Terug van weggeweest

Een heel lang verhaal deze keer, met een kleine impressie van de vakantie en de eerste week thuis.

Na ons bezoek aan Nederland zijn we, na een nachtje in Hengelo, via Duitsland naar Denemarken vertrokken.

Ons eerste hutje

Hierna zijn we beland op camping Jelling in het gelijknamige plaatsje. We zijn drie nachtjes gebleven met natuurlijk een bezoekje aan Legoland en genieten van alle dingen op en bij de camping, zoals het gemeentelijke zwembad waar we toegang hadden als gasten.

 

 

 

 

Daarna vroeg opgestaan en doorgereden naar Hirsthals om de boot naar Kristiansand te halen. In tegenstelling tot vorig jaar: dit jaar is dat gelukt. Twee nachtjes doorgebracht op Kilefjorden camping. Meteen weer helemaal terug in de natuur met een hutje tussen de bomen.

 

  

Na 2 dagen zijn we doorgereden over de 9 naar boven. Aangezien de kaart die we hebben alleen Oost-Noorwegen weergeeft, en de Tom-Tom verder niet veel toevoegt, hebben we ons laten verrassen door het landschap en het gebied waar we doorheen zijn gereden. We klommen steeds hoger-en-hoger totdat je een lange tijd boven de boomgrens bijna in de sneeuw rijdt.

Toen we uiteindelijk uit de bergen weer wat lager kwamen, bleken de campinghytte allemaal volgeboekt. Tsja, kleine misrekening. We zijn uiteindelijk iets verder doorgereden en kwamen bij een Hyttecenter uit. Nou ja, meer luxe appartementen met prachtig uitzicht voor een schappelijke prijs. Wel een les voor de volgende dagen om van tevoren even te bellen of mailen voor een hut.

 

 

 

Daarna langs het Hardangerfjord, over hele smalle stukjes weg, naar Øvre Eidfjord voor drie nachten. Wel van tevoren gebeld in m'n beste Noors! Wat is Noorwegen toch mooi in dit gebied, en oh, wat ben ik blij dat ik toch in een wat beter toegankelijk gebied woon! 't Is prachtig, maar je bent uren onderweg voor je boodschappen ed.

De zondag was nat en regenachtig, hoewel de temperatuur goed was. We hebben het Hardangervidda Naturcenter bezocht, waar we een 3-d film hebben bekeken. 5 Projectieschermen geven het gevoel over het Hardangervidda te vliegen. Was prachtig, maar ook om een beetje misselijk van te worden.

 's Middags zijn we over de Hardangerbrua gereden. De Hardangerbrug overspant het Eidfjord, het oostelijk deel van het Hardangerfjord, en is de enige vaste oeververbinding over het fjord. Aan beide zijden van de tunnel is in de berg een ondergrondse rotonde gemaakt. 

 Dit geeft het gevoel in een UFO terecht te zijn gekomen. 

  Het was niet interessant genoeg voor Tygo.

's Avonds spookachtige nevels rondom de camping. 's Ochtends bleek het nog steeds te nevelig om een mooie wandeling te kunnen maken naar Vøringfossen. Het water valt een spectaculaire 182 meter naar beneden, maar dit was nu niet goed zichtbaar.. 

 

 
 

Omdat het nevelig en mistig bleef hebben we 's middags voor een andere wandeling gekozen. Gelukkig knapte toen het weer ook op en hebben we prachtige foto's kunnen maken. 

Kjeåsen is een berg boerderij in Eidfjord-gemeente in Hordaland . De boerderij ligt op een richel in de bergen rond 530 m diep in Simadalsfjord . De boerderij werd bewoond sinds circa 1650. De boerderij is nu niet meer het hele jaar in gebruik, maar tijdens de zomer zijn er bewoners. Het wordt dan voornamelijk bezocht door toeristen, zoal wij. De boerderij is genoemd "'s werelds meest ontoegankelijke". Dat hebben we gemerkt!

Kjeåsen kan te voet worden bereikt op het steile pad van Sima energiecentrale . Dit was de boerderij- weg tot 1974 , de reis duurt ongeveer 1 1/2 - 2 uur per enkele reis. Nou...er was weinig 'weg' te ontdekken, 't is meer een klimuitdaging. 

 


  

 

Eigenlijk hadden we hier besloten om niet meer verder te gaan. 't Is wel erg stijl  omhoog, constant klimmen en we moeten ook nog naar beneden... maar de kinderen beslisten anders.

 

 

Het is ongelooflijk dat ze tot aan 1974 op deze manier naar boven moesten.

 

 

 Wat een leuk ontvangst boven, tafeltjes met bloemen en een prachtig uitzicht! Er stond iemand wafels te bakken, dus de kinderen hebben wafels als beloning gekregen voor zo'n geweldige klimtocht.

