Nu is het niet altijd zo koud hier, hoor! Iedereen in NL denkt dat we hier constant kou hebben, maar het is voor Noorse begrippen een hele warme winter. Gemiddeld ligt de temperatuur rond de -5 à -6 graden, en de laatste tijd is het zelfs gewoon rond het vriespunt geweest. Dit is niet fijn, want dan wordt de sneeuw veel gladder dan wanneer het wat kouder is. Net zoiets als wat we in Nederland gewend zijn, en dat is niet leuk!
11 januari: kanefart med Barnas Turlag Tynset
We hebben een sledetocht gemaakt en pannekoeken gegeten bij de paardenstal in Savalen. Dit begon om 17.00 uur 's middags waardoor de paardentocht in het donker werd gereden met fakkels. Wat een sfeertje!
Ze mochten ook op het paard zitten en de staart vlechten...maar dat vonden ze niks.
Spelen in het hooi was voor de jongens het leukste.
En natuurlijk héél véél pannekoeken van het vuur. Ze smaakten prima. 
En daarna in de slee, in het donker. Wel en beetje koud, maar een belevenis.
Op zoek naar werk
Maandag 12 januari ben ik met mijn open sollicitatie naar binnen gestapt bij het verpleeghuis en gevraagd om een leidinggevende. We hadden een leuk gesprek, maar ze vertelde dat ik mijn brief in moest leveren bij het gemeentehuis in Tynset. Hij wordt dan meegenomen in de wekelijkse besprekingen die alle leidinggevenden, van alle zorginstellingen in
Tynset, hebben met elkaar. Dit heb ik gedaan, maar ik ben bang dat het op een grote hoop terecht komt. Mààr niet geprobeerd....
Daarna heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben bij Meskano naar binnen gelopen. Dit is een sociaal werkbedrijf waar mensen met verschillende lichamelijke, mentale of psychische problemen weer aan werk worden geholpen. Hier had ik half oktober mijn sollicitatiegesprek gehad, en niets meer gehoord sindsdien. Ook geen reactie op een mail die ik na drie weken had gestuurd. De man waarmee ik het gesprek had gehad was aanwezig en schaamde zich een beetje. Hij heeft even nagedacht, voerde een telefoongesprek en stelde voor dat ik donderdag nog eens op gesprek zou komen....
Donderdag de 15e januari hadden we een tweede gesprek, waarin hij aangaf dat er mogelijk een aantal cliënten bij komen om te begeleiden naar passend werk. Hiervoor willen ze een beetje gaan schuiven met de huidige werkbegeleiders, maar komt er plaats vrij voor een nieuwe werknemer. Hij had wat twijfels of mijn Noors voldoende is, maar na een rollenspelletje, raakte hij er schijnbaar van overtuigd dat ik het wel aan kan. Ik word gebeld zodra ze meer weten over de verdeling van werk en geld. Door ziekte zijn er nu alweer 2 weken voorbij....zó gaat dat in Noorwegen. Gisteren maar weer een sollicitatie de deur uit gedaan voor vakantiewerk in het ziekenhuis. Zo blijven we nog even bezig.
Donderdag 15 januari: Røros met Marijke.
Het was alweer veel te lang geleden dat ik Marijke had gezien en gesproken. Ze stelde voor om een dagje samen naar Røros te gaan. Het is leuk om te merken dat we veel dezelfde ervaringen delen. Ook zij is vorig jaar in Noorwegen gaan wonen en moet de taal en de gewoontes leren. Alleen heeft ze het voordeel bij een echte Noorse in huis te wonen en zodoende al een hoop automatisch te leren. En omdat ze werk heeft spreekt ze al veel meer dialect.
We hebben eerst lekker geluncht en zijn daarna naar het museum gegaan, http://www.rorosmuseet.no/museet_smelthytta/
Het museum was ooit het centrum van Røros. Van 1646 tot 1953 vond hier het smelten van het koper plaats, dat gevonden werd in de kopermijnen in de omgeving. In 1953 werd de smelterij gesloten. De tentoonstelling laat een stuk historie zien van het werken in de mijn en hoe dit uiteindelijk tot koper gesmolten werd. Daarnaast was er nu een tentoonstelling van kleding zoals die gedragen werd rond 1800.
Verder hebben we nog lekker wat gewinkeld en koffie-chocomelk gedronken bij de bakkerij.
Voordat Marijke naar huis vertrok hebben we in Tynset nog lekker wat gegeten. Het was een heerlijke dag, die we vaker moeten herhalen.
