Vrijdag 27 augustus besloten we om de camper te pakken en richting Trondheim te rijden. De jongens hadden nog wat vakantiegeld, en dit wilden ze graag besteden bij een grote speelgoedwinkel. Onderweg kwamen we nog wat loslopend wild tegen dus het was voorzichtig rijden in de invallende schemer.
We hebben overnacht bij een bomvei/grindweggetje met tolbetaling, een klein stukje van de weg af. Heerlijk rustig en goed geslapen, met uitzondering van de schapen die 's ochtend ons wakker kwamen rinkelen met hun halsbelletjes.
Ik vind dat altijd wel erg leuk, maar de mannen hebben er genoeg gehoord. De schapen van de buurman lopen bij ons thuis ook altijd rinkelend rond.
Op een klein half uurtje rijden waren we in Trondheim. Ons ontbijt besloten we te nuttigen bij een bekend warenhuisketen....
We hebben eerst daarvoor een half uur in de rij gestaan. En dan zijn wij heel bescheiden met ieder twee broodjes....anderen laadden de borden helemaal vol tot het er bijna vanaf valt! Kortom: leuk om een keertje meegemaakt te hebben, maar voor ons hoeft dat niet weer. We hebben nog snel wat inkopen gedaan, terwijl de jongens zich vermaakten in de speelhoek bij het restaurant....Niels vindt het niet eerlijk dat hij niet meer in het speelparadijs mag....hij is te groot ervoor.
's Middags kwamen we bij de McD. terecht...ook niet mijn favoriet, maar voor de jongens is dit zo af en toe noodzakelijk. Het is de enige Mac Donalds in de buurt...op twee-en-een-half uur rijden.
En ze waren helemaal blij met de Lego die ze hebben kunnen kopen van hun vakantie-centen!
We waren eigenlijk van plan om zondags nog even te gaan zwemmen in het grote zwembad van Trondheim, maar Tygo begon steeds erger te hoesten. We besloten daarom alvast een stukje richting huis te gaan. We hebben overnacht bij een recreatieplas op een uurtje vanaf Trondheim. 's Nachts kreeg hij het inderdaad benauwder en koorts....'s Ochtends voelde hij zich een heel stuk beter, en hebben we rustig het laatste stuk naar huis kunnen rijden. Kan snel veranderen met kinderen.....
Dinsdag 30 augustus horen de kinderen weer de gezellige belletjes van de schapen, maar nu erg dichtbij. Er zijn een paar schapen van de buurman terug gekomen uit de bergen en staan op ons terrein te wachten tot ze richting de stal worden geholpen. Een teken dat de herfst goed op gang is gekomen, als de schapen uit zichzelf terug naar de stal willen!
Hieperdepiep hoera! Papa is jarig en dat vieren we vandaag ook een beetje. Op zaterdag gaan we een feestje vieren, maar hij krijgt nu al zijn cadeautjes van ons.
Zaterdag 3 september vieren we zijn verjaardag met een heleboel gezellige Nederlanders! André heeft weer flink zijn best gedaan om lekkere dingen op tafel te zetten.
Dinsdag 13 september organiseerde de bibliotheek een afsluiting van het zomer-lees-seizoen/sommerles. Naast een goochelshow, werden er prijsjes uitgedeeld onder de kinderen die mee gedaan hadden aan de Sommerles. Niels was, uit alle kinderen van zijn klas, uitgeloot en kreeg een mooi boek over Noorse koningen en koninginnen. Tygo viel buiten de prijzen die in zijn klas vielen en zat een beetje triest te kijken, totdat hij zijn naam hoorde! Toch nog in de prijzen gevallen bij de trekking van een aantal extra lotingen onder alle kinderen die meegedaan hadden: een bioscoopbon!
Ik heb eerst de boel even staan bekijken, want de laatste keer rijden met een sneeuwscooter staat me nog goed bij. Daar ben ik geen held in!
Ik had beloofd om het ook te proberen, en zie hier het resultaat! Stoer hè?!? Vond het erg spannend, maar achteraf ook wel leuk. Ik heb nog niet geoefend met patiënt-transport, dat laat ik liever aan anderen over. Ik zit liever naast de patiënt.
André had vrijdag 16 september een aantal koeien voor zijn auto op weg naar Røros. De boeren zijn bezig om al hun vee te verplaatsen vanaf de diverse weides dichter naar de stal.
En even een paar foto's van onze huis-tuin-en-keuken-poes. Ze is nu ruim 15 jaar oud en dat ga je merken...loopt wat strammer, grijze staar op haar ogen, snurkt....maar is heel gelukkig hier. Zonaanbidster....
Op zondag 18 september maken we eindelijk de groentesoep, waar Tygo al zolang over praat. Hij had op school een keertje groente mogen meenemen en toen hadden ze soep gemaakt boven een kampvuurtje. Sindsdien bleef hij maar vragen wanneer wij het thuis gingen maken, want hij vindt dat zo lekker!
Nico en Ineke komen lekker mee eten, waarna we naar een huis gaan kijken waarover we graag hun mening wilden weten. Dit huis staat te koop op ong. 9 km. van Tynset en is een oud bankfiliaal geweest wat ooit in Tynset heeft gestaan. Daarna heeft de eigenaar het verplaatst naar Auma.
Tijdens de bezichtiging hadden we onszelf niet als kanshebbers gerekend, maar we bleken de enige echt geïnteresseerden.
Uiteindelijk heeft de eigenaar (een ziekenhuis-directeur met voldoende geld) ons bod afgewezen, en hebben we besloten om het zo te laten. Het is een geweldig groot en prachtig huis, maar we weten niet goed hoe het zit met de energiekosten. En waarschijnlijk gaan we het uitzicht missen dat we nu hebben. Het is wel even een spannende periode geweest, met veel bankbezoeken, rekensommen en hoofdbrekens!
Weer terug, met beide benen op de grond, hebben de jongens een theatervoorstelling van PK (Per Kristian) een bekende natuurwetenschapper van TV. Net zoiets als Freek in het Wild, net zo gek ook, maar dan op het gebied van natuur- en scheikunde.
Hij stunt natuurlijk met brandbare stoffen en veroorzaakt explosies op het podium...helemaal geweldig natuurlijk!
Zie ook dit filmpje op YouTube https://www.youtube.com/watch?v=FjizkzMbbio
We sloten september af met een wandeling op woensdagmiddag 28 september om vijf uur. We liepen met de Barnas Turlag-vereniging mee naar Lauvåskletten om het kastje en de klippetang mee naar beneden te nemen. Het zomer-wandelseizoen is voorbij en de herfst is in volle gang.
Boven op de top zoeken we een plekje uit de wind. De wind is frisjes, maar het zonnetje verwarmd nog genoeg. Het uitzicht is weer fantastisch, en dan te bedenken dat het gewoon een doordeweekse werkdag is! Even ontspannen buiten zijn....
In het laatste zonnetje lopen we rustig naar beneden en genieten van de herfstkleuren. Rondom ons heen horen we dat de jagers hun laatste schoten lossen...de elandenjacht is begonnen. We horen nu ook dat er zo kort vóór zonsondergang eigenlijk niet meer geschoten mag worden, omdat ze in de schemering niet goed meer kunnen controleren of een eland daadwerkelijk dood is. Een dier mag niet lijden na een schotwond. Als we beneden zijn, komen er juist een aantal jagers terug rijden naar hun hutten. We hebben gelukkig geen dode elanden gezien.
Niels helpt graag mee het kastje naar beneden te sjouwen.
Dat was september!
Mijn volgende blog gaat over oktober, en dan hoop ik weer helemaal bijgeschreven te zijn!