Herfst!

Vorige week ben ik begonnen op het opplæringssenter in klas B1 met Noorse lessen. De eerste dag was al meteen een bijzondere: Tyttebær-tur! We zijn 's ochtends de bossen ingegaan, vlakbij school, en hebben een aantal uren rode bessen geplukt en vooral véél gepraat. In het Noors! Dinsdag kreeg ik eigenlijk de eerste lessen, en dat valt mee. Het tempo is rustig, dus er is voldoende tijd om weer wat grammatica op te pakken. We hebben inmiddels 9 nationaliteiten in de klas, en vanaf komende donderdag zelfs 10! Dat is prettig, want nu moet je verplicht communiceren in het Noors (of soms wat Engels tussendoor). Tijdens de pauzes merk je wel dat er veel mensen snel hun moedertaal gaan gebruiken. In de andere klassen zitten nl. meer vluchtelingen die met elkaar arabisch praten. Mijn klas is wat dàt betreft een uitzondering.

Zaterdag en zondag waren klusdagen bij de bua, het hutje van de boerderij. Niels en ik zijn zondag gaan kijken, maar tegelijkertijd was er op dezelfde berg 'Kom-deg-ut-dagen' van de Turforening. Er was een speurtocht uitgezet en er werd memory gespeeld bovenop de berg. Gunn Kari vond dat we eerst dààr naartoe moesten, dus dat hebben we maar gedaan. Was erg leuk!

Omdat we de auto bij het hutje hebben laten staan, zijn we via de 'verkeerde route' boven gewandeld en hebben we rustig even gewacht tot de we de eersten naar boven zagen komen.

Doordat er nog niemand was, hadden we alle rust en tijd om 'de grot' te verkennen.

 

Niels kwam nog klasgenootjes tegen en met memory wint hij altijd! Hij had het dus goed naar z'n zin.

We hebben zelfs de krant gehaald met naam en toenaam!

Daarna ben ik hard aan het werk gegaan bij het hutje. Mijn taak was de hut en het wc-hokje voorzien van een nieuwe laag olieverf. Het knapte er goed van op! Alleen zat ik zelf helemaal onder, van top-tot-teen!

 






Tygo geniet ondertussen regelmatig van zijn zandbak. Speciaal wat foto's voor opa en oma!

 

 




Omdat we nog 2 van de fem-på-toppen van de Barnas-turlag moesten doen, bood een moeder/organisator van de vereniging aan om dit samen met ons te lopen.
Hierdoor stonden we woensdag-namiddag, half 6, weer klaar voor een avondtocht naar een fjell-top. Het was heerlijk zacht, zonnig herfstweer. We hebben genoten en zagen nog nèt niet de zon ondergaan op de berg. De moeite waard!
 Eerst even een goede wandelstok uitzoeken, en daarna op pad. Hier nog met jassen aan, maar die konden al gauw uit. 

Niels bij een grote paddenstoel (of is het paddestoel?)

 
 

Lekker 'neerploffen' in het zachte mos...

 

En op de top natuurlijk iets lekkers eten, en genieten...

Ook pappa neemt 't ervan, wat een luxe op een doordeweekse woensdag-avond!

 

Zo....die hebben we weer in the pocket! Nog ééntje te gaan en dan hebben we alle 5 kindertoppen van dit seizoen gehad!

 

Donderdagochtend had ik een gesprek met de helsesøster op school en werd Tygo nagekeken op lengte, gewicht, gehoor en ogen. Alles O.K. Daarna naar school, en na school direct door naar het sollicitatiegesprek in Alvdal . PFF, dat valt nog niet mee! Ik versta het Noors steeds beter, maar als een man dialect gaat praten met een hele donkere stem, nee...dan knik ik vriendelijk dat ik het begrijp, maar ik versta er geen snars van! Het lijkt me dan ook beter om eerst nog wat meer te leren, maar het was zeker geen slechte ervaring. Komende week nemen ze een beslissing over de kandidaat die het gaat worden. Ik ga ervan uit dat ik dat niet ben.
Donderdagavond nog even met Niels mee naar de judoles. Tygo heeft langs de kant wat gespeeld, totdat hij huilt omdat hij onderuit is getrokken aan een touw om zijn benen. Zijn linkerarm hangt er een beetje bij, en hij klaagt over pijn. 's Avonds kan hij niet slapen van de pijn en ben ik nog paracetamol-zetpillen gaan halen. Vrijdagochtend voor de zekerheid naar de dokter gegaan, want Tygo klaagt niet zo snel over pijn en gebruikt z'n arm maar mondjesmaat. Foto's wezen gelukkig uit dat het niet gebroken is. Nu een paar dagen later gaat het gelukkig alweer een stuk beter.

Zomaar een rondje door de tuin gelopen om wat herfstfoto's te maken. Zie hier het resultaat:

Lekker spelen met bladeren en André plukt de laatste bessen.

Zoveel verschillende paddenstoelen!

 

Wat een joekels van rozenbottels! En wat een kleur!

 
 

Ondertussen blijft het mooi herfstweer. 's Morgens begint fris en mistig, maar als de zon doorbreekt, hebben we heel de dag blauwe luchten en gemiddeld zo'n 20 graden (op de veranda nog warmer!) De laatste dagen was er 's nachts de eerste nachtvorst, dus het wordt wel steeds kouder. Er kan binnen enkele weken al de eerste sneeuw gaan vallen, maar nu genieten we nog volop van het warme herfstzonnetje!

 

Zaterdag zijn we dan ook op pad gegaan naar de laatste bergtop van onze kaart. We hebben het goede weer benut en meteen nog gezocht naar blauwe bessen.Volgens een Noorse oma, die we onderweg spraken, is de tijd daarvoor eigenlijk een beetje voorbij. Tyttebær kan nog wel, maar die vind ik niet zo lekker smaken.

Je komt nu de meest prachtige kleuren tegen....

 

Makkelijk tochtje, de top is zó bereikt. En wat een prachtig plekje weer.

 

Geen haast vandaag, lekker zitten, spelen en genieten!

  

 
Daarna zijn we nog naar de lokalmat-dagen in Tolga gegaan, waar we ons getrakteerd hebben op een klein hapje van het een-en-ander. Er werd nog gezongen door Sneppen, het koor van Colinda. De kinderen hebben het  nòg over het traktorlied!


 

Zondag werd Loreena 16 jaar en het was wederom prachtig weer. De kinderen hebben heerlijk met de andere Nederlandse kinderen in de tuin gespeeld.

'Geheim december-overleg'  wat niet voor kinderoortjes bedoeld is!
Dit ging overigens prima, ze hadden niks in de gaten.

Maandag-avond was 'Bli-kjent-kveld'. De bedoeling was om de andere ouders een beetje te leren kennen. Ik ben met Tygo om 18.00 uur naar school gegaan, waar we buiten op het schoolplein allerlei spelletjes hebben gedaan. Daarna naar binnen om gezamenlijk wat te eten van hetgeen iedereen had meegebracht. Er was genoeg! Ik kan niet zeggen dat ik de andere ouders beter heb leren kennen. Ze zijn allemaal héél aardig, glimlachen vriendelijk, maar er is niemand die spontaan een praatje maakt. En het lijkt wel of iedereen elkaar al kent. De enige waarmee ik heb gepraat was een oma die met haar kleindochter was meegekomen. Het was wel leuk om mee te doen met de aktiviteiten.