Hij kan weer een beetje lachen...

 Vandaag heeft Niels een MRI van zijn bekken gehad. Er is wel 'schade' te zien, maar gelukkig geen breuk. We moesten om 10 uur aanwezig zijn voor bloedprikken. Dit vond hij erg vervelend, omdat de laatste keer in Elverum een beetje pijn deed. Maar hij was weer erg flink!

 Daarna een uurtje wachten, al 'hangend' in een ziekenhuis-rolstoel, totdat er groen licht werd gegeven voor de MRI. Lachen als een-boer-met-kiespijn heet dat toch!?! 

De MRI ging goed, al moest Niels wel heel stil liggen. Hij kan dit eigenlijk bijna niet, hij beweegt altijd zijn voeten of vingers. Hij werd lekker neergelegd en kreeg een koptelefoon met muziek op zijn hoofd. Daarna werd hij de 'tunnel' ingeschoven en vond het zowel spannend als ook wel leuk.

De Zweedse arts/orthopeed (met zijn zeer moeilijk verstaanbaar accent)  vertelde dat de foto's goed waren. Maar doordat er schade aan het beenmerg te zien was, moest er toch nog even gecheckt worden of Niels voldoende hemoglobine had: weer bloedprikken. Hiervoor wilde Niels wel heel graag verdovingszalf. Helaas betekent dat ook weer een half uurtje wachten. Uiteindelijk kregen we een paar krukken mee en waren we rond 2 uur weer thuis. Met een afspraak voor controle over 10 dagen. De orthopeed verwacht dat hij over 1 à 2 weken weer vrolijk rondhuppelt.

Wat is er eigenlijk gebeurd:

Deze oude garagedeuren schuif je opzij op een ijzeren rails. Door de vorst is de grond wat omhoog gekomen en moet je de deur een beetje van je af duwen zodat hij de grond niet raakt. Niels en Tygo zouden zaterdag eventjes buiten gaan schommelen, maar Niels besloot dat hij zijn fiets even wilde pakken uit de garage. Op dat moment zijn de wieltjes van de rails afgekomen en viel de hele deur bovenop Niels. Deze deur van 2 x 3 meter weegt ongeveer 3x zijn lichaamsgewicht.

Tygo kwam naar binnen en riep dat we snel moesten komen. Daarna begon hij te huilen van de schrik.

André heeft de garagedeur opgetild en heeft Niels geholpen op te staan. Hij had toen al direct pijn in zijn lies, en had moeite met lopen. Hij had niet in de gaten dat hij ook een bloedneus had en dat zijn jas onder het bloed zat.

Binnen is hij op de bank gaan liggen en hebben we zijn gezicht schoongemaakt. Niels wilde het liefst blijven liggen. En toen ik voorstelde om toch even naar de dokter te gaan, wilde hij absoluut niet! Hij lag te trillen en te beven van de schrik en kon zich niet goed bewegen.
Toen ik de huisartsen-post belde, vertelden ze dat ze een ambulance gingen sturen. Dat was niet wat we eigenlijk verwachtten, en helemaal niet wat Niels wilde. Uiteindelijk is de rit in de ambulance toch wel leuk geweest vond hij.

In het ziekenhuis werd hij onderzocht en kreeg wat pillen tegen de pijn. Daarna naar de röntgen voor wat foto's. Niels heeft geen moment gelachen, wilde steeds naar huis en dat was géén goed teken. Normaal gesproken vindt hij ziekenhuizen erg interessant. Hij was vooral bang voor prikken, en voor de pijn tijdens het bewegen.

Omdat er niet duidelijk een breuk te zien en de foto's wat onduidelijk waren, moesten we zondagochtend om 9 uur weer terug komen bij de orthopeed. Thuis lag Niels al gauw op het logeerbed in de woonkamer, rustig te kijken naar een welverdiende DVD.


Zondagochtend werden we niet veel wijzer. Omdat de orthopeed bleef twijfelen over de uitslag van de foto's wilde hij toch graag een MRI. Niels kon op dat moment nog niet goed op zijn benen staan en lopen. We werden dus naar huis gestuurd met de belofte dat ze zouden bellen voor de MRI op maandag, maar mogelijk later in de week. Vanochtend, kwart voor negen, werden we gebeld door het ziekenhuis dat we om 10 uur verwacht werden voor bloedafname, en om 11 uur de MRI. De uitslag is bekend.
Komende week zal hij thuis langzaam weer op de been komen, en hopelijk volgende week weer naar school.

Om met wat leuks te eindigen: Het was vanavond de laatste zwemles en dus mochten ouders aan de zijkant erbij zitten en werden de diploma-merkjes uitgedeeld. Tygo zwom af voor Pinguin en is er 'Apetrots' op.