Røde Kors Skredkurs-Rode Kruis alwinekursus
Die zaterdag, 17 januari, ben ik door André en de kinderen al om 9 uur afgezet bij het Savalen Hotel voor een dagje cursus. Door de lokale Rode Kruis werd er een theorie- en praktijkdag georganiseerd. Het leek me leuk en interessant om te zien wat dit inhoud en te zien of vrijwilliger worden bij mij past. Conclusie: hele leuke en leerzame dag, maar mijn conditie laat zwaar te wensen over! Het lijkt me een leuke organisatie.
Uitzicht vanuit het leslokaal in het hotel, niet verkeerd toch?
 |
| We kregen uitleg over opbouw van sneeuwlagen en wanneer er gevaar is dat deze over elkaar gaan glijden. Veel beelden gezien van lawines en hoeveel verschillende lawines er bestaan. |
Verder kregen we uitleg over hoe een zoek-aktie in zijn werk gaat, en moesten we met prikstokken zoeken onder de sneeuw naar mensen (in dit geval een man zonder hoofd) . Ook gezocht met een lawinepieper. Als iemand zo'n apparaatje bij zich heeft, wordt hij veel sneller gevonden. We waren toch met een behoorlijk groepje, zo bij elkaar. In mijn groep zaten ook twee jonge politieagenten, maar het duurt toch nog behoorlijk lang voordat je iemand of iets vindt, zèlfs met zo'n grote groep.
Na al deze inspanning ben ik naar de skipiste gegaan en bovenop in het zonnetje gewacht. Even later kwamen André en de kinderen die nog even hebben gesleed. We hebben genoten van het ondergaande zonnetje.
Als uitbreiding van de rubriek 'vogels in onze tuin' hebben we deze keer de pestvogel op de foto gezet. We vinden allemaal de kleuren en die kuif op z'n kop het mooist. Ze zaten op zondagochtend in de rozenstruiken onder het slaapkamer-raam. Wonderlijk hoe mooi de foto's zijn geworden.
De pestvogel is een vogel met het formaat van een lijster met opvallende kleuren. De naam "pestvogel" dateert uit de middeleeuwen, toen men dacht dat deze vogels de pest meenamen en de ziekte verspreidden.Wikipedia
Op zondag waren de skipistes in Noorwegen gratis toegankelijk. We hebben eerst allemaal een oefenrondje gedaan in de loypes van Savalen. Niels begint het leuk te vinden, maar Tygo vindt er niks aan. Helaas hebben ze voorlopig iedere dinsdag op school ski-lek. Dat betekent dat hij het toch een beetje zal moeten leren. We proberen hem steeds een beetje uit te lokken om het weer te proberen, maar glijden vindt hij doodeng.
Ik heb daarna de langrenn-ski's vervangen door mijn alpine-ski's en ben met de skilift naar boven gegaan, Ik heb Savalen van bovenaf bekeken en foto's gemaakt. Jammer dat er maar één afdaling is, maar ze zijn van plan om de liften uit te breiden (ooit...ergens..'n keer).
Niels en Tygo hebben nog even lekker met de slee gespeeld, totdat Tygo een ongelukje kreeg met een ander kind die de loopband op kwam glijden. We hebben het niet zien gebeuren, maar hij was er goed beroerd van: kapotte mond van binnen, schaafwonden op z'n kin en een dikke wang.
Hij is maandag thuis gebleven van school omdat hij moeilijk kon eten en praten. Gelukkig ging het daarna snel beter en is hij weer helemaal opgeknapt. Nu alleen weer op de slee zien te krijgen, want dat wil hij nu ook niet meer. Alles wat glijdt is eng en gevaarlijk...
 |
| De 'laatste' foto.... |
Judoles
Tygo mocht vorige week meedoen met de judoles van de leraar, omdat hij dit jaar 7 wordt. Hij was op donderdag al zover opgeknapt dat hij weer mee wilde doen met judo. Niels en Tygo zitten in dezelfde groep, dus dat gaf mooi de gelegenheid om wat foto's te maken. Helaas, Tygo kreeg een meisje tegenover hem, die hem per ongeluk een beetje heeft gekrabd op zijn hand. Hij wil nu niet meer. We hebben besloten om hem nog maar niet in te schrijven, want hij heeft al genoeg andere aktiviteiten. 'n Beetje jammer is het wel...
 |
| Niels in aktie.... |
 |
| Tygo in aktie.... |
Rødyr rondom ons huis
Rondom ons huis zagen we steeds meer sporen in de sneeuw. Op zich is dat nog niet zo vreemd, want we weten dat er genoeg beestjes in de buurt wonen. Alleen zagen we ze overdag niet. Sinds vorige zondag is daar verandering in gekomen en zie we iedere dag een paar hertjes uit het bos op het veld lopen. Ze graven kuilen in de sneeuw om zo bij het gras te kunnen komen. Ze zijn blijkbaar hongerig genoeg om dicht bij huizen te komen. André heeft ze ook al een paar keer achter de garage en de schuur gezien.
