij, met een uitgestreken gezicht. Ècht? en ze kijkt mij vragend aan. Ze hadden het zelf niet aangedurfd en waren omgekeerd. Wat ben ik toch trots op zulke kanjers! In de camper mogen ze van ons natuurlijk uitrusten met een DVD op ons bed.
De volgende dag hebben we 2 overtochten gemaakt met veerpontjes en zijn we de poolcirkel weer gepasseerd. Deze keer voeren we langs een klein eilandje waarop een wereldbol was geplaatst als herkenningspunt.
We zijn uitgestapt bij Grønsvik kystfort en hebben de resten bekeken van een Duits kustfort. Het werd gebouwd door Russische krijgsgevangenen in de periode 1942 tot 1945 en maakte deel uit van een meer dan 5000 kilometer lange verdedigingslinie, de Atlantikwall. Deze liep van Noorwegen, via Denemarken, Duitsland, Nederland, België en Frankrijk tot aan de Spaanse grens.
Hoewel het fort flink beschadigd is geraakt, waren er nog een aantal tunnels, gangen en barakken over om te ontdekken. Lekker spannend in het donker voor Niels en Tygo.
Daarna zijn we even van de kustweg afgegaan en hebben een omweg gemaakt via Mo i Rana om twee dagen te genieten van rust en de was te kunnen drogen op een camping in de zon. De camping had mini-golf en Niels wilde graag een potje spelen, dus dat hebben we ook maar gedaan. Moeilijke banen...er werd hier en daar wat vals gespeeld om de balletjes te krijgen waar ze moesten zijn!
We hebben de weg 17 weer opgepakt en zijn via Helgelandsbrug richting Sandnessjøen gereden. De brug is een bijzonder bouwerk en een van de langste in zijn soort. Daarnaast maakt de weg ook nog een hoek van 90 graden en overbrugd daarmee het Leirfjord.
We hebben een camping gevonden aan de voet van de Syv Søstre. Een bergketen met 7 spitse toppen van 910 m. tot 1072 m. hoog. De 7 zusters hebben hun naam gekregen naar aanleiding van een oude mythische vertelling. Er zijn diverse varianten, maar de meest vertelde is toch dat de zusters hier uitgeput neervielen na opgejaagd te zijn door Hestmannen. Toen de zon opkwam werden ze van steen.
En we hebben weer een geweldig mooie kampeerplek aan het water, met onbeperkt uitzicht en een heerlijk zacht briesje. Menig later-komende kampeerder keek jaloers....
Uitzicht op de 7 zusters, maar ook naar de vliegtuigen kijken naast de camping!
Nog even genieten van het mooie weer voordat hij naar bed moet...
En weer een veerpont naar het volgende eiland. Op naar Brønnøysund. Hier ligt een berg in de vorm van een hoed. Torghatten genaamd. Deze maakt deel uit van de sage rondom de zusters, hestmannen en de pijl die de hoed trof:Op een avond zag de trol Hestmannen (de ruiter) vanaf een berg op de Lofoten de knappe Lekamøya en haar zeven zusters baden in de zee bij Landego. Vol verlangen joeg hij achter de verleidelijke Lekamøya aan. Samen met haar zusters vluchtte zij naar het zuiden. De zeven zusters hielden het vluchten niet lang vol en stortten zich bij Alstahaug op de grond, maar Lekamøya was Hestmannen te snel af. Toen de trol zich realiseerde dat hij het meisje niet te pakken kon krijgen schoot hij met zijn boog een pijl op haar af. Maar de trollenkoning van Sømna, die alles volgde, gooide zijn hoed in het pad van de pijl en redde zo het meisje. De pijl doorboorde de hoed, die als berg in zee viel. Juist op dat moment kwam de zon op en versteenden alle trollen: Lekamøya als het eiland Leka, de hoed werd Torghatten, De Zeven Zusters een rij bergen, koning Sømna en Hestmannen als eenzame bergen voor de kust.
We weten natuurlijk wel dat die steile en spitse bergen gevormd zijn door bewegingen van de aardkorst en de eroderende kracht van de gletsjers uit de ijstijden, maar het is verleidelijk om te geloven wat de Noorse sagen en legenden vertellen over trollen, koningen en prinsessen die bij zon-opkomst versteenden tot de meest fantastische bergen.
Wij zijn 's ochtends het wandelpad naar boven geklommen en hebben het merkwaardige gat van heel dichtbij bekeken. De tunnel dwars door de berg is 160m. diep,, 35 m. hoog en 20m. breed.
Daarna ging de reis verder naar Steinkjer, en hebben daar op een camping gestaan. We besloten nog een ochtendje in het zwembad door te brengen (met waterglijbanen!), want dat hadden we Niels en Tygo beloofd.
De laatste nacht hebben we doorgebracht langs de weg, waarna we vrijdag naar huis zijn gereden.
 |
| Effe plaspauze! |
Een fantastische belevenis, leuk om weg te gaan, maar ook goed om weer thuis te komen in Tynset! Nog twee daagjes vrij en dan gaan we maandag weer gewoon naar ons werk, Het gras staat inmiddels twee kontjes hoog, dus daar moet ook dringend wat aan gebeuren!
