zaterdag 31 oktober 2015

Verjaardag vieren in Noorwegen.

 De eerste week na de vakantie in Nederland begon met koud vriesweer, maar hele mooie zonnige dagen. Ik begon meteen met 5 dagen werken bij het Tjønnmosenter, op de dagopvang voor ouderen. Gelukkig konden we zo nu en dan met een paar bezoekers naar buiten om te genieten van al het moois. Ik leer ondertussen weer wat nieuwe wandelpaden kennen: zoals hieronder kjærlighetsstien, ofwel 'het liefdespad'.

Op 17 oktober was het groot feest want Tygo werd 7 jaar, en dan wordt natuurlijk de vlag uitgehangen! Het had die nacht goed gevroren, dus alles was wit van de kou. 


Tygo was erg blij met de eerste kadootjes die hij kreeg. Daarna ging hij naar een verjaardagsfeestje van een klasgenootje die de dag ervoor 7 was geworden. Dat gaf ons de tijd en ruimte om alles op ons gemak klaar te zetten voor de visite die kwam. André had weer flink zijn best gedaan om lekkere dingen op tafel te kunnen zetten.


Toen Tygo thuiskwam kon zijn feestje beginnen. Zingen, kaarsjes uitblazen en kadootjes uitpakken. Hij was goed verwend met een heleboel leuke kadootjes.
's Avonds viel hij tevreden in slaap met een nieuwe dino-knuffel in z'n armen.



De week daarna hebben we de uitnodigingen rondgebracht voor het kinderfeestje. Vorig jaar hebben we het nog kunnen uitstellen, maar dit jaar wilde Tygo 't wel erg graag vieren. Het is de gewoonte om alle kinderen van je klas uit te nodigen, maar omdat de klassen in Tynset zo groot zijn, hebben de ouders onderling andere afspraken gemaakt. We nodigen alleen de jongens uit (of meisjes, als je een meisje hebt) van de kleurgroep. Er zijn dit jaar drie kleurgroepen. Tygo zit in de tweede klas en maakt deel uit van de blauwe groep. Hierin zitten 13 jongens, en met twee jongetjes die in de buurt wonen, was het dus een groep van 15 stuks!

We zagen er 'enigszins' tegenop om de hele groep in huis te halen. Noorse kinderen zijn iets vrijer opgevoed dan we in Nederland gewend zijn. Een normaal feestje hier houdt in: kadootjes uitpakken, taart, chocoladecake en evt. gelei met vanillesaus eten. Dan met elkaar spelen, evt. filmpje kijken, nog wat broodjes met worstjes serveren en dan naar huis in een tijdsbestek van ong. 2 en een half à 3  uur. We hadden besloten om het anders aan te pakken, méér Nederlands zullen we maar zeggen....
Ik heb vrijdagmiddag een speurtocht met opdrachten uitgezet. Die begon achter ons huis, de bossen in, naar de bua/de jachthut. De limonade, taart en chocoladekake hebben we zaterdagochtend boven bij de bua neergezet. Het beloofde een mooie dag te worden.



Toen iedereen verzameld was, hebben we buiten op de veranda de kadootjes uitgepakt d.m.v. het welbekende Noorse fles-draaien. De dop van de fles wijst aan wie het kadootje mag geven. Daarna mag die persoon de fles draaien, net zolang tot iedereen zijn pakje heeft gegeven. Aangezien er geen enkele afmelding was, heeft Tygo dus wel 15 kado's gekregen.

 Daarna wilden een paar kinderen graag naar binnen, maar omdat een piraat alle limonade,taart en cake had gestolen, moesten we op speurtocht! We hebben ze allemaal richting de bosrand geloodst waarna het speuren kon beginnen.
Bij de eerste opdracht moest er een fles gevonden worden met een echte schatkaart erin.




Een groepje kinderen gingen er vandoor en begrepen niet helemaal dat er opdrachten gedaan moesten worden. Klein kultuurverschilletje, want een aantal anderen dacht dat het speuren was afgelopen na de eerste opdracht en dat we nu wel weer terug naar huis konden.  Deze ongein had al lang genoeg geduurd, leken ze te denken.

Omdat de koplopers zo snel gingen, waren de laatkomers zo gelukkig om een klein kistje met oogbollen te vinden (handig: Halloween-snoepgoed in deze periode).
De anderen kwamen één-voor-één teruggelopen om ook een oogbal te bemachtigen. Eén van de jongens vertelde trots dat hij alvast 2 kaartjes met aanwijzingen had verzameld die hij was tegen gekomen onderweg. Toen ik vroeg of hij ook de boodschap op de kaartjes had opgevolgd, moest hij toegeven niet helemaal te begrijpen wat er stond. Er moest o.a. naar licht gezocht worden. Dit hadden ze nog niet gevonden. Nu maar hopen dat hij nog wist waar het kaartje had gehangen...

Even later werd het bakje met lichtjes gevonden en werd iedereen voorzien van een klein vingerlichtje. Kadootje gevonden, dus nu terug naar huis??? Het werd meerdere keren gevraagd, maar nee...we hadden nog geen taart en limonade gevonden toch???


Het laatste stukje werd voor een aantal kinderen zwaar. Iedereen wilde er nu toch wel zijn (en wij ook!). De tijd begon te dringen, want we moesten eigenlijk om half twee naar beneden om op tijd weer terug te zijn. We hebben snel wat eten en drinken op tafel gezet en de schatten uitgedeeld, zodat iedereen een tasje met kadootjes en wat lekkers had.
André is in een record-tempo met een grote groep kinderen naar beneden, terug naar huis gelopen, terwijl ik, met vier langzame kids, 20 minuten te laat beneden was. Een aantal ouders waren al richting het bos gelopen, terwijl anderen rustig stonden te praten.  Niemand leek het erg te vinden dat we wat later waren, maar Noren zullen nooit rechtstreeks vertellen wat ze denken. Wij zijn in ieder geval blij dat we er weer voor een jaartje vanaf zijn! Pfffff.

Vanmiddag zijn we naar Hallovenn-feest geweest in Tynset. Letterlijk vertaald: Hallo vriend! Dit evenement draait om gezelligheid, vriendschap en snoepjes verzamelen! Er worden leuke aktiviteiten gedaan, waarbij ze steeds een elastiekje krijgen. Voor ieder elastiekje krijgen ze een snoepje in hun snoepzakje.


kussengevecht...
spijkeren...

stoelendans...
Fijne Hallovenn (of Halloween) namens Niels en Tygo!