Goed begin van maart: werk!

Na de wintervakantie en het vertrek van m'n moeder en Cok, viel het mij zwaar om school weer op te pakken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me 'down' voelde, omdat ik geen voortgang zag op het gebied van werk. Het leren op school ging erg langzaam, in de klas werd alles 10x uitgelegd, en voor mijn gevoel schoot dat niet erg op. In juni zitten mijn lessen erop en dan? Thuiszitten? Niks voor mij.
Op dinsdag sprak ik met Ute, de Duitse die in mijn klas zit, en zij had precies hetzelfde gevoel. We konden in elk geval even onze frustraties bij elkaar kwijt.
Alsof het zo moet zijn...die donderdag 26 februari kreeg ik een telefoontje van een bedrijf waar ik al 2x eerder op gesprek was geweest: Meskano. Op die vrijdag nogmaals een gesprek gehad en een aanbod om voor 60% te komen werken tot 1 juni, met mogelijkheden voor verlenging van het contract. Wel al direct die maandag 2 maart beginnen. Geen probleem natuurlijk!
Ik wordt begeleider voor mensen die, in opdracht van het arbeidsbureau, een proeftijd in een beschermde werkomgeving aan gaan met behoud van hun uitkering. Dit kan zowel intern bij het sociale werkbedrijf van Meskano, als bij een reguliere werkplek. Het doel is om duidelijk te krijgen voor hoeveel procent ze nog arbeidscapaciteiten hebben.

Maandag 2 maart begonnen...en dat was pittig! Ik merkte dat mijn Noors nog te weinig is om alles te kunnen volgen, zeker cliënten met dialecten uit o.a. Kvikne, Vingelen en Os. Een aantal zijn echte 'stoere' werkers, zoals een grote vrachtwagenbestuurder en een timmerman/bouwvakker, en die praten binnenmonds en grove taal. Het vergt veel concentratie en daarna ben ik gewoon moe. Dus de komende tijd maar vroeg naar bed.

Zondag 8 maart zijn we bij Ingo en Ute op visite geweest in Tylldalen. Zij komen uit Duitsland en zitten ook op de 'Voksenopplæring' in Tynset. Hij één dag in de week, zij vier dagen, omdat ze ook nog geen werk heeft kunnen vinden. Ze hebben een aantal husky's waarmee ze sledetochten maken, en we waren uitgenodigd voor wafels en bier maken. Na de wafels zijn we eerst een eindje gaan wandelen met de drie oudere 'huishonden'. Een aantal van de sledehonden stonden vragend te kijken en te blaffen of ze ook mee mochten, maar ze hadden die dag al een tochtje gemaakt. En omdat het steeds boven nul is, is het eigenlijk al te warm voor ze.

Ook hier veel ijs op de weg door de dooi. Als er geen nieuwe sneeuw meer gaat vallen, zal het snel over zijn met de sledes. Dan pakken ze de quad weer.

Tylldalen is heel mooi en er staan mooie huisjes te koop. Ik zou er zelf niet willen wonen, omdat het aan de schaduwkant van de Tron ligt, wat verder van Tynset en er valt over het algemeen meer regen en sneeuw. Maar, eerlijk is eerlijk, met mooi weer is het er prachtig.

 De jongens hebben zich goed vermaakt met stokken gooien die de honden dan steeds weer terug kwamen brengen. Ze kregen er geen genoeg van...zowel de honden als ook Tygo. 

Op woensdag 4 maart kregen we een brief thuis met de mededeling dat we op maandag 9 maart in Elverum ziekenhuis werden verwacht voor de NF-opvolging van Niels (neurofibromatose). Hier in Noorwegen gaat de planning altijd op het laatste moment schijnbaar, dus ik moest in mijn eerste werkweek al meteen een dag vrij regelen. In plaats van vrij vragen (waar je recht op hebt) heb ik aangeboden om vrijdag te werken, en dit vonden ze erg prettig.
Maandag-ochtend zaten we dus om 6.56 uur in de trein voor een reis van bijna 2-en-een-half uur naar Elverum.