 

 

We hebben een lift naar beneden gevraagd aan mensen die met de auto naar boven waren gekomen via de 2,5 km. lange tunnel van de waterkrachtcentrale. De tunnel heeft een rijstrook, met een regeling: op elk heel uur mag je naar boven en op elk half uur naar beneden. De auto's kunnen elkaar nl. niet passeren. De weg en de tunnel naar Kjeåsen werd gebouwd in 1974 in verband met de waterkracht-ontwikkeling in Simadalen. Ook wel "'s werelds duurste particuliere weg" genoemd. Voor ons een uitkomst, want met de kinderen die steile helling weer naar beneden, zagen we niet meer zitten.


De volgende dag zijn we verder gereden over het Hardangervidda, naar een camping in Fagernes. Hier konden wij en de kinderen nog een beetje genieten van waterplezier. Leuke camping met gloednieuw sanitair en zelfs een eigen ruimte voor de kinderen met kindersanitair.

 

En de jongens genieten weer van de tablet met internet. 

Na een nacht in een schattig hutje zijn we doorgereden over de Valdres-flya, langs Jotunheimen National Park. Dit is toch ook weer een fantastisch gebied.

 

 

 

Dit gaf aanleiding om een lekkere lange pauze te houden en te genieten van water en steentjes gooien. Daarna betrok de lucht een beetje en werd het tijd om naar een camping te gaan zoeken.

 

Dan komt de laatste dag van de vakantie: door Rondane National Park richting Tynset. De herfst lijkt toch al z'n intrede te gaan doen. We komen al heel veel paddenstoelen tegen.

 

Vi er hjemme!

We dachten nog een paar rustige dagen te hebben voordat de kinderen weer naar school gaan maandag.

 De eerste controle van het huis leverde op dat er een dakpan kapot bleek te zijn.  Dit is gisterenochtend (7.30 uur!) nagekeken door een timmerman, maar gelukkig niets anders kapot .

De grasmaaier heeft het begeven (na 3 weken zonnig en warm weer was het gras erg hoog geworden...niet dat dàt de oorzaak hoeft te zijn). We zijn natuurlijk begonnen met het maaien bij de speeltoestellen en de vlaggenmast om alle splinters en glas te kunnen vinden. Mogelijk dat dààr 't 'm in zit, maar zelfs de buurman Kjell weet het niet...en die weet véél van motoren! Knut heeft 'm vandaag opgehaald met z'n joekel-shovel naar een mechaniciën. 

We vinden trouwens nog steeds splinters méters verder dan waar de paal staat. Dit weekend komt Knut met z'n materialen om 'm om te zagen want echt veilig is de paal niet meer.

Een koppeltje schapen was losgebroken bij de andere buurman en die liepen bij ons over het terrein te blaten en klingelen. We waren ineens echte boeren met een eigen kudde!

Gisteren hebben we de schoorsteenveger op visite gehad. Vak apart zeg! Mooi uniform met dubbele rij knopen, echt ouderwets. Alles dicht moeten stoppen met natte doeken tegen het roet. Dat bleek nodig! Over 2 jaar zijn we weer aan de beurt.

En gisteren wilde ik een CD-tje opzetten, maar toen kwam ik erachter dat de versterker geen stroom meer heeft. Tòch nog een kleine schade door het onweer waarschijnlijk. Balen.

Ik had een aanvraag gedaan voor goedkeuring van mijn diploma, maar blijkt dat ze 'gecertificeerde erkende kopieën' willen en niet zomaar een kopie van het origineel. Daarnaast ook certificaten van alle werkgevers waar ik heb gewerkt sinds mijn afstuderen, in het Engels en gecertificeerde kopieën èn alle schoolgegevens, naast een vertaald diploma, ook de inhoud van de studie en de hoeveelheid praktijkuren. Pff het kost tijd en geld!

De nicht-van-de-buurvrouw, die bij de politie werkt, wil helpen met erkenning van alle kopieën. En ik ben druk bezig om iedereen aan te schrijven.

Het weer is frisser geworden maar er vallen hier toch weinig buien. Er zijn al veel paddenstoelen te vinden en sommige berkenbomen krijgen al gele blaadjes. De kinderen spelen nog steeds buiten in korte broek en t-shirt (terwijl ik met kippenvel rondloop). Met het zonnetje uit de wind is het nog steeds goed toeven. Volgens Kjell, André's baas, heb je in september meestal nog een aantal mooie weken. Daar rekenen we dan ook maar op. 't Is wel een hele korte zomer geweest voor mijn gevoel, terwijl de buurvrouw juist zegt dat de zomer zo vroeg is begonnen en ze lekker lang warm weer hebben gehad, nou ja...

Onze bonen-oogst is erg royaal. We hebben te teller voorlopig staan op 5 boterboontjes en 6 groene boontjes. Er hangen er nog wel wel een paar aan de takken, maar volgend jaar gaan we eerder beginnen met kweken. Zijn ze niet mooi?

Tot zover deze lange weblog. Volgende keer zal hij niet zo lang zijn hoor. Blijf lezen en reacties zijn altijd welkom!