 En ondanks dat Niels er niet bij kon zijn, heeft ook hij zijn jonge zeehonden-merkje gekregen. Volgend seizoen, na de zomervakantie, mogen ze allebei een bad verder!

Pasen 2015 en een jaar voorbij!

Vrolijk Pasen 2015 ! God Påske 2015!

Vanochtend hebben we een lekker ontbijtje genuttigd  De kinderen zijn daarna op zoek gegaan naar paas-eieren. Een vrolijk start en een terugblik op afgelopen jaar. Vorig jaar zochten we nl. paaseieren in de tuin...en nu ligt er nog teveel sneeuw. Toen viel Pasen op 21 april, dus een flink stuk later. 

We hebben de eieren dit jaar maar in de woonkamer verstopt.

De afgelopen weken zijn er niet veel spannende dingen gebeurd.

Op vrijdag 20 maart was er de gedeeltelijke zonsverduistering. Precies op dìe dag had de school bedacht om een dagje met alle leerlingen van het volwassen-onderwijs naar Savalen te gaan. Ik ga nog maar één dag in de week naar school, omdat ik de andere dagen aan het werk ben, maar het is leuk om iedereen uit mijn klas weer te zien en spreken. Je ziet elkaar ook even op een andere manier, en dat is erg grappig met al die 'Afrikanen' in de sneeuw. Dit jaar ook een aantal mannen en vrouwen die dit voor het eerst mee maken, en na een onwennig start gaan ze uiteindelijk toch allemaal joelend en glijdend van de sneeuwhelling.


Met een klein groepje hebben we een tochtje op de skies gemaakt, terwijl het steeds donkerder werd. Achter mij zie je nog nèt de zon die weer terug komt na de verduistering. Daarna was het lunchpauze met broodjes en worstjes van de grill.

'Onze Jan', van de paardenstal in Savalen, was er ook weer met zijn paarden. We mochten weer een klein tochtje maken met de paardenkar. Daarna ben ik nog een paar keer de helling af gegleden op een mat. Je voelt je weer even helemaal kind, en dat is heerlijk na een inspannende werkweek!

Wat het weer betreft: dat kan alle kanten op. De ene dag zit je in je trui buiten te genieten van het zonnetje, terwijl de sneeuw langzaam wegdooit:

De andere dag valt er weer een nieuw laagje verse sneeuw. Deze auto is trouwens één van de auto's van mijn werk, waarmee we door de hele regio rijden. 
André is begonnen met een proefbrouwsel en heeft in de wasruimte de verwarming wat hoger gezet. Het bier is goed begonnen met gisten, wat te zien is aan de bubbels die uit dat dingetje komen, die bovenop de brouwemmer staat. (Dat dingetje is een waterslot, weet ik nu...).

Waterslot

Tijdens de gisting zal er koolzuur ontstaan. Deze koolzuur moet weg kunnen, daarom moet in het deksel van het gistvat, een waterslot zitten. Watersloten zijn er in de vorm van een 'S', of twee over elkaar geschoven bekers. In het waterslot wordt dan wat water gedaan. Door deze watersloten kan het koolzuur uit het vat ontsnappen zonder dat er lucht en infecties van buiten in het vat kunnen komen.
Sommige amateurbierbrouwers, doen bijvoorbeeld jenever in het waterslot i.p.v. water. Dit om er helemaal zeker van te zijn dat bacteriën het bier niet kunnen bereiken via het waterslot.

Gistperiode

De gisting komt dan op gang. Na een aantal uren staat er een laagje schuim op het bier. Na ongeveer 24 uur zal het bier flink gaan gisten, dit wordt de hoofdgisting genoemd. Meteen zal dan duidelijk worden waarom een gistvat ruim bemeten moet zijn, er zal dan een flinke schuimlaag ontstaan. Als de gisting later op gang komt, heb je te weinig gist toegevoegd of heb je het wort onvoldoende belucht. Afhankelijk van het gist, de hoeveelheid zuurstof in het wort, de temperatuur, enz. kan de hoofdgisting ongeveer 3 tot 7 dagen duren.

Op zaterdag 28 maart zijn we een dagje naar Røros geweest voor wat kleine inkopen en hebben we weer lekker gepauzeerd bij de bakkerij. We moesten tenslotte ook een beetje vieren dat we al (bijna) één jaar in Noorwegen wonen.

Zondag was het echt één jaar geleden dat we in het vliegtuig stapten naar Noorwegen. Dit hebben we nog bescheiden geviert met een lekkere chocoladekake van André. Zèlf hoeft hij het niet, maar hij is héérlijk!