Zondagtochtje naar Åsan
Åsan is een gebiedje in de buurt van Tynset, waar ook ski-loypes zijn getrokken. Van diverse mensen hebben we gehoord dat het redelijk vlak is en ideaal om mee te beginnen als 'startende skiër'. Ik had het een-en-ander gelezen op internet en een niet al te lange tocht uitgezocht met een doel voor de kinderen: wafels eten in een hut. Voor ons de eerste keer met de auto over een winter-weggetje. Je moet een klein bedrag tol betalen om er te mogen rijden, maar je komt dan ook echt middenin de natuur terecht.
Niels en André moesten regelmatig wachten op mij en Tygo. Tygo gaat nog steeds erg langzaam en glijdt absoluut voor geen meter! Als hij een beetje begint te glijden, begint hij te piepen dat hij bang is. Maar hij is helemaal meegegaan naar de hut en heeft alleen op de terugweg (naar beneden), z'n skies uitgedaan. Hoe hoger we komen, hoe meer hutjes we tegen komen. Hier waren we nog niet geweest, en waarschijnlijk zal het in de zomer ook prachtig zijn.
Als we de hut gevonden hebben (dankzij aanwijzingen van aardige noren) blijkt hij op zondag gesloten te zijn. Helaas geen wafels, maar gelukkig had mamma wat chocolade meegenomen. Oók heel erg lekker en verdiend!
Kijk ons nou zitten!
Na een korte pauze begonnen aan de afdaling. Het was te koud om lang stil te zitten, maar onze eerste echte tocht zit erop! Wat een prachtige wereld hier in de bergen. Niels wil volgende keer graag met één van ons op pad, want dat wachten op Tygo vindt hij niks. Hij vindt dit langlaufen leuker dan skiën van de skipiste.
Noorse les en skilessen
André is door zijn bazin aangemeld voor een intensieve cursus Noors die in Tynset wordt gehouden. Deze cursus gaat voor Norskprøve A2-B1 niveau in mei-juni. Hij gaat waarschijnlijk iedere woensdagmiddag naar de lessen, samen met zijn collega uit Polen. Die collega heeft er hélemaal géén zin in en liep afgelopen woensdag al tijd te rekken, om niet te hoeven. Helaas voor hem, kwam de baas binnen en stuurde hem toch naar de cursus. Niet motiverend, maar André gaat er wel voor. Afgelopen woensdag was een soort test om het niveau van iedereen te bepalen. Er waren makkelijke en moeilijke opdrachten en André heeft vertelt dat hij dyslectisch is. Hopelijk houden ze daarmee ook een beetje rekening.Maandag-avond kreeg Niels al de kans om weer op skies te gaan. De idrettsskole had de eerste van 5 avonden langrennski. Hij was moe van de skitocht van zondag èn hij moest daarvoor ook nog naar zwemles. Ik had met hem afgesproken dat hij naar huis mocht wanneer hij wilde, maar hij heeft het volgehouden! Ik heb zelf ook meegedaan met de les. Poeh, wat zijn die kinderen allemaal handig met die lange latten. De langlaufloype is 's avonds verlicht, dus het was een mooi gezicht!
Vandaag hadden we de leraar niet op de kast, maar op de tafel!
Naast normale noorse les, hebben we ski-smøring gekregen, ofwel welke wax gebruik je en hoe breng je dat aan? Na de lunch zijn we een klein tochtje gaan maken met enkele leerlingen uit de klas: Syriër, Somaliërs, Eritreaan, Kongolees, Duitse en ik. Dat was erg lachen, maar het schoot niet heel erg op! Iedereen deed erg zijn best...dàt moet gezegd worden en ik heb weer wat geleerd over waxen! We hadden de verkeerde gebruikt, wat het ijs bleef onder de skies plakken!
Tot de volgende blog, en reacties zijn altijd welkom!
