Een nieuw jaar, 2017 is begonnen....

Geen idee of iemand nog zin heeft om dit te lezen, maar ik ga even gauw door januari van dit jaar...want die ging alweer snel voorbij!

Op oudejaarsdag heeft André nog gauw even wat appelflappen en oliebollen gebakken. Hier in Noorwegen is deze traditie niet bekend (behalve dan bij het handjevol Nederlanders....), waardoor hij geen lange dagen en nachten maakt om iedereen van deze baksels te voorzien. Uiteindelijk is hij toch nog een hele dag bezig geweest boven de frituurpan om ´s avonds wat Nederlandse lekkernijen op tafel te zetten.



Oudejaarsavond hebben we, net als vorig jaar, bij Aleida in Vingelen doorgebracht. Samen met een heleboel anderen en met een paar leuke gezelschapsspelletjes. Heel gezellig, gemoedelijk en fijn gezelschap, waardoor het al snel twaalf uur werd.
Aleida heeft een prachtige stoel in haar huiskamer, versierd met lampjes....


Bij Triviant ging het er serieus aan toe. Er was ook een versie met Harry Potter-vragen, die alleen de echte kenners konden beantwoorden. Wij niet-ingewijden in de geheimen van de H.P.-wereld kozen voor de ´gewone vragen´...hoewel die soms ook al moeilijk genoeg zijn!

Op de grond, in een hoekje bij de kerstboom, werd er Carcassonne gespeeld. Vraag me niet hoe dit spel werkt...maar Niels en Tygo deden er enthousiast aan mee...

En verder nog wat sfeerfoto's om het verhaal niet te lang te maken....

Net iets voor twaalven begon Tygo toch wel erg moe te worden. Hij heeft zich even op de bank neergevlijd, maar niet geslapen.

Nieuwjaarsdag was heerlijk rustig, met een uitgebreid ontbijt en natuurlijk een traditioneel spelletje sjoelen, voordat we aan tafel gingen om nog een keertje te fonduen.
Een voordeel van ver van de familie wonen....geen familiebezoekjes afleggen om nieuwjaar te wensen. Aan de andere kant missen we dan soort tradities dan ook wel weer....we maken dus gewoon maar onze eigen tradities hier!


Niels houd netjes de stand bij...cijfertjes: zijn hobby!

Zondag 8 januari had Tygo 's middags bij Eirik gespeeld, een vriendje van school. En Eirik wilde graag mee voor de traditionele nieuwjaarstocht met paard en sledes in Savalen met de Barnas Turlag. Ook dit jaar waren we weer uitgenodigd door Jan van de paardenmanege om een ritje door de sneeuw te maken. Eerst hebben de kids nog even gespeeld op de verlaten skipiste, voordat we naar de manege gingen.

Bij de manege konden de kinderen, naast het ritje met de paardenslee,  ook de andere paarden begroeten, lekker in het hooi spelen (wat  eenmaal thuis een hoop rotzooi geeft in je gang!)  en genieten van wat lekkers in het kleine warme hutje. Gelukkig kwam er ook nog een klasgenoot van Niels. Het was weer erg gezellig en sfeervol, zo 's avonds in het donker met fakkels.

Vrijdag de 13e...Tygo heeft de mogelijkheid om klimmen uit te proberen. Hij klimt helemaal tot bovenaan, maar dat was meteen de laatste keer. Hij is blijkbaar zo geschrokken, dat hij dat nu niet meer durft....terwijl hij wel bovenin bomen en op een klimrek zit!

's Middags kwam Kristian, het vriendje van Niels, om een nachtje bij ons te logeren. Voor de gelegenheid mochten ze de woonkamer in beslag nemen, want ook Tygo vond het leuk om bij hun te slapen. Ze gingen ijverig aan de slag met het verslepen van beddengoed en matrassen, maar uiteindelijk lagen ze allemaal.

Op zaterdag zijn we met zijn allen naar Savalen gegaan. Niels en Tygo gingen sleeën, Kristian en ik gingen skiën en André vertrok op zijn langlauf-latten voor een rondje.

Vanwege voldoende sneeuw was, voor het eerst in vijf jaar, ook de grote piste aan de andere kant geopend. Het was geweldig skiën op verse sneeuw en een rust....die vind je niet op Oostenrijkse pistes!

Tussendoor nog even een pauze in de grote verwarmde tipi om bij te tanken met wafels en broodjes worst. Daarna gauw nog een paar laatste rondjes, want om drie uur sluit de lift...dan wordt het alweer donker.

Man, o, man......wat een uitzicht!

Als het zonnetje achter de bergen zakt is het echt tijd om weer naar huis te gaan. Morgen weer zo'n dag! 

Zondag 15 januari nog een dagje skiën in de 'achtertuin'. Deze keer werd ik uitgenodigd om mee te gaan met Tonny. Hij had, via zijn werk, kaartjes kunnen regelen. Daardoor stonden wij, zijn vader Nico en zijn dochters Maan en Ylva weer bovenop de piste van Savalen. Wederom een geslaagde dag en heerlijk genoten. Wat een luxe dat dit zomaar kan...hier wonen wij! Soms moet ik mezelf even knijpen....

Of het nog niet genoeg is....op dinsdagmiddag nemen André en ik nog even samen de tijd om erop uit te gaan, voordat de kinderen weer thuis worden gebracht met de schoolbus. We willen toch beter worden op onze langlauf-skietjes, dus maken we een klein tochtje van ongeveer een uurtje in de buurt van Tynset. Een uurtje weg van de bewoonde wereld.

