Een nieuw jaar, een ander huis...

December eindigde een beetje turbulent met ziektes bij de kinderen: Niels een luchtweg-infectie en Tygo onder de waterpokken, van zijn haren tot onder zijn voetzolen. Ondanks dat hebben we in december nog wel genoten van de kerst in Noorwegen, zoals altijd met sneeuw en bijhorende kou.

Op 9 december hebben we een bezoekje gebracht aan de kerstmarkt in Røros. Ieder jaar weer gezellig, zeker aan het eind van de middag als het wat gaat schemeren. Dan is het zo gezellig met de lichtjes en kerst-kraampjes in de straten...






Op 10 december werden we uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de 'julegrantenning' in Auma. Aangezien we hier naartoe verhuizen, leek het ons een goede gelegenheid om alvast een beetje kennis te maken met de buurtbewoners. Na het zingen en dansen rond de kerstboom, worden de lampjes aangestoken en komt de 'kerstman' met snoep voor de kinderen. Voor iedereen was er warm drinken en wat lekkers in het kleine houten hutje van de buurtvereniging 'Auma-vel'.

 

André was al enigszins bekend met de kerstman (-vrouw). Verder kennen we al een aantal mensen via werk en andere activiteiten. Sommige bewoners kwamen zich voorstellen en een praatje maken, terwijl anderen zich meer op de achtergrond hielden. Het was er gezellig en de jongens hadden meteen wat speelkameraden gevonden. We verheugen ons op de verhuizing!

 Niels heeft ons uitgenodigd voor de eind-musical van de 7e klas, de laatste klas van de basisschool.
'Jul i Grønnfjell' heet het stuk en speelt zich af op een berg in Tynset. Ze voeren het op in de grote theaterzaal van Tynset in het kulturhus.





We hebben genoten! Ze zijn met elkaar erg goed en de liedjes klinken geweldig. We lachen ook heel wat af om alle grapjes.

 
Een liedje uit de voorstelling!

Een stukje video van de voorstelling!

Dat we niet de enigen zijn die ons voorbereiden op de verhuizing, blijkt wel weer... We krijgen deze foto toegestuurd van onze lieve zwager Marco: op Google Earth is 'Molstad' te zien met een oude schuur naast het huis. Deze schuur is een aantal jaar geleden weg gehaald, omdat hij op instorten stond. Leuk hoor Marco! Bedankt voor het delen!😊

Volgens de 'oud gebruik' moeten er minstens zeven verschillende koekjes geserveerd worden bij de koffie op eerste kerstdag. We redden dat dit jaar niet, maar doen ons best om toch wat lekkers te maken.



Op 13 december is het Santa Lucia en worden er traditioneel 'Lussekatter' gegeten. Dit zijn zoete broodjes, liefst in een S-vorm met rozijnen. Omdat ik op het dagcentrum zo'n lekker recept had gemaakt, probeerde ik het thuis ook. Ze vielen in de smaak bij de jongens (de bakker in huis vond ze minder lekker, maar daar hebben we xxxx aan!).

Op 24 december worden we verrast met prachtige regenboog-wolken in de lucht.

Hoera voor google! Ik zoek het op en dit is wat ik vind:
'Een parelmoerwolk of polaire stratosferische wolk is een soort wolk die op zeer grote hoogte (15 tot 25 km), in de stratosfeer, voorkomt.
De meeste wolken, die bestaan uit waterdruppeltjes of ijskristallen, komen voor in de onderste twaalf kilometer van de atmosfeer. Deze luchtlaag kan veel vocht bevatten dat bij afkoeling overgaat in waterdruppeltjes of ijskristallen en zichtbaar wordt als wolken. Boven twaalf kilometer hoogte bevindt zich een luchtlaag die ook wel stratosfeer wordt genoemd. Deze bevat ook het meeste ozon en daarom spreekt men ook wel van de ozonlaag.' (Wikipedia).

 Kerstavond begint in Noorwegen eigenlijk al 's middags. Iedereen kleedt zich om en dan gaan ze aan tafel voor een uitgebreide maaltijd. Wij hebben de traditie 'geadopteerd' en er een eigen draai aan gegeven. In Nederland deden we niets bijzonders en begon kerst met eerste kerstdag, hier gaan we aan tafel en (typisch Nederlands) fondue.