Vanwege vertraging misten we de bus naar het ziekenhuis en moesten even rondvragen en wachten op een andere bus. We waren uiteindelijk een kwartiertje te vroeg, maar werden we al snel bij de dokter binnen geroepen. Niels werd bekeken en onderzocht. De conclusie is dat er op dit moment geen bijzonderheden zijn, maar volgens 'protocol' zal hij nog wel opgeroepen worden voor een MRI-onderzoek van zijn hoofd, en een MRI-onderzoek van zijn nieren om neurofibromen uit te kunnen sluiten. Vanwege zijn bril, zal hij ook nog uitgenodigd worden voor een onderzoek bij de oogarts (hopelijk alles op één dag). Verder wordt hij nog doorverwezen voor een neuro-psychologisch onderzoek in een speciaal centrum in Hamar. Eigenlijk zou dit onderzoek nog in Nederland plaats hebben moeten vinden, maar de oproep hiervoor kwam pas toen we al in Noorwegen waren. Na nog wat bloedprikken (zónder verdovende crème, onze kanjer!) mochten we gaan. Helaas hadden we toen wel de trein gemist van half één en moesten we wachten op de volgende van half vijf! Nuttige met aangename verenigd en we hebben op ons gemak, via het winkelcentrum, naar de trein gewandeld.
Uiteindelijk rond 18.55 weer in Tynset: een dag van ruim 12 uur!

Op woensdag is Tygo altijd vrij van school en omdat het zonnetje zó lekker op de veranda scheen, besloten we om lekker naar buiten te gaan. Beetje gek is dat wel...in Nederland dachten we er nooit aan om met 5 graden boven nul, buiten in het zonnetje te gaan zitten, en hier doen we dat wel. Uit de wind, in de zon wordt het al gauw 20 graden op de veranda. Met een trui aan zit je hier prima, dus we hebben 's middags ook nog buiten gegeten. De buurvrouw kwam nog een praatje maken en is er ook bij komen zitten. Tygo vermaakte zich ondertussen prima met zijn 'hakbijl' in de sneeuw die er nog ligt. 

Dit is genieten!

Op mijn werk gaat het goed. Heel luxe: ik heb ondertussen een eigen kantoor, een eigen laptop en een eigen telefoon (zonder SIM-kaart,dus heel veel kan ik er niet mee...).

Sinds donderdag krijg ik het gevoel dat ik meer overzicht en controle krijg over de werkzaamheden die ik moet doen. Ik heb nu met verschillende collega's mee kunnen kijken, en iedereen werkt op z'n eigen manier. Ze willen allemaal dezelfde methodes gebruiken, maar in de praktijk werkt dit niet zo. Ze proberen er één lijn in te trekken...dus ik zoek mijn eigen weg tussen de regels door. En heel Nederlands: ik heb graag afspraken op papier! Ik heb zin in de komende weken!

Nu eerst weekend: vanochtend keek André uit het badkamer-raam en zag een aantal beestjes op het veld staan. Toen ik even later keek, telde ik 5 kleine reeën die aan het gras aan het peuzelen waren. Het blijft bijzonder om zulke schichtige diertjes zo dichtbij te kunnen zien.

Tygo had vandaag een verjaardagsfeestje van een klasgenootje. Toen Niels meeging om hem weg te brengen, werd hij uitgenodigd om ook te blijven...ja, dat wilde hij wel!
We hadden ook een uitnodiging gekregen van het buurtcomité Moan en Smågardan voor een skidag. Er waren niet zo heel veel buren op komen dagen, waarschijnlijk doordat er veel andere aktiviteiten waren (mooie weer, hyttebezoek, voetbaltoernooi). Met degenen die er wel waren hebben we een leuke, gezellige middag gehad. Er waren ook veel kinderen uit de buurt, dus het was wel jammer dat Niels en Tygo pas later in de middag aansloten.

Na wat drinken en kletsen, begonnen we met een quizrondje. Op de skies (of gewoon lopend) langs zes posten met vragen. (Het wordt me steeds duidelijker dat Noren erg van quizen houden. Er worden zelfs speciale quiz-avonden georganiseerd.) Wij konden niet op alle vragen antwoord geven, maar hebben toch ook bij een aantal onderwerpen goed kunnen helpen.

Na ons rondje aten we grill-mat, het nationale eten van de barbecue: pølse met lompe! De vragen werden doorgenomen en iedereen kreeg een kleine premie: chocolade paashaasje. Daarna zijn we nog lekker blijven zitten in het zonnetje.

Niels en Tygo sloten rond half vier aan bij het groepje kinderen en speelden nog even lekker in de sneeuw en op de ingepakte hooibalen. Het zonnetje verdween even vóór vijven achter de berg en toen werd het al gauw frisser. Tijd om naar huis te gaan. Morgen verwachten we nog zo'n prachtige zonnige dag. Nog even bedenken wát we zullen gaan doen, maar naar buiten gáán we!