Woensdagochtend, als de jongens net zijn opgehaald door de schoolbus, zie ik buiten de lucht verkleuren. Snel foto's maken! Meestal is het binnen tien minuten alweer weg, maar in deze periode van het jaar heb je vaak dit soort zonsopgang en zonsondergang.

Ze weet het nog niet, maar deze dame ligt voor het kattenmandje waarmee ze zo direct naar de dierenarts wordt vervoerd! Moortje is alweer wat ouder, waardoor we er vanuit gingen dat het snurken en piepen door haar neus wel door de ouderdom komt. Maar de laatste maanden loopt ze te snotteren en te niezen en dat is gewoon niet smakelijk meer...tijd voor een bezoekje aan de dierenarts dus.

Het matje waarop te ligt te slapen, had ik al dagen eerder bij de lekkere warme kachel gelegd....heel gemeen dus dat ze juist op dat lekkere matje de tas in wordt gelokt!

Bij de dierenarts heeft ze zweetpoten van de stress....ze krijgt druppels in haar ogen om te kijken of de verbinding tussen neus en ogen open is, en er wordt een thermometer ergens gestopt waar het niet zo fijn is, er wordt gevoeld, geknepen, geluisterd...maar ze ondergaat alles. Er worden wat rare geluiden gehoord achter in haar keel, maar haar longen zijn schoon. Eigenlijk is niet goed te achterhalen wat ze heeft, diagnose onbekend en moet er achterin haar keel-neusholtes worden gekeken. Maar ze is verder nog erg gezond voor haar leeftijd, en een poes van deze leeftijd brengt ze liever niet meer onder narcose. Waarschijnlijk toch een ontsteking, of een parasiet, of een poliep, of erger...eerst behandeling met antibiotica proberen. Nu, twee weken verder, is het niezen bijna verdwenen en snottert ze helemaal niet meer. Gewoon een gezonde, oude dame....(die nog steeds snurkt tijdens het slapen), hopelijk blijft het zo als we helemaal klaar zijn met de AB-kuur.

Vrijdag 20 januari heeft André een dagje vrij en gaat meteen op de ski's zodra de jongens weg zijn. De maan staat nog aan de hemel als hij zijn auto parkeert bij het beginpunt. Niet lang daarna komt het zonnetje op en geniet hij van een aantal uren rust en stilte....(en af en toe een kreuntje als hij valt). Als hij terug komt staan er heel wat meer auto's geparkeerd van mensen die hetzelfde zijn gaan doen.

En dan wordt het verhaal misschien een beetje saai voor de mensen die niet van sneeuw houden, maar op zaterdag 21 januari heeft Tygo een uitnodiging voor een verjaardagsfeest. En dat feestje wordt gehouden bij het vakantie-appartement van die familie in Savalen. Niels wil liever sleeën op de skipiste in plaats van een rondje op de lange latten met ons. Daardoor zitten we later, met z'n tweetjes, aan de rand van het bevroren meer en kijken naar de zon die langzaam onder gaat. Genieten van de kostbare tijd met z'n twee-en, dat komt niet zo heel vaak voor!

Op het water zijn nog wat laatste vissers bezig om hun spullen te verzamelen. Dat lijkt ons nou niks...bij een gaatje in het ijs te gaan zitten kou-kleumen....ieder zijn hobby!

Maandag 23 januari heeft Niels een herhaling gehad van MR-onderzoeken die vorig jaar gedaan zijn en had hij een afspraak bij de kinderarts in Elverum. Alles gaat in principe goed met hem, en ik heb de arts ervan weten te overtuigen dat er niet ieder jaar een MR van zijn hoofd nodig is....dat deden we in Nederland ook niet, behalve als er een aanleiding toe is. Niels is nog steeds bang voor prikken na zijn ongeluk met de garagedeur, dus als we dat kunnen voorkomen....

Op de terugweg moesten we even stoppen bij de mooie eland bij Stor-Elvdal om wat foto's te maken. Hij is zó mooi verlicht in het donker. 

 

Tygo probeert het nog een keertje, maar hoger dan dit komt hij niet...en dan mag ik niet zeggen dat het een 'bangeschijter' is!

'Dat is niet leuk, mamma. Als ik later pappa ben zou ik dat nooit zeggen tegen mijn kinderen!'


 We kiezen ervoor om 28 en 29 januari een uitstapje te maken naar Trondheim. Op zaterdag hebben we lekker gewinkeld, waarna we naar een hotel zijn gegaan. In dit (budget)hotel hadden we hele fijne nachten gehad tijdens de paasdagen, vorig jaar. André en ik zijn nog even de binnenstad ingedoken, terwijl de jongens zich vergaapten aan de TV. Toen we terug kwamen zijn we naar een Italiaans restaurantje gegaan, waar we de vorige keer zulke lekkere pizza's hadden besteld. Ondanks dat het ontbijt erg goed is, hebben we nu niet zo lekker geslapen. Er was meer herrie op straat en een van de bedden sliep niet lekker. Omdat Tygo niet naast Niels kon liggen, heb ik met hem gewisseld....tjonge wat slaapt een slaapbank slecht met een pratende, mompelende, beweeglijke jongen naast je.
Na het ontbijt zijn we naar het Pirbadet gegaan, het grote zwembad in Trondheim en hebben ons hier een tijdje vermaakt, voordat we weer naar huis gingen. Bij de muziek van Kinderen-voor-kinderen vielen de jongens al gauw in slaap op de achterbank.

En toen waren we weer thuis voor het donker!

En dit was ook meteen het einde van januari, benieuwd wat februari ons gaat brengen....veel sneeuwpret in elk geval! En de Rørosmartnan, de Femund-hondenslee-race, een verjaardagsfeestje....misschien maar op tijd beginnen met schrijven en delen!