In Noorwegen komt de kerstman kadootjes brengen, zoals Sinterklaas bij ons. Vaak een familielid die verkleed gaat en een grote zak brengt. Wij hadden na het eten nog een paar kleine kadootjes onder de kerstboom, maar die worden niet gebracht door de kerstman. Dat zijn gewoon pappa en mamma die ze daar hebben gelegd.😉

Tweede kerstdag gaan we naar Tolga. Daar verzamelen we in het stationsgebouwtje (een gezellige huiskamer) met meerdere Nederlanders onder elkaar. Omdat iedereen iets mee neemt, hoeft niemand veel te doen. We genieten met elkaar, we doen een spelletje en kijken ondertussen af- en toe naar buiten waar het heel hard is gaan sneeuwen. Gelukkig wordt de weg, ook op tweede kerstdag, goed vrij gehouden.

In de loop van de middag en avond gaat Tygo steeds vaker vragen wanneer we naar huis gaan. Hij heeft niet veel gegeten, is wat hangerig en lijkt zich niet zo lekker te voelen...Eerst denk je dat hij waarschijnlijk gewoon moe is, maar als ik bij het uitkleden allemaal rode vlekjes zie, krijg ik mijn vermoedens. De volgende ochtend is het overduidelijk: Waterpokken!

Na een aantal vervelende dagen, waarin Tygo echt niet lekker is en Niels flink verkouden, krijgen we een kleine troost: drie dozen met kadootjes uit Nederland! De post naar Noorwegen heeft er deze keer erg lang over gedaan. Waarschijnlijk kwam dit door een storm in Nederland, waardoor er geen vliegtuigen vlogen, en de chaos op het postkantoor in Tynset. Er wordt heel veel op internet besteld, en aangezien Noren iedereen in de familie- en vriendkring een cadeau 'moet' geven....tsja, dan weet je het wel.

Oudejaarsavond 2017 zijn we thuis en zien we het vuurwerk op een afstandje in Tynset...voor de laatste keer. Niels en ik gaan buiten kijken, terwijl Tygo en André binnen blijven. Raar gevoel, niet weemoedig of triest, maar raar...volgend jaar wonen we hier niet meer.

DINSDAG 2 JANUARI 2018

Eindelijk hebben we de sleutels! Een goed begin van het nieuwe jaar.

 

 Op het spoor komt er juist een sneeuwschuif-trein voorbij (of..., hoe heet zoiets Leon?) Speciaal voor mijn neefje snel een foto genomen.

 Tygo is nog een paar daagjes thuis, omdat hij nog niet helemaal van de plekjes in zijn gezicht af is en nog niet zoveel eetlust heeft. Hij helpt mee om sneeuw te ruimen voor de garage en op de veranda.

Aangezien we deze eerste week nog moeten werken, rijden we alleen wat heen- en weer met spullen die al mee kunnen, meten en rekenen, verwijderen we alvast wat schroeven, spijkers en lampen en maken we keuzes over bijv. de verf op de muren. Dan is het toch lastig om bijv. je moeder niet in de buurt te hebben, om mee te laten kijken. Via Whatsapp komen de kleuren toch anders over (grijs).


 Als André op donderdagmiddag naar het huis gaat, is er heel veel sneeuw gevallen en maakt hij een paar foto's met zijn mobiel. 





In het weekend kunnen we echt goed beginnen. De jongens installeren zich in het appartement beneden, waar ze een eigen speel- en DVD-kamer hebben gemaakt. We hebben totaal geen last van ze!

De keuken, de ruimte waar ik het minst blij van werd, is als eerste aangepakt. Nadat we de koelkast hebben verzet, naar een andere hoek en twee bovenkastjes zijn verwijderd, ziet de keuken er al een stuk toegankelijker en lichter uit. André is begonnen met het verven van de keuken, want die blauwe kleur was ook niet helemaal 'ons ding', zeg maar.

oude situatie

 Nico komt helpen om een andere indeling te maken op de beneden-verdieping. Hierdoor zullen wij een mooie, grote slaapkamer krijgen, en wordt de toegang naar de badkamer en toilet, vanuit het appartement logischer.

← De vorige eigenaar werkte bij de Noorse spoorwegen. We vinden hierdoor allerlei spoor-onderdelen, zoals deze loodzware rails en bielzen. Leon wil ze wel graag hebben...iemand die ze mee op transport wil nemen naar Nederland?😏

Tygo hangt alvast wat mezenbollen op, hoewel we nog geen vogeltje gezien hebben hier...

De jongens proberen op hun eigen manier 'mee te helpen'. Zodra de muren geverfd zijn en de eerste stukjes laminaat er liggen, komen ze al in hun slaapkamers zitten. Niet altijd even handig, maar ik snap dat ze er graag in willen. Zodra het mogelijk is, schroeven we de bedden in elkaar en kunnen we blijven slapen.