 De jongens hadden heel de week van 27 maart toten met 7 april vrij van school. De paasvakantie is dè vakantie voor de meeste Noren om naar hun hut te trekken en te skieën. André en ik hadden de laatste dag van maart ook allebei vrij en omdat het goed weer was, zijn we een klein tochtje gaan maken. Niet op de ski's, want daar hebben beide knullen geen zin meer in, maar gewoon een beetje door de bossen struinen, over bevroren riviertjes.

Niet ver van de basisschool is er een overdekte grillplaats/schuilhut, 'gapahuk Luna'. Hier waren Niels en André al een keertje geweest op een klassenavond om naar sterren te kijken. We hebben een klein vuurtje gestookt, worstjes gegrild, gespeeld en een tijdje genoten van niks doen.

 

 Prachtige plek met weer eens gelegenheid om een paar hele leuke foto's van de jongens te nemen!

 Daarna zijn we door het veld terug naar de auto gelopen. Een klein stukje, maar een groot avontuur door de diepe sneeuw.

Op één april hebben we, volgens goed gebruik, elkaar heel dag dag geprobeerd in de maling te nemen. Maar we hebben ook serieuze dingen gedaan, zoals paaseieren verven:

Na een week in de brouwemmer was het tijd om flesjes te gaan vullen: 62 stuks! Waarschijnlijk is het alcoholpercentage rond de 5%. André heeft veel werk gehad aan het afsluiten van de flesjes met kroonkurken. Volgende keer heeft hij liever beugelflesjes. Donaties zijn welkom! Fam. Heijdra heeft een héle grote auto met caravan, en die komen deze zomer naar ons toe! 
Daarnaast is kwekerij Van Dijk ook begonnen met het opkweken en stekken van onze groente en fruitvoorraad. En wel in de wasruimte, naast de flesje bier die nog staan 'na-te-gisten'. Helaas even geen plek voor onverwachte logées.


Af en toe krijgen we visite van een kat die hier in de buurt rond loopt. Een andere buurvrouw heeft al een oproepje op facebook geplaatst, maar de eigenaar is nog niet gevonden. Het is een kat die gewend is aan mensen, je kunt haar makkelijk aaien en oppakken. En waarschijnlijk ook gewend met andere katten, want ze loopt niet weg voor ze. Moortje vindt het allemaal wat minder leuk.

Voor het eerst merk ik dat ik nu familie en vrienden mis, waarbij je gewoon even op bezoek kan gaan, even een kletspraatje of een gezellig avondje tijdens verjaardagsfeestjes. 'Hollandse gezelligheid' noem ik het maar...Er is hier niemand die spontaan aanbelt en even gezellig binnenkomt. Dat weet ik...maar ik mis het nu heel erg. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met één jaar hier zijn en alles nu gaan 'herbeleven'?!? Of misschien het voorjaar, dat hier nog lang op zich laat wachten, of.... Het is goed dat ik dinsdag weer aan het werk kan, want van thuis zitten word ik op dit moment niet erg gelukkig.

Gisteren, zaterdag 4 april, begon de dag niet erg zonnig. We besloten om naar Zweden te rijden voor wat inkopen. Daar hing blauwe lucht en een stralende zon!

 

Funäsdalen is een plaats in de gemeente Härjedalen in de provincie Jämtlands Iän in Zweden. Het is een klein plaatsje en ligt aan het meer Funäsdalssjön. De plaats ligt in het skigebied Funäsdalsfjällen met in totaal 122 skipistes en vierendertig skiliften. Je kunt daar dàgen skiën. Dat redt je niet in één dag. De grens met Noorwegen ligt ongeveer twintig kilometer ten westen van de plaats.

 Hoe dichter bij Zweden, hoe zonniger het werd, dus na onze inkopen hebben we een plekje gezocht waar we even konden zitten. Volgende keer moeten we onze ski's meenemen, want je kunt daar hele mooie tochtjes maken. Ook heel veel sneeuwscooters gezien in de buurt van het skigebied. 

 Even genieten van een chocolaatje, en daarna weer snel rollen in de sneeuw!

 

Dat was genieten, zowel van de jongens als van de prachtige omgeving, als van het stralende weer!

En dan besef ik weer hoe gelukkig we zijn dat we deze kans hebben gekregen om hier te wonen en een toekomst op te kunnen bouwen. We hebben de dag gezellig afgesloten met een etentje bij Het Station in Tynset.

Helaas is het vandaag, 1e paasdag minder zonnig, en valt er intussen ook weer wat sneeuw.

Nu gaan we de paasfondue klaar maken en straks lekker met z'n viertjes aan tafel.

Vrolijk Pasen allemaal!