 Op 15 januari woedt er een flinke sneeuwstorm. Terwijl ik naar buiten loop om een opengewaaide schuurdeur dicht te doen, zie ik achterop het veld de vonken van de elektriciteitsdraden springen. Even later valt in het huis gedeeltelijk de stroom uit.
Waarschijnlijk zijn er meer buurtbewoners met elektriciteitsproblemen, want, niet veel later, rijden een aantal mannen van het elektriciteitsbedrijf ons terrein op. Met een sneeuwscooter. Die laden ze van de aanhanger en gaan omhoog richting het bos. Ze zijn een tijdje bezig om alle draden weer vrij te maken van takken, denk ik, want even later doet de elektriciteit het weer. Wat een kanjers, met dit weer!

 De kasten kunnen weer gevuld worden. Dit is de kamer van Niels.

Ik ben begonnen met het verven van de muren in de woonkamer, want die wil ik graag klaar hebben, voordat we de grote spullen gaan verhuizen.

Zaterdag 20 januari is de grote verhuisdag. We worden geholpen door Stein en Gunn Kari (die ik ken via het Rode Kruis), Nico en Ineke (Ineke heeft voor heerlijke tomatensoep gezorgd!) en Peter en Ingrid (helemaal uit Kåsa met aanhanger!).
Omdat er nog veel sneeuw lag bij het oude huis, heb ik de eigenaresse gebeld met de vraag of ze nog even wat sneeuw konden ruimen. Een van de medewerkers (ze hebben een graafmachine-bedrijf!) kwam nog een klein rondje rijden. Hij deed het zo snel, dat ik niet de mogelijkheid had om te vragen of hij het hele middenterrein vrij wilde maken...we moesten het dus doen met een smal weggetje.
We zijn een flinke tijd bezig geweest,
maar de meeste spullen waren rond twee uur 's middags in ons nieuwe huis.

Gelukkig hoeven we dit voorlopig niet meer te doen. Pfff, stress en onoverzichtelijk, maar dankbaar voor alle hulp die we hebben gekregen. Dat wordt nog een keertje een kleine barbecue-party houden, om de goede afloop te vieren!

Eén van de eerste aankopen is een nieuwe pannenset. Het blijkt dat de (nogal dure) pannenset die we hadden, niet gebruikt kan worden op een inductie-kookplaat. Moet er wel bij vermelden dat onze oude pannen stammen uit de tijd dat André zijn eerste huis in de Stadspolders kocht (1996).

Die avond staan er plotseling een aantal mensen voor onze oprit. Ze lopen wat heen- en weer en kijken voortdurend in de greppel aan de overkant. De jongens zijn nieuwsgierig en willen graag gaan kijken, maar ik heb zo'n vermoeden dat er een dier is aangereden, dus weet ze over te halen om binnen te blijven. Uiteindelijk zien we de oorzaak van alle drukte, als het uit de greppel wordt getakeld: een vrouw is van de weg gereden met haar auto. Hoe dat kon gebeuren op dit stukje rechte weg, is ons een raadsel. We vermoeden dat ze naar ons (prachtige!) huis heeft zitten kijken....😉

De dagen zijn variërend, van rond het vriespunt, tot een dag met -34 op de buitenthermometer. Omdat het huis veel beter is geïsoleerd en minder/niet vochtig, merk je daar binnen nauwelijks iets van. Wat een verschil met het huis waar we vier jaar hebben gewoond!

Ondertussen gaan we door met klussen, opruimen en inruimen. We komen erachter dat we minder bergruimte hebben in dit huis, en dus krijgen de kledingkasten van Tygo's kamer, een nieuwe bestemming: inrichting van de wasruimte!
 Ook bij binnenkomst, missen we de grote garderobe die we hadden in het andere huis. Dit hebben we gedeeltelijk opgevangen door twee mooie kasten van IKEA in de hal te zetten.

 Verder nog een paar laatste foto's (die ik zojuist snel heb gemaakt) om een laatste indruk te geven van ons nieuwe thuis. Hoewel we nog niet met alles klaar zijn, wordt het al wel echt ons huis. Moortje, Niels, Tygo, André en ik voelen ons thuis!

Niels z'n kamer.

Tygo's kamer.

Nieuwe, grote bank in de woonkamer. Er komt nog een ander vloerkleed...

Ons 'nestje' op de beneden-verdieping.